Σε κάποιους μπορεί να προκαλεί και μια μελαγχολία καθώς φτάνουμε στο τέλος μιας ολόκληρης χρονιάς και υποσυνείδητα κάνουν και τον απολογισμό της. Κάποιοι λοιπόν μπορεί να την αποχαιρετούν με λύπη και κάποιοι με χαρά. Όλοι όμως ανεξαιρέτως πρέπει να έχουμε προσμονή, ελπίδα και αισιοδοξία για την νέα χρονιά που έρχεται και περισσότερο από όλους τα παιδιά! Ας φροντίσουμε λοιπόν οι γιορτές των Χριστουγέννων να είναι ημέρες χαράς και αγάπης για όλα τα μέλη της οικογένειας.

Πώς θα το καταφέρουμε αυτό;

Στολίζουμε όλοι μαζί το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ένα έθιμο που λατρεύουν τα παιδιά.

Τα στολίδια, τα φωτάκια και η ατμόσφαιρα που δημιουργεί το δέντρο στο σπίτι μεταφέρουν τα παιδιά αλλά και τους μεγαλύτερους σε έναν παραμυθένιο κόσμο. Το σπίτι ομορφαίνει και η διάθεσή μας αλλάζει!

Φτιάχνουμε μαζί με τα παιδιά γλυκά και αγαπημένα φαγητά.

Τις γιορτές των Χριστουγέννων τις έχουμε συνδυάσει με αγαπημένες μυρωδιές. Ποιος από εμάς δεν θυμάται να μοσχομυρίζει το σπίτι κουραμπιέδες και μελομακάρονα, υπέροχους μπακλαβάδες και γλυκό κανταΐφι; Την ίδια παράδοση συνεχίζουμε και για τα παιδιά. Σίγουρα θα το ευχαριστηθούν και σίγουρα θα το θυμούνται για πάντα όπως κι εμείς.

Περνάμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά.

Εφόσον και τα σχολεία κλείνουν για τις διακοπές των εορτών μπορούμε να ασχοληθούμε περισσότερο με τα παιδιά. Μπορούμε να παίξουμε, να ακούσουμε μουσική, να ζωγραφίσουμε, να πάμε βόλτες μαζί τους. Τα παιδιά όπως και οι μεγάλοι λατρεύουν τις βόλτες στα θεματικά πάρκα, τις βόλτες στα μαγαζιά για να αγοράσουμε δώρα για τους αγαπημένους, να συναντήσουμε τον Άγιο Βασίλη και τα παιδιά να φωτογραφηθούν μαζί του. Τα μάτια αλλά κυρίως η ψυχή των παιδιών γεμίζουν εικόνες τα Χριστούγεννα, εικόνες που τους μένουν για πάντα και τους ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή τους. Ας φροντίσουμε λοιπόν να είναι όσο γίνεται πιο όμορφες και χαρούμενες.

Να μαζεύεται όλη η οικογένεια γύρω από το γιορτινό τραπέζι.

Είναι ευκαιρία στις γιορτές να βρισκόμαστε όλοι μαζί, γονείς, παιδιά, παππούδες, αγαπημένοι συγγενείς και πολύτιμοι φίλοι. Να τρώμε όλοι μαζί, να κουβεντιάζουμε, να λέμε ιστορίες και να θυμόμαστε όσα μας δένουν και όσα αγαπάμε ο ένας στον άλλον. Οι εικόνες αυτές μένουν ανεξίτηλες στην μνήμη ενός παιδιού και το ακολουθούν σε όλη του τη ζωή. Του θυμίζουν πάντα τι θα πει οικογένεια και πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι και ας μην ταιριάζουμε σε όλα. Άλλωστε αυτό είναι και το πιο ωραίο, ο κάθε ένας μας είναι ξεχωριστός και φέρει κάτι διαφορετικό σε αυτό το τραπέζι γι’ αυτό και το κάνει το πιο όμορφο από όλα τα τραπέζια της υπόλοιπης χρονιάς.

Η μουσική διεγείρει μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με την ανάγνωση, τα μαθηματικά και τη συναισθηματική ανάπτυξη! Μια πρόσφατη μελέτη τόνισε τα οφέλη της μουσικής στην ανάπτυξη του εγκεφάλου για παιδιά που είχαν ξεκινήσει τη διδασκαλία της μουσικής πριν από την ηλικία των 7 ετών. Φαίνεται ότι μεταξύ των ηλικιών 6-8 υπάρχει μια «ευαίσθητη περίοδος» όταν η μουσική εκπαίδευση αλληλοεπιδρά με φυσιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου για να προκαλέσει μακροχρόνιες αλλαγές τόσο στην κινητική ικανότητα όσο και στη δομή του εγκεφάλου. Ανέδειξε και επιβεβαίωσε τα οφέλη από την εκμάθηση να παίζεις ένα μουσικό όργανο.

Οφέλη από την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου:

Απαιτεί και ενισχύει τον συντονισμό μεταξύ των χεριών και των οπτικών ή ακουστικών ερεθισμάτων. Ενισχύει τη φυσιολογική ωρίμανση των συνδέσεων μεταξύ των κινητικών και των αισθητήριων περιοχών του εγκεφάλου. Δημιουργεί ένα πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορεί να βασιστεί η συνεχής εκπαίδευση. Η εκμάθηση του πιάνου πχ ενισχύει τη διμερή ολοκλήρωση καθώς τα δύο χέρια μαθαίνουν να συντονίζονται μεταξύ τους.

Γιατί είναι σημαντικό να ακούς μουσική;

Οι σαρώσεις CAT έχουν δείξει ότι διαφορετικές πτυχές της μουσικής ενεργοποιούν διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου. Στην πραγματικότητα, ο μισός εγκέφαλος επεξεργάζεται τις λέξεις του τραγουδιού ενώ ο άλλος μισός επεξεργάζεται τη μουσική. Η ακρόαση μουσικής και η αναπαραγωγή μουσικών παιχνιδιών, επομένως, βοηθά τα παιδιά να χρησιμοποιούν τα διάφορα μέρη του εγκεφάλου τους ταυτόχρονα. Η μουσική διεγείρει επίσης τους μετωπιαίους λοβούς του παιδιού, οι οποίοι είναι σημαντικοί τόσο για τη γλώσσα όσο και για την κινητική ανάπτυξη.

Μάθηση μέσα από τη μουσική

Η εκμάθηση πληροφοριών μέσω του τραγουδιού είναι χρήσιμη καθώς συνδυάζει πολλές πληροφορίες συγκεντρωμένες σε μία μεγαλύτερη πληροφορία - ένα τραγούδι. Η επεξεργασία αυτής της πληροφορίας είναι πολύ πιο εύκολη από την επεξεργασία μιας μεγάλης λίστας διαχωρισμένων γεγονότων.

Χρήσιμο είναι να:

Να μάθει να παίζει ένα μουσικό όργανο.  Για όλους τους παραπάνω λόγους καλό θα ήταν να προτρέψετε το παιδί σας να ασχοληθεί με τη μουσική και να μάθει να παίζει ένα μουσικό όργανο.

Ακούτε μουσική στο σπίτι.  Πολύ χρήσιμο θα είναι οι γονείς να ακούτε μουσική στο σπίτι , τραγούδια αγαπημένα δικά σας και των παιδιών. Με αυτό τον τρόπο θα συνδεθείτε μαζί τους ακόμη περισσότερο.

Να τραγουδάτε και να χορεύετε.  Βάλτε τα αγαπημένα σας τραγούδια για να τραγουδήσετε και να χορέψετε μαζί με τα παιδιά σας. Εκτός του ότι τα παιδιά μαθαίνουν να νιώθουν τον ρυθμό και μαθαίνουν να τραγουδάνε τα τραγούδια ενώ ακούνε τη μουσική, τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους συνεργάζονται.

Επικοινωνείτε μέσα από το τραγούδι. Είναι πολύ πιο διασκεδαστικό να τραγουδάτε αυτό που θέλετε να πείτε στο παιδί. Πχ Είναι ώρα για ύπνοοοο…!!! Ή  Πάμε να φάαααμε…!! Σίγουρα θα του προκαλέσετε το ενδιαφέρον και θα σας ακούσει με προσοχή, αργά ή γρήγορα θα σας μιμηθεί.  

Είναι αποδεδειγμένο πως η μουσική αγωγή:

• Εμπλουτίζει το συναισθηματικό κόσμο των παιδιών μέσα από την απόκτηση και απόλαυση αισθητικών εμπειριών.
• Αναπτύσσει τη νοητική τους ικανότητα, καθώς η κατανόηση, η ακρόαση, η δημιουργία και η εκτέλεση μουσικής απαιτούν εφαρμογή σύνθετων πνευματικών λειτουργιών.
• Ενισχύει την αυτοεκτίμηση.

 Εν κατακλείδι.. η μουσική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην προσωπική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού και καλό θα είναι οι γονείς να μεριμνήσουν γι’ αυτό.

Πηγή: Herokids.gr

Για να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε παιδιά με αισιοδοξία, σιγουριά και αυτοπεποίθηση, θα πρέπει να δουλέψουμε το θέμα «ταμπέλες» και να μάθουμε έτσι πώς να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας δίνοντας τους μόνο σωστά και θετικά μηνύματα.

Τι είναι το θέμα «ταμπέλες»; Ο καθένας από εμάς, άσχετα από την ηλικία του, νομίζει πως πάνω από το κεφάλι του έχει ένα πλαίσιο όπου γράφονται «ταμπέλες», γράφονται δηλαδή διάφορα επίθετα που είτε βάζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας είτε μας βάζουν άλλοι.

Το ίδιο κάνουμε και στα παιδιά μας, χωρίς να το θέλουμε όμως. Δυστυχώς, στην προσπάθεια μας να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά των παιδιών μας, τονίζουμε τα λάθη τους, τα μειονεκτήματά τους και τους βάζουμε έτσι συνεχώς αρνητικές ταμπέλες.

Βάλτε θετικές "ταμπέλες" στα παιδιά.

Φανταστείτε ότι έχουμε ένα παιδί το οποίο είναι άτακτο, το οποίο κάνει συνέχεια φασαρία και μας δυσκολεύει. Εμείς του λέμε πόσο άτακτο είναι, βάζοντας του την ταμπέλα «είσαι άτακτος». Το παιδί αυτόματα νιώθει την ανάγκη να ανταποκριθεί στην ταμπέλα του. Και τι γίνεται; Γίνεται πιο άτακτο, πιο άτακτο, πιο άτακτο.

Αν όμως προσπαθήσουμε να αντικαταστήσουμε τις αρνητικές ταμπέλες με θετικές τότε η συμπεριφορά του παιδιού θα αλλάξει και τα αποτελέσματα θα είναι θετικά. Και αυτό λειτουργεί όχι μόνο στα παιδιά αλλά σε όλα τα άτομα σε όλες τις ηλικίες. Οι θετικές ταμπέλες βοηθούν πάρα πολύ, γιατί βελτιώνουν την αυτοεικόνα μας, την εικόνα δηλαδή που έχει ο κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του.

Το να βάζουμε θετικές ταμπέλες, δεν σημαίνει ότι θα λέμε σ’ ένα παιδί, ενώ είναι άτακτο, πόσο φρόνιμο είναι. Όχι! Εκείνο που θα κάνουμε είναι να ψάχνουμε να βρούμε κάθε ευκαιρία που το παιδί μας συμπεριφέρεται φρόνιμα και να την υπερτονίσουμε. Σίγουρα με μια φορά που θα βάλουμε θετική ταμπέλα δεν θα λύσουμε το πρόβλημα. Η συμπεριφορά του παιδιού όμως θα αλλάξει αν αγνοούμε την αταξία για λίγο καιρό και αν υπερτονίζουμε, βάζοντας θετικές ταμπέλες, τις ώρες που το παιδί είναι φρόνιμο.

Τι γίνεται όμως αν εμείς, οι γονείς, βάζουμε θετικές ταμπέλες και οι γιαγιάδες, οι παππούδες ή οι δάσκαλοι βάζουν αρνητικές ταμπέλες; Το πρώτο σημείο αναφοράς του κάθε παιδιού είναι η μητέρα του και ο πατέρας του. Αν λοιπόν οι γονείς βάζουν θετικές ταμπέλες και βοηθήσουν με αυτό τον τρόπο το παιδί να νιώθει αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση, σιγουριά και θετικότητα, τότε αυτό δεν επηρεάζεται τόσο εύκολα από οποιεσδήποτε άλλες αρνητικές ταμπέλες.

Από την άλλη, αν εμείς οι γονείς κάνουμε λάθη και είμαστε αρνητικοί και το παιδί πάει στο σχολείο και ακούει μόνο θετικές ταμπέλες από τη δασκάλα του και τις ακούει συνέχεια τότε θα υιοθετήσει τις θετικές ταμπέλες και θα ανταποκριθεί θετικά σε αυτές.

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει συνεχώς να βρίσκουμε την ευκαιρία να βάζουμε θετική ταμπέλα. Ενώ, δυστυχώς, το λάθος που κάνουμε ως γονείς είναι να τσακώνουμε τα παιδιά μας την ώρα που κάνουν κάτι κακό. Κάνοντάς το όμως αυτό διευρύνουμε το κακό. Ας αρχίσουμε λοιπόν να τσακώνουμε τα παιδιά μας και να τους το λέμε, μόνο όταν κάνουν κάτι καλό.

Ο κάθε άνθρωπος, ειδικά τα παιδιά, θέλει να ακούει τις θετικές ταμπέλες και να ανταποκρίνεται θετικά σε αυτές. Έτσι, εάν και οι δυο γονείς για 4-5 μέρες βάζετε μόνο θετικές ταμπέλες, χωρίς να πετάξετε σε κάποια στιγμή έντασης ή κούρασης μια αρνητική ταμπέλα, σας δίνω το λόγο μου πως μέσα σε 4-5 μέρες τα παιδιά σας θα αλλάξουν συμπεριφορά. Δοκιμάστε το λοιπόν ! Τι λέτε;

Πηγή:Paidiatros.com 

Δεν είναι τυχαίο που οι Αρχαίοι Έλληνες θεοποίησαν τον ύπνο και από τότε πλανάται η φράση «να κοιμηθείς στην αγκαλιά του Μορφέα», του υιού του θεού ύπνου. Ο ύπνος είναι ζωτικής σημασίας για τα παιδιά και βοηθά στη σωματική, ψυχική και πνευματική τους ευεξία. Κατά τη διάρκεια του ύπνου γίνεται η έκκριση ορμονών που συμβάλλουν στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Επομένως η εξασφάλιση ικανοποιητικού ύπνου για ένα παιδί αποτελεί ένα από τους βασικούς άξονες της ανατροφής του. Η ώρα του ύπνου σε συνδυασμό με την ώρα του φαγητού πλαισιώνουν το καθημερινό πρόγραμμα ενός παιδιού.  Η υιοθέτηση σταθερών, σωστών συνηθειών πριν τον ύπνο «ιεροτελεστία του ύπνου» είναι η χρυσή τομή για ένα ποιοτικό και ήρεμο ύπνο για το παιδί αλλά και για τους γονείς.

Προετοιμασία για τον ύπνο.

Τα παιδί αν και θεωρεί τον ύπνο μια «υποχρέωση»  που θα το διακόψει από το ξέφρενο και ανέμελο παιγνίδι του εντούτοις ο ύπνος αποτελεί μια αναπόφευκτη ανάγκη του.  Καθώς πλησιάζει η ώρα του ύπνου τα περισσότερα παιδιά αρνούνται να πάνε στο κρεβάτι τους και χρειάζεται να δώσετε μάχη για να τα πείσετε να κοιμηθούν.  Μη ξεχνάτε όμως ότι στη μάχη το ιδανικό όπλο είναι το φρόνημα.  Για αυτό να είστε σταθεροί και τυπικοί στη διαδικασία του ύπνου.  Οι παρακάτω συμβουλές θα σας βοηθήσουν να προσφέρετε στο παιδί σας ένα ποιοτικό και αναζωογονητικό ύπνο.

Συνδέστε τη διαδικασία του ύπνου με ευχάριστες εμπειρίες.

Ζευγαρώστε τον ύπνο με ευχάριστα συναισθήματα και όχι με την τιμωρία.  Εξηγήστε στο παιδί ότι θα ξεκουραστεί, θα χαλαρώσει και θα ξυπνήσει την άλλη μέρα να παίξει με όρεξη και ζωντάνια.  Κάντε το χώρο του δωματίου και του κρεβατιού ελκυστικό με αντικείμενα και σεντόνια που αρέσουν στο παιδί.  Συνδέστε τον ύπνο με ένα χαλαρωτικό νανούρισμα, ένα παραμύθι, μια ιστορία, ένα χάδι τρυφερό.

Εισάγετε τη σφαίρα της μάθησης μέσα από τη διαδικασία του ύπνου.

Βοηθήστε το παιδί μέσα από τις πλαστές  ιστορίες και το παραμύθι να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να απαλλαχτεί από τους φόβους και τις ανασφάλειες. Τα παραμύθια με ήρωες δύσκολο να τα παρακολουθήσουν τα παιδιά κάτω των 2 ετών.   Για αυτό στα μικρότερα παιδιά δημιουργήστε πλαστές ιστορίες μέσα από την καθημερινότητα, τις εικόνες και τα πρόσωπα που είναι οικεία για το παιδί.

Κάντε ομαλή τη μετάβαση από το παιγνίδι στον ύπνο.

Το παιδί κατά τη διάρκεια της ημέρας τρέχει, σκαρφαλώνει, χορεύει, κυλάει το καρότσι της κούκλας.  Κάντε λοιπόν ομαλή τη μετάβασή του από το παιγνίδι στο κρεβάτι επιβραδύνοντας τους ρυθμούς του παιγνιδιού όταν πλησιάζει η ώρα του ύπνου.  Αφήστε το παιδί να παίξει με παιγνίδια χαλαρά, ήρεμα όπως ένα πάζλ, ζωγραφική ή προετοιμάζοντας τις κούκλες για ύπνο στα κρεβατάκια τους.  Βάλτε χαλαρωτική, ηρεμιστική μουσική που αρέσει στο παιδί.

Οργανώστε το κατάλληλο περιβάλλον.

Δημιουργείστε ένα ήσυχο περιβάλλον, απομακρύνετε θορύβους, χαμηλώστε το φωτισμό, αφήστε την πόρτα του δωματίου ελαφρώς ανοικτή, εξηγήστε στο παιδί ότι νύχτωσε και όλοι κοιμούνται για να ξεκουραστούν.  Εξασφαλίστε την κατάλληλη για την εποχή θερμοκρασία δωματίου. Αφήστε το παιδί να κρατήσει ένα αγαπημένο του αντικείμενο (αρκουδάκι, ειδική κουβερτούλα) στο κρεβάτι αρκεί να είναι ασφαλές για το παιδί.. 

Κάντε το παιδί σας χαλαρωτικό μπάνιο.

Το μπάνιο ηρεμεί, ξεκουράζει, χαλαρώνει τα παιδιά και για τα περισσότερα αποτελεί μια απολαυστική τελετουργία.  Ακολούθως ντύστε το παιδί με ελαφριές πιτζάμες.

Ποια είναι η κατάλληλη ώρα του ύπνου για ένα παιδί;

Τα παιδιά δεν είναι όλα τα ίδια, το καθένα έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία και υπακούει στους δικούς του βιολογικούς ρυθμούς.  Επομένως δεν υπάρχει η ιδανική ώρα ύπνου για ένα παιδί αρκεί να συμπληρώνει τις ώρες που χρειάζεται για την ηλικία του και να ξυπνά με ενέργεια και κέφι.  Το βασικότερο είναι να είστε σταθεροί στην ώρα του ύπνου.

Επομένως καλό θα ήταν να κάνετε ένα συμβιβασμό ανάμεσα στην ώρα που θα θέλατε να κοιμηθεί το βράδυ το παιδί σας και στην ώρα που το παιδί εκφράζει την ανάγκη για ύπνο μέσα από τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά του (τρίβει τα μάτια του, ζητάει την πιπίλα του, χασμουριέται, τρίβει τους λοβούς των αυτιών του).  Ορισμένα παιδιά όταν αρχίζουν να νυστάζουν δείχνουν εκνευρισμένα, γκρινιάζουν, δεν ξέρουν τι θέλουν ενώ άλλα κάνουν κινήσεις νωχελικές.  Τα σημεία αυτά προειδοποιούν ότι έφτασε η ώρα του ύπνου.  Την στιγμή αυτή μην το καθυστερείτε ξεκινήστε τη διαδικασία του ύπνου γιατί η καθυστέρηση δημιουργεί υπερένταση στο παιδί και στο τέλος δυσκολεύεται να κοιμηθεί.  Εφαρμόζοντας λοιπόν τη σωστή ώρα του ύπνου για το παιδί σας έχετε πετύχει το ιδανικό ξεκίνημα για ένα ποιοτικό ύπνο για το παιδί σας και ξεκούραση για όλη την οικογένεια.

Η «Ιεροτελεστία του ύπνου»

Η εγκατάσταση μιας σταθερής καθημερινής τυπικής διαδικασίας πριν τον ύπνο «ιεροτελεστία του ύπνου» είναι σημαντικός παράγοντας για να έχουν τα παιδιά ένα ποιοτικό ύπνο.  Ο ύπνος είναι μια κυκλική διαδικασία και μπορούμε να πετύχουμε τον ύπνο του παιδιού την ίδια ώρα.  Προετοιμάστε το παιδί λίγο πριν αρχίσει η ρουτίνα του ύπνου λέγοντάς του «σε λίγο θα πάμε για μπάνιο, θα φορέσουμε πυτζάμες, θα πλύνουμε τα δόντια, θα πούμε τραγουδάκι - παραμύθι και μετά θα κοιμηθείς».   Αυτό βοηθά το παιδί να είναι ήρεμο και να μην εκνευριστεί όταν του διακόψετε απότομα το παιγνίδι.  Ακολουθείστε καθημερινά το ίδιο ωράριο, την ίδια διαδικασία του ύπνου.  Να είστε σταθεροί, τυπικοί συστηματικοί  και αποφασιστικοί όταν φτάνει η ώρα του ύπνου.  Τα παιδιά δε λένε να σταματήσουν να παίζουν όσο κουρασμένα και να είναι για αυτό μην τους αφήνετε περιθώρια για άσκοπο βραδινό παιγνίδι.

Η διάρκεια της καθημερινής ρουτίνας πριν τον ύπνο εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού.  Τα παιδιά πριν το πρώτο χρόνο αποκοιμούνται σχετικά εύκολα και δεν νιώθουν έντονο το άγχος αποχωρισμού.  Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν έχουν την ανάγκη να  αφιερώνεται  περισσότερο χρόνο μαζί τους πριν τον ύπνο.

Η ώρα του κρεβατιού

Τα παιδιά καλό θα ήταν να κοιμούνται στο δικό τους δωμάτιο από τον 7ο με 8ο μήνα ζωής εφόσον φυσικά υπάρχει δυνατότητα χώρου από πλευράς της οικογένειας.  Όταν εξοικειωθούν στο χώρο του δωματίου τους από μικρή ηλικία μπορούν πιο εύκολα να αισθανθούν ασφάλεια και θαλπωρή στο δικό τους δωμάτιο.  Αν και το κρεβάτι των γονιών για όλα τα παιδιά είναι ένας μικρός παράδεισος που τους προσφέρει σιγουριά, ασφάλεια και τους απαλλάσσει από κάθε φόβο καλό θα ήταν να γίνει από νωρίς αυτός ο αποχωρισμός. Μην επιτρέψετε στο παιδί να κοιμάται στο δικό σας κρεβάτι αλλά εξηγήστε στο παιδί με σοβαρό και αυστηρό ύφος ότι ο καθένας έχει το δικό του κρεβάτι.  Όταν το παιδί έρθει στο κρεβάτι σας καλό θα ήταν να το συνοδέψετε στο δικό του, να του δώσετε ένα φιλί και να το χαϊδέψετε.  Αυτό θα το κάνει να αισθανθεί αγάπη, ασφάλεια και σιγουριά για να συνεχίσει τον ύπνο του.   Εξηγήστε στο παιδί ότι δεν ξημέρωσε ακόμα, όλοι κοιμούνται στα κρεβάτια τους και όταν ξημερώσει θα παίξετε και θα κάνετε πολλές αγκαλιές. 

Καθώς το παιδί προσπαθεί να κοιμηθεί πολύ πιθανό να σηκώνεται από το κρεβάτι.  Μείνετε μαζί του για λίγο στο παιδικό δωμάτιο χαϊδεύοντας το ή κρατώντας το χέρι του μέχρι να αποκοιμηθεί. 

Στο κάλεσμα του παιδιού να πάτε πίσω στο δωμάτιο του μην επιστρέφετε αμέσως αφήστε λίγο χρόνο μήπως μπορέσει και αποκοιμηθεί ξανά από μόνο του.  Επιστρέφοντας στο δωμάτιο του μην ανάψετε το φως, μην αρχίσετε να παίζετε μαζί του και εξηγήστε του ότι είναι ώρα να κοιμηθεί για να ξεκουραστεί.

Εν κατακλείδι….

Ο ποιοτικός ύπνος για ένα παιδί είναι σημαντικός στο μεγάλωμα του και είναι η βασική τροφή για την ορθή ανάπτυξή του.  Η εφαρμογή μιας σταθερής καθημερινής διαδικασίας είναι η σωστή αφετηρία για ποιοτικό ύπνο. Τα παιδιά προσαρμόζονται εύκολα αρκεί οι γονείς να είναι σταθεροί, αποφασιστικοί και τυπικοί.

Οι αναπνευστικές λοιμώξεις κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου ζωής είναι κάτι συνηθισμένο και απασχολεί όλες τις οικογένειες με καινούρια μέλη.

Οι συνηθέστεροι παράγοντες που ευνοούν την εύκολη προσβολή και νόσο από ιούς του αναπνευστικού (π.χ. ρινοϊός), είναι:

1. Κακές συνθήκες υγιεινής

2. Λοιμώξεις κατά τη νεογνική ηλικία

3. Διακοπή μητρικού θηλασμού

4. Κάπνισμα γονέων

5. Ιστορικό άσθματος στην οικογένεια

Την τελευταία δεκαετία γίνονται έρευνες που αφορούν την συνύπαρξη κατοικίδιων ζώων και παιδιών σε σχέση με λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος.

Αρχικά η μελέτη Ηatakka που πραγματευόταν την σχέση των συμπτωμάτων αναπνευστικού συστήματος σε παιδιά ηλικίας 1-6 ετών με την συνύπαρξη κατοικίδιων, είχε ως συμπέρασμα την μείωση των συμπτωμάτων στα παιδιά αυτά.

Ακολούθησε η μελέτη Gruber με πληθυσμό παιδιών ηλικίας 0-2 ετών, με συμπέρασμα ότι τα παιδιά που μεγάλωναν με κατοικίδια είχαν λιγότερα επεισόδια κοινού κρυολογήματος και μειωμένα επεισόδια ωτίτιδας. Ειδικότερα τα παιδιά που είχαν σκύλο για κατοικίδιο. Δεν υπήρξαν σαφή συμπεράσματα για την επίδραση στο παιδικό άσθμα ή βήχα. Επίσης από την ίδια μελέτη παρουσιάζεται ο προστατευτικός ρόλος της γάτας όσον αφορά τις λοιμώξεις από ιογενές croup σε μεγάλα νήπια. 

Η μελέτη Heyworth απέδειξε την μείωση επεισοδίων γαστρεντερίτιδας σε παιδιά με κατοικίδια σκύλο ή γάτα. 

Η πιο σημαντική έρευνα που έγινε από Φιλανδούς επιστήμονες, που διεξάγουν μελέτες στα πλαίσια του παγκόσμιου προγράμματος PASTURE (Protection against allergy in rural environments), έχει αποδείξει την ευεργετική συνύπαρξη κατοικίδιων ζώων και βρεφών και έχει δημοσιευθεί στην επίσημη εφημερίδα της Αμερικάνικης Παιδιατρικής Ακαδημίας.

Ο πληθυσμός που μελετήθηκε στη συγκεκριμένη έρευνα ήταν 208 παιδιά εκ των ο οποίων οι μητέρες παρακολουθούνταν επίσης από το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, και ζούσαν σε αγροτικές περιοχές, όπως επίσης και 216 μητέρες με τα παιδιά τους, οι οποίοι ζούσαν σε αστικές περιοχές και είχαν γεννηθεί στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Kuopio.

Οι γονείς των παιδιών αυτών κρατούσαν ημερολόγιο για συνολικά 44 εβδομάδες, καταγράφοντας συγκεκριμένα συμπτώματα όπως πυρετός, βήχας, ρινίτιδα, χρήση αντιβιοτικών, ωτίτιδα, βρογχόσπασμος. Επίσης στην ημερολογιακή καταγραφή προστέθηκε αν το βρέφος ερχόταν σε επαφή με σκύλο ή γάτα και πόσες ώρες την ημέρα ακριβώς.

Τα παιδιά που είχαν επαφή με κατοικίδιο ήταν πιο υγιή από αυτά που δεν είχαν και παρουσίασαν σε λιγότερη συχνότητα βήχα, ωτίτιδα, ρινίτιδα και χρειάστηκαν λιγότερα σχήματα αντιβιοτικής θεραπείας σε σχέση με τα παιδιά που δεν έρχονταν σε επαφή με ζώα.

Συμπέρασμα

Η επαφή με σκύλο ή γάτα κατά τη διάρκεια της πρώιμης βρεφικής ηλικίας, συσχετίζεται γενικά με λιγότερη θνησιμότητα και συμπερασματικά έχει προστατευτική επίδραση όσον αφορά την μείωση των συμπτωμάτων του αναπνευστικού συστήματος καθώς και των λοιμώξεων. Συγκριτικά επαφή μεταξύ σκύλου και γάτας έδειξε πως η επαφή με σκύλο είχε σαφέστερη προστατευτική επίδραση στις λοιμώξεις του αναπνευστικού και μείωση επιπολασμού όσον αφορά λοιμώξεις, ειδικά ο πληθυσμός που ερχόταν σε επαφή < 6 ώρες την μέρα στο σπίτι. Αυτό σημαίνει πως τα κατοικίδια που έχουν την επιλογή να είναι και έξω και μέσα στο σπίτι, δημιουργούσαν ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα στα βρέφη γιατί ήταν «βρώμικα». 

Είναι καλό οι γονείς να γνωρίζουν τα στάδια ανάπτυξης όρασης σε ένα παιδί, ώστε εάν υποπτεύονται ότι το παιδί δεν βλέπει σωστά ή έχει κάποιο πρόβλημα με τα μάτια (προβλήματα όρασης), να συμβουλεύονται εγκαίρως ειδικό.

Τα προβλήματα όρασης πρέπει να αποκλειστούν όταν το παιδί δεν αντιδρά κατάλληλα με το περιβάλλον. Τα περισσότερα φυσιολογικά παιδιά εμφανίζουν ωρίμανση των διαφόρων παραμέτρων όρασης κατά ηλικιακά στάδια. Ωστόσο, εσείς οι γονείς να θυμάστε ότι κανένα παιδί δεν είναι ίδιο με οποιοδήποτε άλλο παιδί. Το φυσιολογικό φάσμα ανάπτυξης της όρασης ποικίλει. Τα παιδιά κατακτούν βήματα στην ανάπτυξή τους σε διαφορετικές ηλικίες.

Ανάπτυξη όρασης - Νεογέννητο μωρό

Η όραση σε ένα νεογέννητο μωρό είναι φτωχά αναπτυγμένη. Το μωρό γεννιέται με προεξάρχουσες τις αισθήσεις όσφρησης και αφής, ώστε να προσανατολίζεται στην οικεία μυρωδιά της μητέρας. Επιπλέον οι αισθήσεις αυτές βοηθούν το μωρό να δέχεται το άγγιγμα της μαμάς. Επίσης, το νεογέννητο μωρό ακούει καλά, ώστε να ανταποκρίνεται σε απότομους, δυνητικά επικίνδυνους ήχους με ανησυχία, κλάμα και «έκκληση» για βοήθεια όποτε χρειάζεται.

Το νεογέννητο μωρό μπορεί να δει σε απόσταση περίπου 30 εκατοστών. Πιο κοντά ή πιο μακριά τα πράγματα γίνονται πιο θολά. Το νεογέννητο μωρό έχει την δυνατότητα να εστιάζει στο πρόσωπο της μαμάς σε απόσταση περίπου 30 εκατοστών. Απόσταση δηλαδή στήθους – ματιού της μαμάς. Στιγμιαία το μωρό μπορεί να δείξει ότι ακολουθεί με το μάτι αντικείμενο που κινείται αργά σε αυτήν την απόσταση.

Το αντανακλαστικό κλεισίματος των βλεφάρων λειτουργεί από τη γέννηση, δηλαδή το βρέφος βλεφαρίζει κάθε φορά που εκτίθεται σε δυνατό φως ή του ακουμπάμε το μάτι. Τα μάτια σε ένα νεογέννητο κάποιες στιγμές δεν συντονίζονται καλά. Δίνουν την εντύπωση να στραβίζουν, αλλά αυτό θα σας το πει παιδίατρος.

Ανάπτυξη όρασης - Νεογέννητο μωρό 1 μηνός

Το μωρό βρέφος συνεχίζει να βλέπει καλύτερα στα 30 εκατοστά, ιδιαίτερα εστιάζοντας σε πρόσωπα, εικόνες και λεπτομέρειες με έντονες αντιθέσεις μεταξύ άσπρου, μαύρου. Όταν είναι δεκτικό μπορεί να ακολουθεί ένα αντικείμενο με το βλέμμα κατά 90 μοίρες. Αρχίζει να εμφανίζει δάκρυα.

Ανάπτυξη όρασης - Μωρό 1-3 μηνών

Έως τώρα το μωρό βρέφος εστίαζε σε λεπτομέρειες μιας εικόνας και όχι στο σύνολό της. Τώρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται, να κοιτάζει στο σύνολο ενός αντικειμένου ή προσώπου. Δύναται να ακολουθήσει ένα φως ή πρόσωπο ή αντικείμενο από τη μια μεριά στην άλλη (180 μοίρες). Η οπτική οξύτητα βελτιώνεται σταδιακά, οπότε βλέπει μακρύτερα. Αρχίζει να παρατηρεί και να χαζεύει τα χεράκια του.

Ανάπτυξη όρασης - Μωρό 3-5 μηνών

Το μωρό βρέφος κοιτάζει τα χέρια του. Η οπτική οξύτητα έχει βελτιωθεί πολύ. Το μωρό εστιάζει σε πιο μακρινή απόσταση (μέτρων). Αναγνωρίζει οικεία πρόσωπα, το στήθος της μαμάς ή το μπιμπερό. Κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Ξεκινά να απλώνει τα χεράκια για να πιάσει αντικείμενα, τα οποία προσπαθεί να φέρει στο στόμα. Ξεκινά η συνεργασία χεριού – ματιού. Το μωρό χτυπάει παιχνίδι που κρέμεται μπροστά ή πάνω από αυτό.

Ανάπτυξη όρασης - Μωρό 5-7 μηνών

Το μωρό βρέφος έχει πλέον πληρέστερη ανάπτυξη οπτικής οξύτητας. Βλέπει τα χρώματα πλήρως, κοιτάζει σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Το μωρό αναπτύσσει προτιμήσεις για συγκεκριμένα χρώματα, συνήθως έντονα, κόκκινα ή πορτοκαλί. Γυρίζει το κεφάλι για να δει ένα αντικείμενο. Αγγίζει την εικόνα του μέσα στον καθρέφτη.

Ανάπτυξη όρασης - Μωρό 7-11 μηνών

Το μωρό βρέφος παρατηρεί με τα μάτια μικρό αντικείμενο. Αρχίζει να έχει αίσθηση του βάθους. Του αρέσει το παιχνίδι που κρύβεσαι και το κουκουτζά. Το μωρό έχει μεγαλύτερη ικανότητα να ακολουθεί με το βλέμμα ένα αντικείμενο που κινείται γρήγορα.

Ανάπτυξη όρασης - Μωρό 7-14 μηνών

Το μωρό βρέφος τοποθετεί σχήματα μέσα στις κατάλληλες τρύπες κουτιού. Το ενδιαφέρουν οι φωτογραφίες και οι εικόνες στα βιβλία. Αναγνωρίζει οικεία αντικείμενα ή εικόνες στα βιβλία. Το μωρό δείχνει με το δάχτυλό. Αναγνωρίζει το πρόσωπό του στον καθρέφτη.

Ανάπτυξη όρασης - Παιδί μέχρι 24 μηνών

Το παιδί εστιάζει σε αντικείμενα πολύ κοντά ή μακριά από αυτό. Κάνει γραμμούλες με μολύβι στο χαρτί. Ίσως μιμηθεί ίσια γραμμούλα ή κυκλική όταν του δείξουμε. Δείχνει με το δάχτυλο μέρη του σώματος εάν ρωτηθεί.

Ανάπτυξη όρασης - Παιδί μέχρι 3 χρονών

Το παιδί αναγνωρίζει κάποια βασικά χρώματα. Η οπτική οξύτητα είναι πια σχεδόν τέλεια, όπως ενός ενήλικα, δηλαδή 20/20. Αν ζωγραφίσουμε κάτι απλό σε ένα παιδί μπορεί να το αντιγράψει, κυρίως κύκλο ή τετράγωνο.

Ανάπτυξη όρασης - Παιδί μέχρι 6 χρονών

Μέχρι να φτάσει το παιδί στο δημοτικό σχολείο, η όρασή και η συνεργασία χεριού ματιού έχουν αναπτυχθεί πλήρως. Το παιδί αναγνωρίζει αριθμούς και γράμματα. Είναι έτοιμο να μάθει να διαβάζει. Έχει πλήρη αίσθηση της προοπτικής και του βάθους στις εικόνες, με αντικείμενα κοντά ή μακριά. Χρησιμοποιεί με επιτυχία λεπτές κινήσεις το ψαλίδι.

 Πηγή: Paidiatros.com

Ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξουμε τον τρόπο συμπεριφοράς μας και εδώ είναι μερικές συμβουλές για να γίνουμε καλύτεροι γονείς:

1. Έχουμε ουσιαστική συμμετοχή στη γονική φροντίδα:

Δεν είμαστε μόνο ο προστάτης του παιδιού αλλά και κάποιος που του δίνει βασικά μαθήματα ζωής. Προχωράμε πέρα από τις βασικές ανάγκες του παιδιού και επιτυγχάνουμε μια συναισθηματική σχέση. Επικεντρωνόμαστε σε μια σχέση που έχει έλεγχο, αλλά όχι λιγότερη αγάπη, ώστε το παιδί να έχει μια υγιή ανατροφή.

2. Αποφεύγουμε να φωνάζουμε και δεν χτυπάμε το παιδί:

Τα παιδιά μπορεί να είναι δύσκολα και άτακτα. Είναι πολύ πιθανό να χάσουμε την υπομονή σας και να φωνάξουμε, κάτι που μπορεί να κάνει το παιδί να κλαίει και να στενοχωριέται. Μερικοί γονείς δεν διστάζουν να χαστουκίσουν το παιδί τους, ακόμη και αν είναι μπροστά σε συγγενείς ή και αγνώστους. Αυτό τους κάνει κακούς γονείς. Μπορεί να το μετανιώσουν αργότερα, αλλά η ζημιά θα έχει γίνει.

Μαθαίνουμε να ελέγχουμε τα άτακτα ξεσπάσματα του παιδιού με πιο λογικό τρόπο. Για παράδειγμα, αν σπάσει το παιχνίδι του αδερφού του, αφαιρέστε το αγαπημένο του παιχνίδι και πείτε ότι το θα το πάρει πίσω μόνο όταν ζητήσει συγγνώμη και υποσχεθεί ότι δεν θα το ξανακάνει. Μόλις το κάνει, πρέπει να του εξηγήσετε γιατί ήταν λάθος αυτό που έκανε και πώς δεν πρέπει ποτέ να πειράζει τα πράγματα κάποιου άλλου.

3. Αιτιολογούμε τις οδηγίες-εντολές μας:

Ένα παιδί δεν θα καταλάβει τον βασικό σκοπό πίσω από μια εντολή μας όπως «Κοιμήσου νωρίς το βράδυ». Ως γονέας, είναι καθήκον μας να αναπτύξουμε τους λόγους με τρόπο που να καταλαβαίνει το παιδί. Μην πούμε πράγματα όπως "Γιατί το λέω εγώ!" ή «Μην ρωτάς, απλώς πήγαινε για ύπνο!» Αυτό δημιουργεί ένα λάθος προηγούμενο και τα παιδιά έχουν μια φυσική τάση να αντιτίθενται σε πράγματα που δεν καταλαβαίνουν.

4. Θέτουμε κανόνες μετά από συζήτηση:

Εάν ορίσουμε κάποιους νέους κανόνες, τότε μιλάμε με το παιδί πριν τους εφαρμόσουμε. Με αυτόν τον τρόπο, γίνεται μέρος της διαδικασίας και γνωρίζει ότι δεν πρέπει να κάνει κάποια πράγματα. Οι συζητήσεις με το παιδί το κάνουν να αισθάνεται σημαντικό και μπορεί να αυξήσει την αυτοεκτίμησή του. Θα είναι επίσης υπεύθυνο για τις πράξεις του και θα διστάσει να κάνει κάτι λάθος.

5. Αφήνουμε το παιδί να έχει κάποια επιλογή:

Ζητάμε τη γνώμη του παιδιού πριν αποφασίσουμε κάτι για το ίδιο. Ισχύει περισσότερο για εφήβους, οι οποίοι μπορεί να αισθάνονται άσχημα όταν κανείς δεν ζητά την γνώμη τους πριν παρθεί μια απόφαση γι' αυτούς. Για παράδειγμα, αντί να προχωρήσουμε σε ένα συμπέρασμα, «Χρειάζεσαι ένα νέο φροντιστήριο. Θα σου βρω άλλο », μπορούμε να πούμε, « Δεν νομίζω ότι αυτό το φροντιστήριο είναι πολύ καλό. Να βρούμε κάποιο καλύτερο; » Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να διδάξουμε στο παιδί τη λήψη αποφάσεων και την έννοια του να είσαι υπεύθυνος.

6. Ακούμε όταν λέει κάτι:

Η καλή γονική φροντίδα είναι επίσης να ακούμε το παιδί μας με μεγάλη προσοχή όταν έχει κάτι να μοιραστεί. Περιλαμβάνει την αφήγησή του για το πώς πέρασε την ημέρα και όλα τα κατορθώματά του, που για εμάς ίσως φαίνονται ασήμαντα αλλά για το παιδί θα μπορούσαν να σημαίνουν πολλά. Δεν πρέπει να το αγνοήσουμε για να το ακούσουμε μια άλλη μέρα ή να το παρακάμψουμε με κάτι άλλο όπως "Θα σε ακούσω αργότερα, πρώτα να καθαρίσεις το δωμάτιό σου!" Αυτό είναι αποκαρδιωτικό, και παρόλο που είναι απλώς ένα παιδί, αισθάνεται ότι του συμπεριφερθήκατε με αγένεια.

Εκτιμάμε το παιδί μας όταν είναι αληθινό και ειλικρινές. Τα παιδιά που επιπλήττονται για την αλήθεια μπορεί τελικά να προτιμήσουν το ψέμα για να γλυτώσουν την τιμωρία.

7. Δίνουμε καλά παραδείγματα:

Μια πράξη μπορεί να μιλήσει πιο δυνατά από τα λόγια και είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να κάνουμε το παιδί μας να καταλάβει τη σημασία ενός πράγματος. Δίνουμε ένα καλό παράδειγμα εξασκώντας κάτι που ζητάμε και από το παιδί μας να κάνει. Τα παιδιά αποκτούν συνήθειες από τους γονείς. Είναι πιο απίθανο να υιοθετήσουν κακές συνήθειες όταν οι ίδιοι οι γονείς τους απέχουν από αυτές.

Θυμηθείτε, η κακή γονική φροντίδα είναι το ελάττωμά μας και είναι δική μας ευθύνη να το διορθώσουμε. Ο καλός γονιός είναι σημαντικός παράγοντας για την σωστή ανάπτυξη και ανατροφή του παιδιού, ενώ παράλληλα αποκομίζει τα οφέλη όλου αυτού για το υπόλοιπο της ζωής του.

Πηγή:Herokids.gr

Ο ορισμός του κακού γονέα δεν είναι μια μεμονωμένη πράξη κακής συμπεριφοράς αλλά μια σειρά τέτοιων ενεργειών που βλάπτουν πάντα την συμπεριφορά και την ψυχολογία του παιδιού. Ένας γονέας μπορεί να αισθάνεται ένοχος και θα προσπαθήσει να συμφιλιωθεί, αλλά συχνά χρησιμοποιεί φτωχές δικαιολογίες. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί γονείς δεν συνειδητοποιούν την ανοησία τους αφού η πράξη ήταν ακούσια ή ίσως είναι πολύ απασχολημένοι για να μάθουν να είναι ενεργοί γονείς. Ορισμένοι γονείς δεν είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο σενάριο, ενώ ένα μέρος αυτών δεν ενδιαφέρεται αρκετά. Αυτά τα χαρακτηριστικά και οι ενέργειες συνοψίζονται ως κακές δεξιότητες γονέων.

Ποια είναι τα σημάδια του κακού γονέα;

Πολλά περιστατικά της καθημερινής συμπεριφοράς δείχνουν ότι ένας γονιός είναι κακός. Εδώ είναι μερικά ακούσια πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει για να χαρακτηριστεί έτσι:

1.Το παιδί επιπλήττεται ακόμη κι αν είπε την αλήθεια: Το παιδί έκανε κάτι λάθος και το αναγνώρισε, παρόλα αυτά, ο γονιός το επιπλήττει. Δυστυχώς ο γονιός ξεχνάει ότι ήταν αρκετά θαρραλέο για να πει την αλήθεια και να παραδεχτεί το λάθος του.

2. Επιπλήττει, τιμωρεί και χτυπάει το παιδί μπροστά σε όλους: Δεν υπάρχει κανένας δισταγμός στην τιμωρία του παιδιού ανεξάρτητα από τον τόπο και τους ανθρώπους που είναι παρόντες. Τον μαλώνει μπροστά στα αδέλφια του, τους παππούδες του, τα ξαδέλφια του, ακόμα και τους γείτονες.

3. Περισσότερες υποδείξεις, λιγότερη ενθάρρυνση: Το μόνο που κάνει ο γονιός είναι να του λέει πώς να κάνει πράγματα («Πρέπει να διαβάσεις περισσότερο για να πάρεις καλύτερους βαθμούς».) Αντί να τον ενθαρρύνει με θετικά λόγια («Είσαι πολύ έξυπνος αγόρι μου, θα σε βοηθήσω να διαβάσεις για να πάρεις καλύτερους βαθμούς. »)

4. Έλλειψη επαρκούς στοργής: Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί το παιδί σας προσπαθεί πάντα να τραβήξει την προσοχή σας ενοχλώντας σας με άτακτα κόλπα; Είναι πολύ πιθανό να νιώθει έλλειψη συναισθηματικού δεσμού και ζεστασιάς από τους γονείς του.

 5. Δεν έχει την υποστήριξη που χρειάζεται. Θα μπορούσε να είναι η περίοδος των σχολικών εξετάσεων, όπου το παιδί σίγουρα χρειάζεται μεγάλη υποστήριξη από τον γονιό. Αλλά ο γονιός εστιάζει στην δουλειά του ή σε άλλες υποχρεώσεις κι αυτό κάνει το παιδί να αισθάνεται παραμελημένο.

6. Υπάρχει πάντα σύγκριση με κάποιον άλλο: Είναι καλό να ορίζουμε θετικά πρότυπα για το παιδί μας, αλλά το να το συγκρίνουμε πάντα με κάποιον, ειδικά με ένα αδελφό ή με έναν φίλο, είναι σημάδι κακής διαπαιδαγώγησης.

7. Ποτέ δεν είναι περήφανος/η για τα επιτεύγματα του παιδιού: Δεν εκφράζει κανένα ενθουσιασμό ή χαρά όταν το παιδί επιστρέφει στο σπίτι, χαρούμενο, καμαρώνοντας για  έναν καλό βαθμό που πήρε σε κάποιο σχολικό τεστ. Στην πραγματικότητα, ο ίδιος ο γονιός δεν είναι περήφανος για την πατρότητα/μητρότητα.

8. Έχει πάντα έναν επικριτικό τόνο: Βλέπει όλα όσα κάνει το παιδί με αρνητική ματιά και είναι πάντα επικριτικός απέναντί του. Αυτό είναι διαφορετικό από το να μην εκτιμάς κάτι εφόσον αδιαφορείς γι’ αυτό, εδώ απλώς απορρίπτεις τα πάντα.

9. Δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια για την κατανόηση και τον σεβασμό των συναισθημάτων: Μπορεί να αφιερώσει πολύ χρόνο στις συμβουλές αλλά ποτέ δεν αφιερώνει χρόνο για να καταλάβει την άποψη και τα συναισθήματα του παιδιού. Κάθε φορά που το παιδί μοιράζεται κάτι μαζί του εκείνος το αποκλείει ως ανόητο και δεν το παίρνει στα σοβαρά.

10. Δεν ακολουθεί τον σωστό δρόμο: Δεν αρκεί μόνο να λέμε ποιο είναι το σωστό αλλά και να το κάνουμε, πολύ σημαντικό, ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού μας. Πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στις πράξεις παρά στα λόγια.

11. Δίνει το κακό παράδειγμα: Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους συνήθειες, καλές ή κακές,. Εάν το παιδί κάνει κάτι λάθος και ακατάλληλο, τότε ο γονιός πρέπει να αφιερώσει λίγο χρόνο και να αναλογιστεί τι συμβαίνει, γιατί απλά μπορεί να το έμαθε από τον ίδιο.

12. Δεν δίνει επιλογές στο παιδί: Οι γονείς αποφασίζουν τα πάντα για τα παιδιά τους, από το σχολείο που σπουδάζουν μέχρι τα ρούχα που φορούν. Σε αυτή τη διαδικασία, ο γονιός τείνει να γίνει άκαμπτος σε σημείο που ξεχνάει να δώσει στο παιδί το δικαίωμα της επιλογής. Αυτό κάνει το παιδί να επιθυμεί άλλα πράγματα και σε ορισμένες περιπτώσεις να μην διστάσει ακόμη και να τα πάρει χωρίς την άδειά του.

13. Κακομαθαίνοντας το παιδί, αυτό γίνεται αλαζονικό: Είναι ωραίο να φροντίζουμε το παιδί μας και να μην θέλουμε να του λείψει τίποτα, όχι τόσο όμως ,ώστε να γίνει ένα κακομαθημένο παιδί. Θεωρεί τα πάντα δεδομένα και δεν καταλαβαίνει την αξία τους. Όλο αυτό καθιστά το παιδί επιφανειακό και σίγουρα θα το δυσκολέψει στην μετέπειτα κοινωνική ζωή του.

14. Βοηθάει στην επίλυση ακόμη και των πιο μικρών προβλημάτων: Είναι καλό να κρατάμε το χέρι του παιδιού αλλά όχι σε σημείο που το παιδί να μην μπορεί να κάνει τίποτα μόνο του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Εκτός από τα παραπάνω σημάδια υπάρχουν και ορισμένες συνήθειες που κάνουν κάποιον γονέα κακό.

15. Εκφοβίζει σωματικά το παιδί: Απλώς σηκώνει το χέρι του ή ακόμα χειρότερα, χτυπάει το παιδί κάθε φορά που κάνει κάτι λάθος. Ο εκφοβισμός έχει γίνει το κύριο εργαλείο για να πειθαρχήσει το παιδί, ανεξάρτητα από την ψυχική ή σωματική επίδραση που έχει σε αυτό. Η καλλιέργεια του φόβου προς τον γονιό για τον έλεγχο του παιδιού ισοδυναμεί με εκφοβισμό, κάτι που είναι αρκετά αξιολύπητο.

16. Απαντά απότομα και με εκνευρισμό: Ένα παιδί χρειάζεται καθοδήγηση, αυτό επιτυγχάνεται με την ήρεμη συζήτηση μαζί του, αντ' αυτού εμείς επιλέγουμε να απαντήσουμε απότομα και κοφτά αφήνοντας το παιδί απορημένο και απογοητευμένο. Μπορεί να μας πλησιάσει πολλές φορές για να λάβει την κατάλληλη αντίδραση, αλλά εμείς συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο.

Ένας κακός γονέας μπορεί να έχει μόνιμο αντίκτυπο στο παιδί ακόμη και μέχρι την ενήλικη ζωή του, και συχνά η ζημιά είναι μη αναστρέψιμη.

Την ερχόμενη εβδομάδα θα ασχοληθούμε με το πώς μπορούν όλα τα παραπάνω να αλλάξουν και πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι γονείς για τα παιδιά μας. Εις το επανιδείν!

Πηγή: Herokids.gr

Τα παιδιά με σύνδρομο Down συνήθως αντιμετωπίζουν σημαντική καθυστέρηση και δυσκολίες όταν μαθαίνουν να μιλούν, αν και συνήθως καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να εκφράσουν. Εάν μεγαλώνετε ένα παιδί που έχει διαγνωστεί με σύνδρομο Down, ενθαρρύνετε την ανάπτυξη και τις επικοινωνιακές του ικανότητες με 12 δραστηριότητες που προτείνουν διάφοροι ειδικοί στην πρώιμη παιδεία γραμματισμού και σύνδρομο Down. Επιλέξτε τις δραστηριότητες που ταιριάζουν καλύτερα με την ηλικία ή το επίπεδο δεξιοτήτων του παιδιού σας, να είστε ενθουσιώδεις και μην ξεχάσετε να ανταμείψετε τις προσπάθειες του παιδιού σας με επαίνους και αγκαλιές.

ΑΡΧΕΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ  (Ηλικίες 0 έως 2 ετών)

Άκουσέ με

Εκπαιδεύστε το μωρό σας να διακρίνει τους ήχους της ομιλίας νωρίς παίζοντας παιχνίδια. Κρατήστε το μωρό σας έτσι ώστε να είναι απέναντί σας, με την κατάλληλη στήριξη του κεφαλιού, και σιγά σιγά βγάλτε ήχους όπως "ααα" και "οοοο" πριν προχωρήσετε σε πρώιμα σύμφωνα όπως "θθθ" και "μμμ". Χρησιμοποιήστε υπερβολικές κινήσεις των χειλιών. Θα ενθουσιαστείτε από την προσπάθειά του να σας αντιγράψει. Υπάρχουν ειδικές κάρτες ήχου και εικόνας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους 9 μήνες για να μάθουν στο μωρό σας να ακούει, να διακρίνει λέξεις και να αντιγράφει τις κινήσεις των χειλιών σας.

Πείτε το.

Η οπτική μάθηση είναι ισχυρή μεταξύ των ατόμων με σύνδρομο Down, αλλά η απομνημόνευση των λεκτικών πληροφοριών είναι πιο δύσκολη. Βοηθήστε το μωρό σας να μάθει τα ονόματα οικείων αντικειμένων χρησιμοποιώντας απλές χειρονομίες μαζί με λέξεις. Για παράδειγμα, βάλτε το χέρι σας στο αυτί σας όταν χτυπά το τηλέφωνο και πείτε "τηλέφωνο" ή προσποιηθείτε ότι πίνετε από ένα μπουκάλι ή φλιτζάνι λέγοντας "πίνω".

Μαζί, εσύ κι εγώ.

Τραβήξτε την προσοχή του παιδιού σας σε ένα αντικείμενο όπως κουδουνίστρα, αγαπημένο παιχνίδι ή εικόνα και ενθαρρύνετέ το να το κοιτάξει καθώς μιλάτε για το αντικείμενο. Σταδιακά αυξήστε το χρονικό διάστημα που μπορεί να δώσει προσοχή με ενδιαφέρον καθώς περιγράφετε το αντικείμενο. Οι ειδικοί λένε πως "δραστηριότητες που ενθαρρύνουν την κοινή προσοχή, όπου το παιδί και ο φροντιστής κοιτούν και ακούν το ίδιο πράγμα, βοηθούν τα παιδιά να μάθουν γρηγορότερα τη γλώσσα και να βελτιώσουν το εύρος της προσοχής".

Ένα κάθε φορά.

Σύμφωνα με τους ειδικούς η κάθε επικοινωνία εξαρτάται από τη σειρά μεταξύ ακροατή και ομιλητή. Το να κυλάτε μια μπάλα μπρος - πίσω είναι ένας απλός τρόπος για να εξασκήσετε αυτήν την ικανότητα. Καθώς κυλάτε την μπάλα, πείτε "σειρά της μαμάς" και καθώς το παιδί σας την σπρώχνει πίσω, πείτε το όνομά του ("σειρά του Κώστα"). Μόλις δείχνει ή μιλάει, βάλτε τον να δείξει τον εαυτό του και να πει "εγώ" ή το όνομά του.

 ΛΕΞΙΚΟ (Ηλικίες 2 έως 3 ετών)

Το θέλω αυτό!

Διδάσκοντας το παιδί σας την έννοια των σημείων και των συμβόλων μπορεί να το βοηθήσει να επικοινωνήσει καθώς αναδεικνύονται οι γλωσσικές του δεξιότητες. Ξεκινήστε να δείχνετε στα νήπια ένα πραγματικό αντικείμενο ή δραστηριότητα μαζί με μια εικόνα που ταιριάζει. Τραβήξτε φωτογραφίες αντικειμένων ή δραστηριοτήτων που αρέσουν στο παιδί σας, ώστε να μπορεί να «ζητήσει» αυτό που θέλει δείχνοντάς σας ή δίνοντάς σας τη φωτογραφία. Πάντα τον ενθαρρύνετε να πει και αυτός τη λέξη.

Το ουράνιο τόξο της μάθησης.

Παίξτε αυτό το διασκεδαστικό παιχνίδι για την εκμάθηση χρωμάτων. Συγκεντρώστε πολλά πράγματα ενός χρώματος από το σπίτι – μία κόκκινη μπλούζα, λούτρινα ζώα, κουβέρτα, φλιτζάνι - και βάλτε τα όλα σε μια κόκκινη τσάντα ή ένα καλάθι πλυντηρίου. "Μια οπτική δραστηριότητα βασισμένη σε αντικείμενα του πραγματικού κόσμου μπορεί να διευκολύνει ένα παιδί με σύνδρομο Down να κατανοήσει μια γενική ιδέα", λένε οι ειδικοί. Εάν το παιδί είναι στο επίπεδο μιας λέξης, ονομάστε το χρώμα καθώς τραβάτε το αντικείμενο. Εάν το παιδί μπορεί να επεξεργαστεί μια φράση δύο λέξεων, πείτε το χρώμα και το όνομα του αντικειμένου.

Πες μου κι άλλα.

Τα παιδιά με σύνδρομο Down χρειάζονται περισσότερο χρόνο πριν σχηματίσουν φράσεις πολλαπλών λέξεων. Η έρευνα δείχνει ότι έχουν γενικά ένα λεξιλόγιο 100 λέξεων (συμπεριλαμβανομένων σημείων και προφορικών λέξεων) πριν αρχίσουν να συνδυάζουν λέξεις. Παρακινήστε το παιδί σας να περάσει από το στάδιο μιας λέξης σε δύο λέξεις χρησιμοποιώντας μια τεχνική μίμησης με επέκταση. Αρχικά, επαναλάβετε μια λέξη που είπε το παιδί σας και στη συνέχεια, επεκτείνετέ την κατά μία λέξη. Για παράδειγμα, εάν το παιδί σας λέει "μπάλα" ενώ παίζει, συνεχίστε λέγοντας "μπάλα, μπάλα δώσε". Εάν λέει "σκύλος", θα μπορούσατε να πείτε "σκύλος, καφέ σκύλος". Η επανάληψη είναι απαραίτητη, οπότε μην απογοητεύεστε αν πρέπει να το κάνετε πολλές φορές.

Ένας οπτικός βοηθός.

Χρησιμοποιήστε ένα ορθογώνιο χαρτόνι με δύο χρωματιστές κουκίδες σε απόσταση λίγων εκατοστών. Το χαρτόνι χρησιμεύει ως οπτική υπενθύμιση για να συνδυάσετε δύο λέξεις. Για παράδειγμα, στη φράση ‘’μπάλα δώσε ’’ δείξτε την πρώτη κουκκίδα όταν λέτε "μπάλα" και στη συνέχεια τη δεύτερη κουκίδα όταν λέτε "δώσε". Χρησιμοποιήστε το χέρι για να βοηθήσετε το παιδί σας να δείξει, και αυτή η κίνηση θα χρησιμεύσει ως απτικό σύνθημα. Καθώς το παιδί σας προοδεύει, σχεδιάστε περισσότερες κουκκίδες για να χρησιμοποιήσει όλο και περισσότερες λέξεις, έτσι μαθαίνει σιγά σιγά να λέει και μεγαλύτερες φράσεις.

ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ, ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΗΧΟΙ  (Ηλικίες 3 έως 5 ετών)

Ο χρόνος παιχνιδιού είναι χρόνος εκμάθησης.

Όταν η γλώσσα που χρησιμοποιείτε σχετίζεται με καθημερινές δραστηριότητες, καθιστά τη μάθηση λειτουργική και πιο παρακινητική. Προσθέστε στο ουσιαστικό λεξιλόγιο του παιδιού λέξεις δράσης όπως κάθεται, πίνει, τρώει, πλένεται και βουρτσίζει. Διοργανώστε ένα παιχνίδι με κούκλες ή με λούτρινα ζώα (συμπεριλάβετε ένα για το παιδί σας και ένα για εσάς) και στη συνέχεια περιγράψτε τι κάνουν οι κούκλες. Στη συνέχεια, ακολουθήστε το παράδειγμα του παιδιού σας - ζητήστε του να ταΐσει, να πλύνει και να ντύσει τις κούκλες και να το ενθαρρύνετε να μιλήσει για αυτό που κάνει, χρησιμοποιώντας φράσεις δύο ή τριών λέξεων ("Η Ντόλι πίνει" ή "Η μαμά πλένει το μωράκι").

Μπράβο! Μια νέα λέξη

Χτίστε τις δυνάμεις οπτικής μνήμης του παιδιού σας χρησιμοποιώντας τον έπαινο για να αυξήσετε την αυτοεκτίμηση και την εκφραστική γλώσσα. Σας προτείνουμε να κολλήσετε ένα φύλλο χαρτιού σε εμφανές σημείο. Κάθε φορά που το παιδί σας λέει μια νέα λέξη ή μια λέξη που δεν έχετε ακούσει εδώ και πολύ καιρό, σταματήστε αυτό που κάνετε και επικροτήστε το λέγοντας “Μπράβο, αυτή είναι μια νέα λέξη!" και γράψτε τη στο φύλλο. Γράψτε την επίσης σε ένα μικρότερο φύλλο σαν κάρτα. Στη συνέχεια δείξτε την στο παιδί σας και πείτε τη λέξη ταυτόχρονα. Αργότερα, όταν διαβάζετε στο παιδί σας, δείξτε του ξανά την κάρτα και επαναλάβετε τη λέξη. Με τον καιρό, το παιδί σας θα προσπαθήσει να πει νέες λέξεις για να τις προσθέσει στη λίστα.

Πρώιμη ανάγνωση.

Λόγω της δύναμης της οπτικής τους μνήμης, τα παιδιά με σύνδρομο Down μπορούν να διδαχθούν να διαβάζουν νωρίς, όταν μπορούν να κατανοήσουν 50 έως 100 λέξεις και μπορούν να ταιριάξουν και να επιλέξουν εικόνες. Κάντε ένα παιχνίδι με λέξεις στις οποίες το παιδί ανταποκρίνεται εύκολα, όπως τα ονόματα της οικογένειας ή τα τρόφιμα. Γράψτε σε ένα μεγάλο χαρτί δύο σχετικές λέξεις, όπως η μαμά και ο μπαμπάς. Στη συνέχεια ξαναγράψτε κάθε λέξη, ξεχωριστά, σε μικρότερα χαρτιά. Τοποθετήστε το μεγάλο χαρτί ανάποδα και μπροστά από το παιδί αφήστε του να σας δώσει τα μικρότερα χαρτιά που αντιστοιχούν στις λέξεις της μεγάλης κάρτας, μία κάθε φορά. Αυξήστε τις λέξεις που εμφανίζονται στις μεγάλες κάρτες σε τρεις ή τέσσερις.

Πηγή: Herokids.gr

Τι είναι καλύτερο για το παιδί μου; Ο θηλασμός ή το γάλα με το μπιμπερό;

Ο θηλασμός είναι ο τρόπος που η φύση δίνει όλη τη φροντίδα που χρειάζεται το νεογέννητο, διατροφική και ψυχολογική. Το μητρικό γάλα περιέχει όλες τις θρεπτικές ουσίες που χρειάζεται το νεογέννητο και η σύσταση του γάλακτος αλλάζει τόσο κατά τη διάρκεια του θηλασμού όσο και με την ηλικιακή ανάπτυξη του βρέφους. Το βρεφικό γάλα κατασκευάζεται με Ευρωπαϊκά πρότυπα, που είναι βασισμένα στη διατροφική σύσταση του μητρικού γάλακτος. Έτσι, το καλύτερο βρεφικό γάλα είναι αυτό που μοιάζει όσο περισσότερο γίνεται στο μητρικό. Δυστυχώς όμως, υπάρχουν ουσίες που είναι πολύ δύσκολο να περιληφθούν στο βρεφικό γάλα όπως ανοσοποιητικοί παράγοντες που προστατεύουν το βρέφος από λοιμώξεις και πολλά άλλα συστατικά τα οποία δεν έχουν ακόμη ανιχνευτεί και αναγνωριστεί. Ο θηλασμός προστατεύει το μωρό από τη δημιουργία αλλεργιών. Η διαδικασία του θηλασμού είναι πολύ σημαντική για τη συναισθηματική ανάπτυξη του βρέφους και για τη σχέση του παιδιού με τη μητέρα.

Πώς μπορώ να ξέρω αν το μωρό μου παίρνει το γάλα που χρειάζεται με το θηλασμό; Τι θα κάνω αν δεν έχω αρκετό γάλα;

Από τη στιγμή που το μωρό αρχίζει να θηλάζει, το πόσο συχνά και πόση ώρα θηλάζει υπαγορεύεται από τις ανάγκες του βρέφους, δηλαδή όποτε το μωρό κλαίει. Αν η μητέρα και το μωρό είναι υγιή, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει αρκετό γάλα. Όσο περισσότερο θηλάζει η μητέρα, τόσο περισσότερο γάλα παράγεται. Όταν το μωρό θηλάζει, παράγονται ορμόνες στη μάνα που προκαλούν την παραγωγή γάλακτος. Με το συνεχόμενο θηλασμό, η μητέρα ευαισθητοποιείται τόσο, ώστε ακόμη και το κλάμα του μωρού της προκαλεί την έκκριση ορμονών και την παραγωγή γάλακτος. Το μωρό θηλάζει αρκετά αν η ανάπτυξη του σε βάρος και ύψος είναι φυσιολογική.

 

Πώς πρέπει να είναι η διατροφή της μητέρας που θηλάζει;

Πρέπει να περιέχει πολλά υγρά (τουλάχιστο 2 λίτρα την ημέρα), να είναι πλούσια σε ασβέστιο (τουλάχιστο 1 γραμμάριο ασβεστίου), να αποφεύγει την καφεΐνη πριν το θηλασμό και να ακολουθεί μια ισορροπημένη υγιεινή διατροφή. Το ψάρι είναι πολύτιμη πηγή ω-3 λιπαρών οξέων και θα πρέπει να καταναλώνεται δυο φορές την εβδομάδα, αλλά να αποφεύγεται ο τόνος και ο ξιφίας. Αν υπάρχει ιστορικό ατοπικής ασθένειας με τροφική αλλεργία στην οικογένεια, τότε είναι καλά η μητέρα να αποφεύγει την αλλεργιογόνα ουσία και επίσης τους ξηρούς καρπούς στη διατροφή της με τη βοήθεια κλινικού διαιτολόγου. Πιθανές διατροφικές ελλείψεις της μητέρας δε θα επηρεάσουν την ποιότητα ή ποσότητα γάλακτος που θα παράγει αλλά θα επηρεάσουν τη μακροχρόνια υγεία της μητέρας.

Σε ποια ηλικία αρχίζει ο απογαλακτισμός και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσει;

Ο απογαλακτισμός είναι η εισαγωγή στερεάς τροφής στη διατροφή του μωρού. Στους πρώτους 6 μήνες ζωής το βρέφος τρέφεται αποκλειστικά με μητρικό ή βρεφικό γάλα. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συνιστά την εισαγωγή στερεών τροφών στους 6 μήνες ζωής και τη συνέχιση του θηλασμού ή του μπιμπερού μέχρι το πρώτο έτος. Στη συνέχεια το παιδί θα αρχίσει σταδιακά να πίνει το γάλα του μέσα από το κύπελλο. Η χρήση του μπιμπερού μετά το πρώτο έτος μπορεί να κόψει την όρεξη του για άλλες τροφές και να κάνει κακό στα δόντια του παιδιού σας.

Το μωρό θα δείξει όταν είναι έτοιμο για στερεά τροφή. Θα τελειώνει όλο του το μπιμπερό, θα κλαίει ζητώντας το επόμενο του γάλα πριν τη συνηθισμένη ώρα, ίσως θα ξυπνά το βράδυ ζητώντας να φάει.

Διαλέξτε μια στιγμή της μέρας, που είστε και οι δύο χαλαροί και ευδιάθετοι. Το μεσημεριανό τάισμα είναι μια καλή ώρα, ενώ το πρωινό ίσως να έχετε πολλές δουλειές, ενώ το βράδυ ίσως το μωρό να είναι κουρασμένο. Η εισαγωγή στερεάς τροφής αρχίζει με 1 κουταλάκι στερεάς τροφή μετά από ένα γεύμα με μπιμπερό ή μετά από το θηλασμό. Η διαδικασία του απογαλακτισμού είναι από τη μια διατροφική και από τη άλλη εκπαιδευτική. Ο στόχος είναι να μπορεί το παιδί μετά από μια σωστή εμπειρία απογαλακτισμού, στον ένα χρόνο ζωής να παίρνει μέρος στα οικογενειακά γεύματα και να τρέφεται με ένα ποικίλο διαιτολόγιο. Με αυτό το σκεπτικό είναι καλύτερα να αποφεύγονται οι έτοιμες φρουτόκρεμες, επειδή δε θα βοηθήσουν το παιδί να αντιληφθεί τις πραγματικές γεύσεις φρούτων και λαχανικών που περιέχουν και να τις εντάξει μετά στο κατοπινό του διαιτολόγιο.

 Ποιες στερεές τροφές μπορώ να δοκιμάσω;

Τα πολτοποιημένα φρούτα ή λαχανικά αναμιγμένα με λίγο ρυζάλευρο και μητρικό ή βρεφικό γάλα είναι ιδανικά. Χρησιμοποιήτε ελάχιστο νερό στο βράσιμο και χρησιμοποιήστε το νερό αυτό στην πολτοποίηση μέχρι να πετύχετε την κατάλληλη υφή για το μωρό σας.

Τα πολτοποιημένα φρούτα και λαχανικά είναι χαμηλότερης θερμιδικής αξίας από το γάλα. Τον καιρό που το μωρό σας θα αρχίσει στερεά τροφή θα αρχίσει επίσης να αυξάνει τη σωματική του δραστηριότητα: μπουσουλά, μένει ξύπνιο περισσότερη ώρα, ενδιαφέρεται περισσότερο για ό,τι συμβαίνει γύρω του, γι’αυτό και έχει αυξημένες θερμιδικές ανάγκες. Μέχρι το παιδί σας να είναι έτοιμο να συμμετάσχει στα οικογενεικά γεύματα και να τρώει αυτά που μαγειρεύετε για όλη την οικογένεια, μπορείτε να προσθέσετε λίγο βούτυρο ή ελαιόλαδο στον πολτό του ώστε να αυξηθεί η ενέργεια που παίρνει από τη στερεά τροφή. Μην προσθέσετε όμως ζάχαρη. Kάνει κακό στα δόντια και είναι καλύτερα να μη συνηθίσει στις γλυκιές γεύσεις.

 Πρώτες στερεές τροφές που μπορείτε να δοκιμάσετε

• Βραστό πολτοποιημένο καρότο ή πατάτα ή κουνουπίδι ή μπρόκολο ή κολοκυθάκι, αναμιγμένο με λίγο βούτυρο ή ελαιόλαδο ή μητρικό/βρεφικό γάλα.

• Βραστό πολτοποιημένο μήλο ή αχλάδι ή ροδάκινο ή βερύκοκο ή φρέσκα μπανάνα ή αβοκάντο, αναμιγμένο με λίγο ρυζάλευρο και μητρικό/βρεφικό γάλα

• Ρυζάλευρο ή δημητριακά ελεύθερα από γλουτένη

• Μπορείτε να προσφέρετε πολτοποιημένο κρέας, κοτόπουλο, ψάρι, όσπρια μαζί με λαχανικά όταν το μωρό σας συνηθίσει πια στις στερεές τροφές.

Η στερεά τροφή μπορεί να δίνεται στην αρχή δύο φορές την ημέρα μετά από το γάλα ή τον θηλασμό. Η ποσότητα μπορεί να αυξάνεται σταδιακά σε δύο στερεά γεύματα την ημέρα και μετά σε τρία. Το κόκκινο κρέας (βοδινό, αρνάκι, χοιρινό) και το κοτόπουλο μπορούν να δοθούν αρκετά νωρίς στον απογαλακτισμό, 1-2 βδομάδες αφότου έχει αρχίσει. Η εισαγωγή του κόκκινου κρέατος είναι πολύ σημαντική πηγή σιδήρου επειδή οι αποθήκες σιδήρου του νεογέννητου μειώνονται σημαντικά 6 μήνες μετά τη γέννηση. Το μητρικό γάλα είναι φτωχή πηγή σιδήρου, παρόλο που η μορφή σιδήρου στο μητρικό γάλα έχει πολύ ψηλή βιοδιαθεσιμότητα (απορροφάται καλύτερα σε σχέση με το σίδηρο που υπάρχει στα γάλατα σκόνη). Αν οι γονείς αποφασίσουν ότι το παιδί τους θα ακολουθήσει χορτοφαγική διατροφή, τότε θα πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια κλινικού Διαιτολόγου ώστε να παίρνει το σίδηρο που χρειάζεται από τη διατροφή. Το ψάρι μπορεί να εισαχθεί μετά τους 9 μήνες ζωής, αλλά τα ψάρια σε άλμη ή που είναι υπερβολικά αλατισμένα πρέπει να αποφεύγονται μέχρι το ένα έτος. Το μωρό δεν μπορεί να φάει οστρακοειδή όπως γαρίδες ή καβούρι μέχρι να γίνει τουλάχιστο 18 μηνών. Το καλοψημένο αυγό και βούτυρο από ξηρούς καρπούς μπορούν να προσφερθούν μετά τον πρώτο χρόνο ζωής, αν δεν υπάρχει ιστορικό ατοπικής ασθένειας στην οικογένεια.

Η εισαγωγή καινούριων τροφών γίνεται με μία τροφή κάθε φορά, που θα δίνεται για 2-3 μέρες πριν την εισαγωγή καινούριας τροφής.

Είναι καλύτερα οι γεύσεις να ξεχωρίζουν στο πιάτο (πχ το πολτοποιημένο κρέας σε μία γωνιά του πιάτου, η πατάτα πουρέ ή τα μακαρονάκια σε άλλη και τα πολτοποιημένα μπιζέλια σε άλλη γωνιά) ώστε το μωρό να αντιλαμβάνεται τις διαφορετικές γεύσεις.

 Μπορώ να εμπιστευτώ τις βρεφικές τροφές του εμπορίου;

Οι βρεφικές τροφές του εμπορίου είναι ασφαλείς και εύκολες. Είναι βολικές, ειδικά όταν είστε έξω από το σπίτι με το μωρό σας. Αν όμως αγοράζετε συνεχώς έτοιμες τροφές, δε δίνετε την ευκαιρία στο μωρό σας να δοκιμάσει ποικιλία τροφών με διαφορετική γεύση και υφή και μπορεί να δυσκολευτεί να εκτιμήσει το σπιτικό φαγητό. Το ίδιο ισχύει και για τις βρεφικές κρέμες και δημητριακά που χρησιμοποιούνται πολύ στην Κύπρο.

Πώς θα ταίσω το μωρό;

Δώστε στην αρχή λίγο γάλα, μετά φέρτε απαλά το πλαστικό κουταλάκι με το φαγητό προς τα χείλη του μωρού. Αν το μωρό δεν ανοίξει αυθόρμητα το στόμα του, ανοίξτε εσείς το δικό σας στόμα και θα σας μιμηθεί. Μη σπρώχνετε πολύ το κουτάλι στο στόμα του μωρού. Σπρώξτε ελαφρά την άκρη του κουταλιού στο στόμα του μωρού για να γλιστρήσει μέσα το φαγητό. Προσέξτε να μην το σπρώξετε υπερβολικά για να μη νοιώσει το μωρό ότι φιμώνεται και αντιδράσει αρνητικά. Τα περισσότερα μωρά παραξενεύονται στην αρχή και δεν ξέρουν τι να κάνουν με το φαγητό. Αν το μωρό σπρώξει το φαγητό προς τα έξω, μαζέψτε το με το κουταλάκι και ξαναδοκιμάστε. 

Αν το μωρό τα πήγε καλά με την πρώτη κουταλιά, προσφέρετε του άλλη μία και μετά αφήστε το να θηλάσει ή να πιεί το υπόλοιπο του γάλα. Αν όμως το μωρό κλαίει ή φαίνεται απρόθυμο, μην το πιέσετε. Δοκιμάστε ξανά την επόμενη μέρα.

Τι πρέπει να κάνω αν στο μωρό μου δεν αρέσουν οι στερεές τροφές;

Μην επιμένετε! Αν το μωρό σας κλαίει ή γυρίζει αλλού το κεφάλι, σας δίνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ για την ώρα!

Το τάισμα με το κουτάλι είναι μεγάλη αλλαγή γι’αυτό δώστε του λίγο καιρό. Αν το πιέσετε θα νοιώσει αρνητικά για το φαγητό και θα μπήτε σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο είναι δύσκολο να βγήτε. Μην περιμένετε το μωρό να τρώει την ίδια ποσότητα κάθε μέρα. Είναι πολύ φυσιολογικό τη μία μέρα να αδειάζει όλο του το πιάτο και την άλλη να φάει μόνο μία κουταλιά. Αφήστε το μωρό σας να φάει ανάλογα με την όρεξή του. Θα το βοηθήσει να ανεξαρτητοποιηθεί πιο γρήγορα και να μάθει να εμπιστεύεται τον εαυτό του.

Αν υπάρχει ιστορικό αλλεργίας στην οικογένεια;

Αν υπάρχει ιστορικό αλλεργίας στην οικογένεια είναι καλό να ζητήσετε τη γνώμη του Παιδίατρου σας και του Κλινικού Διαιτολόγου πριν να αρχίσετε να δίνετε στερεές τροφές. Είναι καλύτερα να δοκιμάζετε ένα καινούριο φαγητό για 1-2 μέρες πριν να αρχίσετε κάποιο άλλο.

Τα ακόλουθα συμπτώματα μπορεί να είναι σημάδια τροφικών αλλεργικών αντιδράσεων: Φτέρνισμα, μύτη που τρέχει, μάτια που δακρύζουν, επίμονος βήχας, θορυβώδης αναπνοή, εξάνθημα στο πρόσωπο ή στο λαιμό, πρησμένα χείλη, χέρια, πόδια, διάρροια, δυσκοιλιότητα, μικρή αύξηση βάρους. Αν το παιδί σας παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα θα πρέπει να επισκεφτήτε τον Παιδίατρο σας.

 

Διεύρυνση ποικιλίας διαιτολογίου και υφής φαγητού

Ο καλύτερος τρόπος να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας παίρνει ό,τι χρειάζεται από τη διατροφή του, είναι να του προσφέρετε μεγάλη ποκιλία τροφών. Στους 6-9 μήνες το μωρό χρειάζεται 2-3 μερίδες αμυλούχων τροφών (μια μερίδα = μια μικρή πατάτα ή 30γρ ρύζι ή ζυμαρικά ή δημητριακά ή μια φέτα ψωμί) , 2 μερίδες φρούτων ή λαχανικών (μια μερίδα = μια μικρή μπανάνα ή ένα μήλο ή αχλάδι ή 6 πράσινα φασολάκια) και μια μερίδα πρωτεϊνούχων τροφών (μια μερίδα = 25γρ κρέας ή κοτόπουλο ή ψάρι ή 1 αυγό ή 50γρ όσπρια). Στους 9-12 μήνες το μωρό χρειάζεται 3-4 μερίδες αμυλούχων τροφών, 3-4 μερίδες φρούτων ή λαχανικών και 1-2 μερίδες πρωτεϊνούχων τροφών. Το κόκκινο κρέας (βοδινό, χοιρινό, αρνάκι) είναι πολύ σημαντική πηγή σιδήρου γι’αυτό προσπαθήστε να το προσφέρετε 2-3 φορές τη βδομάδα. Το μητρικό ή βρεφικό γάλα εξακολουθεί να είναι σημαντικό για την ανάπτυξη του μωρού σας και στην ηλικία 6-12 μηνών χρειάζεται 500-600ml γάλα τη ημέρα.

Η υφή του πολτού πρέπει να γίνεται σταδιακά πιο παχύρρευστη, ώσπου να μπορείτε να λειώνετε το φαγητό με το πηρούνι. Βοηθήστε το παιδί σας να μασάει κάνοντας σταδιακά το φαγητό του πιο σβωλιασμένο. Είναι καλύτερα να του δίνετε ξεχωριστά μικρές ποσότητες από κομμάτια μαγειρεμένων λαχανικών, κρέατος ή ψαριού αντί για χυλούς. Έτσι μπορεί να συνειδητοποιήσει πιο εύκολα τι τρώει και τι του αρέσει. Προσφέρετε επίσης φαγητά που πιάνονται με τα δάκτυλα (κομμένα φρούτα ή βρασμένα λαχανικά, ψωμί, τυρί κλπ). Θα το βοηθήσετε να απολαμβάνει το φαγητό του, να ανταποκρίνεται στην πείνα του και να ανεξαρτητοποιηθεί.