Όπως το μπάνιο αναζωογονεί τον κάθε έναν από εμάς, το ίδιο συμβαίνει και για το μικρό σας μωρό. Βέβαια υπάρχουν και μωρά, που στην αρχή δεν τους αρέσει το μπάνιο, γι’ αυτό αν το δικό σας μωρό διαμαρτύρεται κάθε φορά που το κάνετε μπάνιο μην ανησυχείτε. Κάντε λοιπόν καθημερινά μπάνιο στο μωρό και ακολουθήστε τις πιο κάτω οδηγίες για να έχει το μωρό σας ένα ασφαλές και απολαυστικό μπάνιο.

Μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή για τα παιδιά πρέπει να περιλαμβάνει την καθημερινή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών. Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι σημαντική πηγή βιταμινών, ιχνοστοιχείων και φυτικών ινών. Οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία από την άλλη είναι βασικά συστατικά για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού, ενώ οι φυτικές ίνες συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος.

 

Ξεκινώ για διακοπές.

Τα σχολεία έχουν κλείσει, τα βιβλία μπήκαν στα συρτάρια και ετοιμάζομαι για παιγνίδι, ξεκούραση και διακοπές. Που θα πάω διακοπές δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι θα πάω και ότι θα πρέπει να είμαι έτοιμος.

Τα καλοκαιρινά μπάνια στη θάλασσα είναι η χαρά των παιδιών, ταυτόχρονα όμως γεννούν και ανησυχία στους γονείς εξαιτίας των ατυχημάτων που μπορούν να συμβούν στην παραλία. Ακολουθώντας, ωστόσο, ορισμένες απλές αλλά ουσιαστικές οδηγίες που προτείνουν οι ειδικοί -προπονητές κολύμβησης, παιδίατροι ναυαγοσώστες-, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να παίζει και να κολυμπά με ασφάλεια στη θάλασσα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, να θυμάστε πως πρέπει να κρατάτε την ψυχραιμία σας ό,τι και αν συμβεί στην παραλία!

Τι είναι ο βρυγμός;

Κάποια από τα παιδιά μας την νύκτα που κοιμούνται τρίζουν κυριολεκτικά τα δόντια τους!! Η κατάσταση αυτή λέγεται βρυγμός από την αντίστοιχη αρχαία λέξη που σημαίνει τρίξιμο των δοντιών. Περίπου τρία στα δέκα παιδιά παρουσιάζουν βρυγμό.

Τι προκαλεί τον βρυγμό;

Δεν ξέρουμε γιατί τα παιδιά την νύχτα που κοιμούνται τρίζουν τα δόντια τους. Γνωρίζουμε όμως μερικές καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν τον βρυγμό στα παιδιά.

1.  Μη ορθή αντιστοιχία μεταξύ της πάνω και της κάτω σιαγόνας.
2.  Πόνος.
3.  Το άγχος. Όταν τα παιδιά έχουν διαγώνισμα την επομένη στο σχολείο ή όταν πριν ξαπλώσουν τσακωθούν με τους γονείς τους μπορεί να παρουσιάσουν βρυγμό.
4.  Υπερκινητικά παιδιά.
5.  Τα παιδιά που πιπιλούν το δάχτυλό τους, τρώνε τα νύχια τους, δαγκώνουν το εσωτερικό από το μάγουλο τους έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάζουν βρυγμό.
6.  Το τρίξιμο των δοντιών έχει συσχετιστεί με τους οξύουρους («σκουληκάκια» στα κόπρανα των παιδιών) αλλά δεν έχει αποδειχθεί.

Πώς αντιμετωπίζεται ο βρυγμός.

Επειδή συνήθως είναι αποτέλεσμα άγχους είναι χρήσιμο πριν ξαπλώσει το παιδί να κάνει ένα ζεστό μπάνιο για να χαλαρώσει, να ακούσει απαλή μουσική ή να διαβάσει ένα βιβλίο. Αν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος πρόκλησης του άγχους τότε θα πρέπει να αντιμετωπισθεί έγκαιρα. Τα παιδιά σταματούν από μόνα τους τον βρυγμό μόλις αποκτήσουν τα μόνιμα τους δόντια γιατί αυτά είναι πιο ευαίσθητα στον πόνο. Υπάρχουν όμως παιδιά που τρίζουν τα δόντια τους μέχρι και την εφηβεία. 

Μπορεί να βλάψει τα δόντια;

Σπανιότατα μπορεί να προκαλέσει τις εξής βλάβες:

•  Λέπτυνση της αδαμαντίνης των δοντιών.
•  Πόνο στο πρόσωπο.
•  Πόνο στην κροταφογναθική άρθρωση.

Να δώσω ή να μην δώσω πιπίλα στο μωρό μου»; Ένα ερώτημα που βασανίζει πολλούς γονείς τις πρώτες μέρες και βδομάδες της ζωής του μωρού τους.

Παρά το γεγονός ότι η πιπίλα χρησιμοποιείται εδώ και πολλούς αιώνες εντούτοις εξακολουθεί να είναι αντικείμενο αντικρουόμενων απόψεων ακόμα και σήμερα.

Ποια τα πλεονεκτήματα της χρήσης της πιπίλας στα νεογέννητα και βρέφη;

Η πιπίλα που στην πραγματικότητα είναι το υποκατάστατο θηλής, καταπραΰνει τα ευερέθιστα μωρά ικανοποιώντας τη φυσική τους ανάγκη για θηλασμό (πιπίλισμα της θηλής).

Μερικά πλεονεκτήματα της πιπίλας είναι τα εξής:

Μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη ειδικά στα βρέφη που είναι γκρινιάρικα.

Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η πιπίλα μειώνει δραστικά την πιθανότητα του συνδρόμου του αιφνίδιου θανάτου στα βρέφη, ειδικά τους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους.

Η πιπίλα προσφέρει προσωρινή απόσπαση της προσοχής. Μια πιπίλα μπορεί να φανεί χρήσιμη κατά τη διάρκεια και μετά από ενέσεις, εξετάσεις αίματος ή άλλες επώδυνες διαδικασίες.

Η πιπίλα μπορεί να βοηθήσει το μωρό σας να αποκοιμηθεί. Εάν το μωρό σας δυσκολεύεται να ηρεμήσει, μια πιπίλα μπορεί να βοηθήσει.

Μπορείτε σχετικά εύκολα να διακόψετε τη χρήση της πιπίλας σε αντίθεση με το πιπίλισμα του δακτύλου.

 

Ποια τα μειονεκτήματα της χρήσης της πιπίλας στα νεογέννητα και βρέφη;

Μερικά από τα μειονεκτήματα τη πιπίλας είναι τα εξής:

Σύγχυση θηλών: Αν δώσετε σε ένα μωρό πιπίλα πολύ νωρίς, μπορεί να διαταράξει την ικανότητά του να μάθει να προσκολλάται στο στήθος της μαμάς  για να θηλάσει. Για να αποφύγετε αυτό το πρόβλημα καλό είναι να ξεκινήσετε τη πιπίλα μετά την 20η μέρα της ζωής του, όταν θα έχει ήδη εδραιωθεί ο θηλασμός.

Εξάρτηση από την πιπίλα: Όταν ένα μωρό μάθει με τη πιπίλα για να κοιμηθεί του είναι πολύ δύσκολο να κοιμηθεί χωρίς αυτή. 

Προβλήματα με τα αυτιά: Μελέτες ανέδειξαν ότι στα μωρά ηλικίας 6 έως 12 μηνών, η χρήση πιπίλας αυξάνει τον κίνδυνο συσσώρευσης υγρού στα αυτιά. Αυτό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μολύνσεων των αυτιών.

Οδοντιατρικά προβλήματα: Το πιπίλισμα της πιπίλας (ή του αντίχειρα) μπορεί να προκαλέσει κακή ευθυγράμμιση των δοντιών του παιδιού. Αυτό βέβαια ισχύει για παιδιά που συνεχίζουν να έχουν πιπίλα μετά την ηλικία των δυο χρόνων. Γι’ αυτό και θα πρέπει να διακόπτεται η πιπίλα στην ηλικία περίπου των δυο χρόνων.

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία να ξεκινήσουν οι γονείς να δίνουν πιπίλα στο μωρό;

Ένα μωρό μπορεί να πάρει πιπίλα από την πρώτη μέρα της γέννησης του. Καλό όμως είναι να μην δώσετε πιπίλα πριν την 20η μέρα της ζωής τους. Θα πρέπει να δώσετε χρόνο στο παιδί σας να εδραιωθεί ο θηλασμός. Επίσης μην δίνετε πιπίλα σε ένα πεινασμένο μωρό. Να το ταΐσετε πρώτα και μετά αν είναι ανήσυχο να του προσφέρετε την πιπίλα.

Τι να κάνω αν το μωρό μου δεν πιάνει τη πιπίλα;

Δεν χρειάζεται να το πιέσετε. Απλά να θυμάστε να ακολουθείτε τους κανόνες για ασφαλή ύπνο. Να κοιμάται το παιδί ανάσκελα, να μην έχει ξένα αντικείμενα μέσα στο κρεβατάκι του κλπ. 

Πώς να διαλέξω την καλύτερη πιπίλα για το μωρό μου;

Προσέξτε η πιπίλα να έχει τα πιο κάτω χαρακτηριστικά:

Μέγεθος: Βεβαιωθείτε ότι η ασπίδα – βάση της  πιπίλας είναι αρκετά μεγάλη ώστε το μωρό να μην μπορεί να βάλει ολόκληρη την πιπίλα στο στόμα του.

Σχήμα: Οι πιπίλες έχουν συνήθως μια θηλή από σιλικόνη ή καουτσούκ που συνδέεται με ένα μεγαλύτερο κομμάτι, που ονομάζεται ασπίδα – βάση. Καλό θα είναι να αγοράσετε πιπίλα που είναι ολόκληρη ένα κομμάτι. Εάν η θηλή και η ασπίδα - βάση είναι δύο ξεχωριστά κομμάτια, υπάρχει πιθανότητα να διαχωριστούν και να αποτελέσουν κίνδυνο πνιγμού για το μωρό.

Τρόπος καθαρισμού: Ψάξτε για μια πιπίλα που να πλένεται εύκολα και αν είναι δυνατό να μπαίνει στο πλυντήριο πιάτων.  Φροντίστε να στεγνώσετε καλά την πιπίλα πριν τη δώσετε στο μωρό.

Πότε να αντικαταστήσω μια πιπίλα με καινούργια;

Αν η θηλή αρχίσει να φαίνεται φθαρμένη, ήρθε η ώρα να πετάξετε την πιπίλα και να πάρετε μια καινούργια.

Πότε να διακόψω της χρήσης της πιπίλας στο παιδί μου;

Καλό είναι να διακόψετε τη πιπίλα στην ηλικία περίπου των δύο χρονών και όχι αργότερο των τεσσάρων.  Η συνέχιση της χρήσης της μετά την ηλικία αυτή έχει περισσότερα μειονεκτήματα από πλεονεκτήματα.

 

 Πηγή: Paidiatros.com

Αδιαμφισβήτητα το ταξίδι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των ανθρώπων και προσφέρει υπέροχες νέες εμπειρίες και αξέχαστες αναμνήσεις. Ο αριθμός των ατόμων που ταξιδεύουν σε μακρινούς προορισμούς έχει αυξηθεί εντυπωσιακά τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς όμως το ταξίδι μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας που προέρχονται κυρίως από λοιμογόνους παράγοντες (βακτήρια, ιούς, παράσιτα) που μεταδίδονται με το μολυσμένο νερό ή τα τρόφιμα, από τσιμπήματα εντόμων, από άνθρωπο σε άνθρωπο και από ζώα ή το περιβάλλον τους. Για την πρόληψη των ασθενειών αυτών απαιτούνται βασικοί κανόνες υγιεινής και για συγκεκριμένες περιοχές του κόσμου χορηγούνται ειδικά ταξιδιωτικά εμβόλια. Παράλληλα η χρήση ορισμένων μέσων συγκοινωνίας, η συμμετοχή σε δραστηριότητες όπως οι καταδύσεις και η ορειβασία ελλοχεύουν κινδύνους για την υγεία των ατόμων. Επιπρόσθετα κάποια προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας μπορεί να επιδεινωθούν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Ευτυχώς αρκετές καταστάσεις που μπορεί να επηρεάσουν την υγεία των ταξιδιωτών μπορούν να προληφθούν με τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα για αυτό θα ήταν φρόνιμο να συμβουλευτείτε το γιατρό σας ένα μήνα πριν το ταξίδι σας. Θα σας δοθούν οι κατάλληλες συμβουλές που βασίζονται στη διάρκεια του ταξιδιού, την εποχή του ταξιδιού, τη χώρα που θα επισκεφθείτε, τις δραστηριότητες που προγραμματίζετε και το τόπο διαμονής σας (π.χ. σύγχρονο ξενοδοχείο, αγροτικό σπίτι, κατασκηνωτικός χώρος). 

Προφυλάξεις για το νερό και την τροφή

Αρκετές λοιμώξεις μπορούν να μεταδοθούν από μολυσμένες τροφές ή νερό. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται η διάρροια των ταξιδιωτών, η ηπατίτιδα Α, ο τυφοειδής πυρετός, η τριχίνωση, η τροφική δηλητηρίαση. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε περιοχές που οι συνθήκες αποχέτευσης και υγιεινής είναι φτωχές. Οι ταξιδιώτες μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο μόλυνσης χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες προφυλάξεις:

•  Συχνό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι και νερό.
•  Το νερό που χρησιμοποιείται για πόση ή βούρτσισμα των δοντιών πρέπει να βράζεται για 3 λεπτά να αφήνεται να κρυώσει και μετά να χρησιμοποιείται.
•  Αποφεύγετε την κατανάλωση ποτών που περιέχουν πάγο.
•  Να είστε επιφυλακτικοί με το τοπικά εμφιαλωμένο νερό διότι οι συνθήκες εμφιάλωσης του σε ορισμένες χώρες ενδέχεται να μην είναι επαρκείς.
•  Τα φρούτα να καταναλώνονται χωρίς τη φλούδα
•  Να μην τρώτε ωμά λαχανικά
•  Να μην τρώτε μισοψημένο κρέας, ωμά ψάρια, οστρακοειδή και άβραστα αυγά.

 

Προστασία από τσιμπήματα εντόμων και αρθροπόδων

Σε ορισμένες περιοχές του κόσμου τα τσιμπήματα από έντομα (κουνούπια, μύγες, ψύλλους, ψείρες) και αρθρόποδα (τσιμπούρια, ακάρεα) μπορούν να μεταδώσουν σοβαρές λοιμώξεις όπως η ελονοσία.

Πριν το ταξίδι σας θα πρέπει να προμηθευτείτε εντομοοαπωθητικά που περιέχουν DEET ή περμεθρίνη ή πικαριδίνη. Οι ακόλουθες οδηγίες θα μειώσουν τον κίνδυνο της έκθεσής σας:

•  Να φοράτε προστατευτικό ρουχισμό όπως πουκάμισα με μακριά μανίκια και μακριά παντελόνια.
•  Χρήση εντομοαπωθητικών που περιέχουν DEET
•  Όσο είναι δυνατό να αποφεύγετε περιοχές που κυκλοφορούν πολλά έντομα.
•  Να χρησιμοποιείτε κουνουπιέρα στο δωμάτιο σας
•  Να ελέγχετε το δέρμα σας και να αφαιρείτε τυχόν έντομα ή ακάρεα που βλέπετε στο σώμα σας
•  Όσο είναι δυνατόν να ελαχιστοποιείτε το χρόνο που περνάτε σε εξωτερικούς χώρους ειδικά το βράδυ. 

Προφύλαξη από την ελονοσία

Η ελονοσία είναι μια σοβαρή λοίμωξη που μεταδίδεται με τσίμπημα από κουνούπι. Επομένως πρώτο βήμα στην πρόληψη της νόσου είναι οι βασικές οδηγίες που πρέπει να ακολουθείτε για τα τσιμπήματα από έντομα. Ο κίνδυνος για ελονοσία είναι μεγαλύτερος σε ταξιδιώτες σε περιοχές της Αφρικής κάτω από τη Σαχάρα, στην Παπούα Νέα Γουινέα, τα νησιά Solomon, στην Ινδία, στη Νότια Ασία και τη Λατινική Αμερική. Παράλληλα χορηγούνται ειδικά φάρμακα τα λεγόμενα ανθελονοσιακά όπως η χλωροκίνη. Τα φάρμακα αυτά χορηγούνται κατόπιν ιατρικών οδηγιών κάποιες μέρες πριν το ταξίδι και συνεχίζει η χορήγησή τους μέχρι και 4 βδομάδες μετά. Η δοσολογία και το χρονοδιάγραμμα χορήγησής του φαρμάκου εξαρτάται από το είδος του φαρμάκου που θα χορηγηθεί.

 

Προφύλαξη από λοιμώξεις που προκαλούνται από το νερό, την άμμο και το χώμα

•  Να αποφεύγεται τη κολύμβηση σε γλυκό νερό λόγω του κινδύνου σχιστοσωμίασης (παρασιτική λοίμωξη που μεταδίδεται με το νερό). Αντίθετα το κολύμπι στη θάλασσα ή σε χλωριωμένα νερά είναι ασφαλές.
•  Να μην περπατάτε ξυπόλυτοι στην άμμο ή στο χώμα γιατί μπορεί να μολυνθείτε από αγκυλόστομα ή στρογγυλοειδίαση. Πρόκειται για είδος σκουληκιών που διαπερνούν το δέρμα και οδηγούν κυρίως σε φαγούρα και προβλήματα από το γαστρεντερικό. 

Αποφυγή ατυχημάτων

Τα ατυχήματα των ταξιδιωτών αντιπροσωπεύουν το 25% των θανάτων στην Αμερική. Κάποιες προφυλάξεις που πρέπει να τηρούνται για μείωση της συχνότητας των ατυχημάτων είναι:

•  Αποφύγετε την οδήγηση το βράδυ για ελαχιστοποίηση του κινδύνου από οδηγούς που βρίσκονται κάτω από τη επήρεια αλκοόλ.
•  Εξοικειωθείτε με τις τοπικές συνθήκες οδήγησης.
•  Να φοράτε ζώνη ασφαλείας.
•  Αποφύγετε τη λήψη οινοπνευματωδών ποτών πριν την οδήγηση.
•  Κατά τη χρήση δίκυκλων μηχανοκίνητων να φοράτε κράνος και να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.

 

Ασθένεια των κινήσεων (ναυτία του ταξιδιώτη)

Άτομα που εμφανίζουν ναυτία στη διάρκεια του ταξιδιού μπορούν να λάβουν φαρμακευτική αγωγή πριν την έναρξη του ταξιδιού τους.

Jet lag

Άτομα που κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια μπορεί να ζήσουν την εμπειρία του Jet lag κατάσταση που οδηγεί σε αίσθημα αδυναμίας, πονοκέφαλο, δυσκολία συγκέντρωσης. Γενικότερα χρειάζεται περισσότερος χρόνος να ξεπεράσουν το jet lag εάν ταξιδεύουν από Δυτικά προς Ανατολικά παρά το αντίθετο. Εάν το ζήσατε έντονα σε προηγούμενο ταξίδι ή προβλέπεται να έχετε σοβαρές επαγγελματικές υποχρεώσεις θα μπορούσατε να λάβετε μια ουσία που ονομάζεται μελατονίνη το βράδυ του ταξιδιού και μέχρι τέσσερις μέρες από την άφιξή σας. Το αλκοόλ πρέπει να το αποφεύγετε τις μέρες που λαμβάνετε μελατονίνη.

 

Ταξίδι με αεροπλάνο

I. Συμβουλές σε γονείς σε σχέση με τα παιδιά τους

Ο αριθμός των παιδιών που ταξιδεύουν με αεροπλάνο αυξάνεται συνεχώς. Όταν το βρέφος είναι υγιές μπορεί να ταξιδέψει μετά τις 48 ώρες ζωής. Τα βρέφη που γεννήθηκαν πρόωρα καλό θα ήταν να εξετάζονται από το γιατρό τους πριν ταξιδέψουν. Τα ταξίδι με αεροπλάνο είναι ασφαλές εφόσον οι γονείς γνωρίζουν κάποιες καταστάσεις που μπορεί να επιδράσουν δυσμενώς στην υγεία των παιδιών τους:

• Τα παιδιά που πάσχουν από χρόνιο καρδιολογικό ή αναπνευστικό πρόβλημα μπορεί να χρειαστούν οξυγόνο κατά τη διάρκεια της πτήσης για αυτό καλό θα ήταν να συμβουλεύονται το γιατρό τους πριν τη πτήση.

• Κατά τη διάρκεια της πτήσης οι αλλαγές στην πίεση της καμπίνας μπορεί να προκαλέσουν πόνο στα αυτιά των παιδιών. Για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής βοηθά η χρήση πιπίλας ή να ταΐζεται το βρέφος κατά τη διάρκεια της προσγείωσης ή της απογείωσης. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να μασούν τσίχλα. Φάρμακα αποσυμφορητικά και αντιισταμινικά δε φαίνονται να βοηθούν στα συμπτώματα που δημιουργούνται λόγω αλλαγής της πίεσης της καμπίνας.

• Τα αεροπορικά ταξίδια μεγάλων αποστάσεων μπορεί να οδηγήσουν σε jet lag στα παιδιά όπως και στους ενήλικες. Καλό θα ήταν να ενθαρρύνεται τα παιδιά μετά την άφιξή τους να είναι δραστήρια και ενεργητικά κατά τη διάρκεια της ημέρας για να προσαρμοστούν πιο εύκολα στο καινούργιο περιβάλλον.

• Τα παιδιά μέχρι την ηλικία του ενός έτους ή βάρους 9 κιλών πρέπει να κάθονται σε παιδικά καθίσματα που κοιτούν προς τα πίσω. Τα παιδιά πάνω από την ηλικία του ενός έτους ή βάρους σώματος 9-18 κιλά θα πρέπει να κάθονται σε παιδικά καθίσματα που κοιτούν προς τα εμπρός. Παιδιά που ζυγίζουν πάνω από 18 κιλά μπορούν να κάθονται σε καθίσματα του αεροπλάνου και να χρησιμοποιούν τη ζώνη ασφαλείας.

 

II. Συμβουλές για ενήλικες

Το ταξίδι με αεροπλάνο έχει συσχετιστεί με διάφορα προβλήματα. Τα βασικότερα αναφέρονται πιο κάτω. 

Αναπνευστικά προβλήματα

Ο αέρας στην καμπίνα περιέχει μικρότερη συγκέντρωση οξυγόνου με αποτέλεσμα η ποσότητα του οξυγόνου να μειώνεται στο αίμα και μερικές φορές να απαιτηθεί η χορήγηση επιπλέον οξυγόνου. Τα άτομα με χρόνιες καρδιακές και πνευμονικές παθήσεις είναι πιο ευάλωτα.

Πόνος στο αυτί και τα ιγμόρεια

Η μεταβολή της πίεσης του αέρα κατά τη διάρκεια της πτήσης μπορεί να προκαλέσει πόνο στο αυτί ή στα ιγμόρεια κυρίως σε ταξιδιώτες που παρουσιάζουν συμπτώματα κοινού κρυολογήματος. Τα συμπτώματα αυτά μπορούν να προληφθούν με το ψεκασμό με ρινικό σπρέι οξυμεταζολίνης, τη λήψη από του στόματος ψευδοεφεδρίνης ή τη λήψη αντιισταμινικών χαπιών.

Φλεβικές θρομβώσεις

Η παρατεταμένη ακινησία σε πολύωρες πτήσεις οδηγεί στη λίμνανση του αίματος στις φλέβες των κάτω άκρων και αυξάνει τον κίνδυνο θρομβώσεων ειδικά στα άτομα που παρουσιάζουν φλεβικές διαταραχές ή διαταραχές της πήξης του αίματος. Τα άτομα αυτά πρέπει να ενημερώνονται, να λαμβάνουν ειδική φαρμακευτική αγωγή, να φορούν ειδικές κάλτσες που βοηθούν στην κυκλοφορία του αίματος και να τεντώνουν τα πόδια τους συχνά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Τελειώνοντας η γνώση των κινδύνων στους οποίους δυνητικά μπορεί να εκτεθεί ο ταξιδιώτης είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πρόληψης των ασθενειών που μπορούν να προκύψουν στο δρόμο του. Εφαρμόζοντας λοιπόν τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης θα κάνετε το ταξίδι σας πιο ευχάριστο και θα απαλλαγείτε από δυσάρεστες περιπέτειες απολαμβάνοντας τις υπέροχες εμπειρίες ενός ευχάριστου ταξιδιού.

Πηγή: Paidiatros.com

«Το παιδί μου μεγαλώνει μια χαρά!» Αυτό θέλουμε να ακούμε πάντα από τους γονείς. Γι’ αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό οι γονείς να παρακολουθούν το βάρος και το ύψος σε κάθε παιδί. Επίσης οι γονείς πρέπει να ξέρουν ποια σημάδια σε ένα παιδί πρέπει να τους ανησυχούν. Ακολουθούν σημαντικές συμβουλές για γονείς σε σχέση με το νεογέννητο μωρό, παιδί, έφηβο. 

Το νεογέννητο μωρό αδυνατίζει

Αλήθεια: Την τρίτη περίπου μέρα ζωής σε ένα νεογέννητο μωρό, παρατηρείται απώλειας βάρους περίπου 5 με 10% σε σχέση με το αρχικό βάρος γέννησης. Αν το νεογέννητο μωρό ζύγιζε τρία κιλά όταν γεννήθηκε, μερικές μέρες αργότερα μπορεί να ζυγίζει 2.700. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Απλά το νεογέννητο μωρό χάνει τα υγρά που είχε πάρει στη μήτρα. Αυτή η μείωση του βάρους στο νεογέννητο μωρό οφείλεται επίσης στον τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής που κάνει: τώρα κινείται περισσότερο, δαπανά περισσότερη ενέργεια. Εάν όλα εξελίσσονται ομαλά, το νεογέννητο μωρό πολύ σύντομα (5η - 6η μέρα ζωής) θα ξαναρχίσει να παίρνει βάρος. Κατά κανόνα, μέχρι τη δεύτερη εβδομάδα, το νεογέννητο μωρό θα αποκτήσει το βάρος γέννησης.

Το ύψος του παιδιού μετράται μία φορά το μήνα

Αλήθεια: Ο παιδίατρος θα αναλάβει να μετράει το μωρό κάθε φορά που θα τον επισκέπτεστε. Με αυτό είναι πολύ πιθανό να μπορεί να ενημερώσει τους γονείς για το αν είναι ικανοποιητική ή όχι η ανάπτυξή του. Δεν οφελεί σε τίποτε οι γονείς να προσπαθήσουν να το κάνουν μόνη τους. Δε θα εξυπηρετήσει τίποτα. Θα δυσκολευτούν πολύ οι γονείς να μετρήσουν ένα μωρό που δεν στέκεται όρθιο. Μετά τον πρώτο χρόνο, οι γονείς μπορούν να το κάνουν μόνη τους μία φορά το τρίμηνο. Μετά το δεύτερο χρόνο ζωής δύο με τρεις φορές το χρόνο.

Στασιμότητα ή απότομες αλλαγές σε ένα παιδί αποτελούν ανησυχητικά φαινόμενα

Αλήθεια: Αν η καμπύλη ανάπτυξης σε ένα μωρό δεν ανεβαίνει, αλλά παραμένει επίπεδη για πολλούς μήνες ή αν πάρει ανιούσα ή κατιούσα πορεία απότομα, χωρίς αμφιβολία πρέπει οι γονείς να αρχίσουν να ανησυχούν. Όταν αυτό το φαινόμενο επηρεάζει το ύψος, τότε μπορεί να προμηνύει μια παθολογία που μπορεί να ευθύνεται η έλλειψη κάποιας ορμόνης σχετικής με την ανάπτυξη. Πρέπει, λοιπόν, να κινητοποιηθούν οι γονείς όταν το παιδί δεν καταφέρει να ψηλώσει ούτε ένα εκατοστό για έναν ολόκληρο χρόνο ή αν επιβραδυνθεί η ανάπτυξή του και ψηλώνει μόνο δύο εκατοστά ετησίως, ενώ έπαιρνε 5 με 6 εκατοστά μέχρι πριν ένα χρόνο. Όταν η καμπύλη ανάπτυξης έχει να κάνει με το σωματικό βάρος, το οποίο δεν έχει μια φυσιολογική εξέλιξη, αυτό ίσως να σχετίζεται με κάποια πάθηση του γαστρεντερικού.

Τον πρώτο χρόνο ζωής το παιδί μεγαλώνει πιο γρήγορα

Αλήθεια: Ανάμεσα στο χρονικό διάστημα της γέννησης και των πρώτων γενεθλίων, το μωρό παίρνει περίπου 25 εκατοστά: είναι αναγκασμένο να μεγαλώσει! Όμως δε διατηρεί αυτόν τον τρελό ρυθμό καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής. Στο δεύτερο χρόνο περίπου το παιδί παίρνει άλλα δώδεκα εκατοστά. Στον τρίτο, όμως, χρόνο οι πόντοι που παίρνει ένα παιδί μειώνονται στους εννέα, μετά σταθεροποιείται. Τα επόμενα χρόνια το παιδί παίρνει κατά μέσο όρο πέντε εκατοστά ετησίως. Αυτό συμβαίνει μέχρι την εφηβεία, όπου τότε θα γνωρίσει μια άλλη έκρηξη ανάπτυξης.

Είναι φυσιολογικό να είναι ένα μωρό στρουμπουλό τον πρώτο χρόνο ζωής

Αλήθεια: Ένα μωρό συχνά μοιάζει σαν ντολμαδάκι το πρώτο χρόνο ζωής. Όπως ακριβώς συμβαίνει με το ύψος, έτσι αυξάνεται και το βάρος σε ένα μωρό το πρώτο χρόνο ζωής: το μωρό παίρνει 6-7 κιλά στην περίοδο αυτή, ενώ τον επόμενο χρόνο παίρνει 2-3. Δεν μπορούμε να τριπλασιάσουμε το αρχικό βάρος γέννησης σε δώδεκα μήνες χωρίς να αποκτήσει μερικά «βραχιολάκια» στα μπρατσάκια η στα μπουτάκια! Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών ζωής το μωρό δεν ξέρει να περπατήσει. Εξαρτάται από τους γονείς. Αντιθέτως, μετά τον πρώτο χρόνο, είναι καιρός να γίνει η «κάθαρση». Η πορεία καμπύλης της σωματικής διάπλασης (η οποία υπολογίζεται με το ΔΣΜ: διαιρούμε το βάρος με το ύψος στο τετράγωνο) θα δείξει καθαρά αν συμβαίνει κάτι ή όχι. Αυξάνεται κατακόρυφα σχεδόν μέχρι τα πρώτα γενέθλια. Από τη στιγμή που αρχίζει να περπατάει ένα μωρό, γίνεται λιγότερο στρουμπουλό -άρα παύει να εξαρτάται τόσο πολύ από τους γονείς. Ο Δείκτης Σωματικής Μάζας μειώνεται βαθμιαία μέχρι την ηλικία των 6-7 ετών. Μετά, η καμπύλη ξαναπαίρνει ανιούσα πορεία. Το παιδί θα είναι τελείως διαφορετικό μέχρι το τέλος της ανάπτυξής του. Η κρίσιμη στιγμή είναι όταν η γραμμή ξανανεβαίνει. Τότε το παιδί παχαίνει υπερβολικά. Να προσέξετε γιατί αν αυτό συμβεί στη ηλικία των 6 περίπου ετών, πιθανόν να διαγράφεται μια τάση παχυσαρκίας. Σε αυτή την περίπτωση επιβάλλεται μια επίσκεψη σε διαιτολόγο.

Ο γιατρός μπορεί να μετρήσει την ηλικία των οστών στο παιδί

Αλήθεια: Αν ο γιατρός ανησυχεί για την ανάπτυξη ενός παιδιού, θα ζητήσει χωρίς αμφιβολία από τους γονείς να επισκεφθεί το παιδί έναν ειδικό για να μετρήσει την ηλικία των οστών. Θα εκτιμήσει την οστεοποίηση και τους χόνδρους. Αν, για παράδειγμα, σας πει ότι η ηλικία των οστών είναι δύο ετών ενώ η βιολογική ηλικία του τεσσάρων, αυτό σημαίνει ότι η ανάπτυξή θα κρατήσει σαν να ήταν η βιολογική ηλικία του παιδιού δύο ετών. Άρα η ανάπτυξή θα κρατήσει παραπάνω από το κανονικό!

Μια θεραπεία με χορήγηση κορτιζόνης θα σταματήσει προσωρινά την ανάπτυξη στο παιδί

Αλήθεια: Η κορτιζόνη χορηγείται στα παιδιά για την αντιμετώπιση άσθματος, εκζέματος ή διαφόρων φλεγμονών (στομαχικές ή κυκλοφορικές). Όμως έχει αποδειχτεί ότι η κορτιζόνη (είτε λαμβάνεται συστηματικά είτε σε μορφή σπρέι ή ως αλοιφή) σταματάει την ανάπτυξη του παιδιού κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Προσοχή, αυτό συμβαίνει μόνο σε περιπτώσεις που είναι χρόνια η χρήση (για πολλούς μήνες χωρίς διακοπή) σε ισχυρές δόσεις (από 500 με 800 μικρογραμμάρια την ημέρα). Όταν θα σταματήσει η χορήγηση κορτιζόνης, το παιδί θα μπει ξανά σε φυσιολογική διαδικασία ανάπτυξης. Δυστυχώς, όμως, η χαμένη ανάπτυξη μερικές φορές δεν μπορεί να ανακτηθεί.

Πρέπει οι γονείς να ζυγίζουν το μωρό κάθε μέρα

Ψέμα: Όσον καιρό ήταν το μωρό στο μαιευτήριο, ζυγιζόταν καθημερινά. Όμως δεν είναι καθόλου απαραίτητο να κάνουν το ίδιο οι γονείς στο σπίτι. Η μηνιαία επίσκεψη στον παιδίατρο αρκεί για την παρακολούθηση του βάρους ενός μωρού. Σε μερικές περιπτώσεις, ωστόσο, είναι αναγκαίο οι γονείς να έχουν μια ηλεκτρονική βρεφική ζυγαριά στο σπίτι για να παρακολουθούν αν το μωρό έχει ανακτήσει το χαμένο βάρος μετά τη γέννηση και το μαιευτήριο (βλέπε παραπάνω). Η ποσότητα της τροφής που λαμβάνει ένα μωρό ίσως να μην είναι επαρκής, κυρίως εάν θηλάζει. Γι’ αυτό, θα πρέπει τους δύο πρώτους μήνες της ζωής το μωρό - βρέφος να ζυγίζεται μία φορά την εβδομάδα, την ίδια πάντα μέρα και ώρα. Αν προκύψει κάποιο περιστατικό αρρώστιας που έχει συμπτώματα διάρροιας ή εμετού, είναι σημαντικό να παρακολουθείται το βάρος πολύ αυστηρά. Αν εξαιτίας της αρρώστιας το μωρό παιδί έχασε το 5% του βάρους, τότε συμβουλευτείτε αμέσως το γιατρό: υπάρχει σοβαρή περίπτωση να έχει πάθει το παιδί αφυδάτωση.

Οι πτώσεις ανάπτυξης σε ένα μωρό παιδί σημειώνονται μόνο στο ημερολόγιο του παιδιάτρου

Ψέμα: Αναπόφευκτα ο γιατρός  - παιδίατρος είναι ο πλέον κατάλληλος να αναλύσει αυτές τις πτώσεις (ύψος, βάρος, σωματική διάπλαση) και να διαγνώσει κάποια ανωμαλία. Παρ’ όλα αυτά, η συχνή μέτρηση του παιδιού, η τήρηση ενός ημερολογίου για την πορεία ανάπτυξής του από τους γονείς αποτελεί μια πολύ καλή αντίδραση. Αν παρ’ ελπίδα εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα ανάπτυξης, η διάγνωση θα είναι πολύ πιο εύκολη δείχνοντας απλώς το ημερολόγιο στον γιατρό - παιδίατρο.

Μπορούμε να δώσουμε πρωτεΐνες (ψάρι και κρέας) στο μωρό παιδί από τον τέταρτο μήνα

Ψέμα: Μέχρι τους δέκα πρώτους μήνες της ζωής, το γάλα πρέπει να είναι η βασική τροφή ενός μωρού. Είτε είναι το μητρικό γάλα είτε γάλα φόρμουλα, περιέχει όλα τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται για να καλύψει τις ανάγκες ενός μωρού χωρίς να πάθει αβιταμίνωση. Κρέας δίνεται μετά τον 6ο μήνα ενώ το ψάρι προστίθεται στο διαιτολόγιο μετά τον 9ο μήνα, σε πολύ μικρές,  καθορισμένες ποσότητες καθημερινά.

Το ύψος του παιδιού εξαρτάται κι από το ύψος των γονιών του

Αλήθεια και ψέμα: Οι ψηλοί γονείς θα κάνουν ψηλά παιδιά; Οι κοντοί γονείς θα κάνουν κοντά παιδιά; Πιθανότατα ΝΑΙ, αν λάβουμε υπόψη μας τα γονίδια τα οποία κληρονομούνται από τους γονείς. Αν οι γονείς είναι ψηλοί, τότε ίσως το παιδί τους να γίνει ακόμα πιο ψηλό απ’ αυτούς, γιατί τα βασικά γονίδια συσσωρεύονται. Το ίδιο συμβαίνει με τους κοντούς γονείς, αλλά αντίστροφα: το παιδί ίσως να γίνει πιο κοντό από αυτούς. Υπάρχει ένας τρόπος για να υπολογίσετε το ύψος που θα έχει το παιδί σας: προσθέστε το ύψος του πατέρα και της μητέρας (σε εκατοστά), προσθέστε άλλα 13 για τα αγόρια ή αφαιρέστε 13 για τα κορίτσια. Στη συνέχεια το διαιρείτε με το δύο. Όμως προσέξτε, αυτό αποτελεί μόνο μια ένδειξη. Μην ξεχνάτε ότι η κληρονομικότητα κρύβει και κινδύνους: οι ψηλοί γονείς ίσως να έχουν κάποιον πρόγονο (γονείς, παππούδες κλπ.) που να ήταν κοντός, κι αυτό το γονίδιο να κληροδοτηθεί στο παιδί. Επιπλέον, μπορεί το παιδί να «συναντήσει» μερικά περιστατικά στη διαδρομή, όπως μια πρόωρη εφηβεία που διακόπτει την ανάπτυξη πολύ νωρίτερα ή μια χρόνια θεραπεία με κορτιζόνη κι έτσι δε θα έχει το ύψος που θα μπορούσε να έχει. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να κάνουμε πρόβλεψη για το ύψος ενός παιδιού πριν μπει στην περίοδο της εφηβείας. Όλα είναι πιθανά, γι’ αυτό κάντε υπομονή...

Ένα μωρό αν δεν είχε μεγάλη ανάπτυξη μέσα στη μήτρα θα είναι δίχως άλλο κοντό

Ψέμα: Για να είμαστε ειλικρινείς, τίποτα δεν μπορεί να μας επιτρέψει να το ξέρουμε από την αρχή. Μερικά μωρά που έχουν γεννηθεί με ύψος κάτω του μέσου όρου (λιγότερο από 47 εκ.), συχνά καλύπτουν αυτή τη διαφορά μετά τα 3 χρόνια ζωής. Από τα υπόλοιπα μωρά, 25% περίπου θα παραμείνουν κοντά και ως ενήλικες σε σύγκριση με το μέσο όρο του πληθυσμού.

Μια αγωγή με βάση την αυξητική ορμόνη μπορεί να αποβεί επικίνδυνη στο παιδί

Ψέμα: Δεν ξαφνιάζει το γεγονός ότι οι γονείς φοβούνται τη χορήγηση αυξητικής ορμόνης, καθώς στο παρελθόν η ορμόνη που είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη του ανθρώπινου σώματος, η οποία βρίσκεται στη υπόφυση κι έχει χορηγηθεί σε ενέσιμη μορφή σε παιδιά με πάρα πολύ μικρή ανάπτυξη, έχει προκαλέσει μια πάρα πολύ σοβαρή ασθένεια. Όμως τώρα πια δεν υπάρχει κανένας τέτοιος κίνδυνος, αφού η αυξητική ορμόνη κατασκευάζεται αποκλειστικά στα εργαστήρια. Εάν ο γιατρός προτείνει αυτή τη θεραπεία για το παιδί, μην πανικοβληθείτε. Μπορεί να χορηγηθεί πριν την περίοδο της εφηβείας, αλλά ακόμα κι από τις πρώτες εβδομάδες της ζωής, από τη στιγμή που θα διαγνωσθεί η έλλειψη της ορμόνης ανάπτυξης. Αυτή η θεραπεία θα εφαρμοστεί μετά από εξετάσεις αίματος και μόνο σε παιδιά που η ανάπτυξή τους βρίσκεται κάτω από το 75% του μέσου όρου ανάπτυξής σε αυτή την ηλικία. Η αγωγή συνίσταται στη χορήγηση ενέσεων σε καθημερινή βάση που συνήθως συνεχίζονται μέχρι το τέλος της εφηβείας.

Η παροχή της στοργής δεν έχει καμία συνέπεια στην ανάπτυξή ενός παιδιού

Ψέμα: Για να μεγαλώσει σωστά, ένα μωρό παιδί δεν αρκεί μόνο να έχει καλή υγεία και να τρέφεται σωστά. Πρέπει επίσης να παίρνει αγάπη. Ακόμα και στις πολύ σοβαρές ασθένειες, μπορούμε να διακρίνουμε την εμφάνιση μιας παθολογίας του ψυχοσυναισθηματικού νανισμού, που επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ανάπτυξή του. Χωρίς να φτάνετε σε ακραίες καταστάσεις, αρκεί για να επηρεάσει ένα μωρό παιδί ακόμα κι ένα δυνατό συναισθηματικό σοκ (ένας θάνατος, μια αρρώστια στην οικογένεια κλπ.) που προκαλεί μια μικρή καμπή στη σωματική ανάπτυξη, η οποία ευτυχώς είναι προσωρινή!

 

Πηγή: Paidiatros.com

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η επιτυχία συχνά απαιτεί μια ανταγωνιστική στάση και ικανότητες που ενθαρρύνουν τον ανταγωνισμό. Είναι αλήθεια ότι ο ανταγωνισμός είναι ωφέλιμος και κάτω από ορισμένες συνθήκες έχει βρεθεί ότι μπορεί να βελτιώσει την απόδοση και την ευτυχία των ανθρώπων. Έρευνες δείχνουν ότι άνθρωποι αποδίδουν καλύτερα όταν προσπαθούν να κερδίσουν, παρά όταν προσπαθούν να μην χάσουν. Από την άλλη πλευρά ο σκληρός ανταγωνισμός που είναι χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας όπου ζούμε, μπορεί να ενισχύσει το άγχος, να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεκτίμηση και επάρκεια ενός ανθρώπου και να τον οδηγήσει στην ματαίωση και παραίτηση. 

Πώς επηρεάζει ο ανταγωνισμός τα παιδιά;

Στην ηλικία των 5-6 χρόνων τα παιδιά ξεκινούν να μετρούν τις ικανότητές τους, συγκρίνοντας τον εαυτό τους με τους συνομηλίκους τους στο τρέξιμο, στο ποδήλατο, στην καθημερινή ρουτίνα. Μερικά παιδιά εξαιτίας του ταμπεραμέντου τους μπορεί να είναι περισσότερο ανταγωνιστικά, ενώ άλλα μπορεί να μην επιθυμούν τη σύγκριση και να αισθάνονται άγχος όταν πρέπει να διαγωνιστούν σε κάτι με άλλα δύο ή περισσότερα άτομα. Αυτά είναι τα παιδιά που συχνά επιλέγουν πιο ατομικές εξωσχολικές δραστηριότητες.

Ο ανταγωνισμός μπορεί να λειτουργήσει θετικά, γιατί τα παιδιά μπορούν μέσα από αυτόν να αποκτήσουν την αντίληψη της νίκης και της ήττας. Μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν και να βελτιώσουν δεξιότητες, καθώς και να τα ωθήσει να προσπαθήσουν και να επιδιώξουν το καλύτερο. Μέσω του ανταγωνισμού τα παιδιά μπορούν να γνωρίσουν τις ικανότητες και τα όριά τους, μαθαίνουν να ακολουθούν κανόνες και να διαχειρίζονται μια πιθανή αποτυχία και την απογοήτευσή τους. Μπορούν όμως παράλληλα να διδαχθούν και την σημασία της ομαδικής συνεργασίας και αλληλεγγύης.

Παρόλο που ο ανταγωνισμός έχει όλες τις παραπάνω θετικές λειτουργίες, μπορεί να προκαλέσει συναισθηματικά προβλήματα σε ένα παιδί, όταν δίνεται υπερβολική έμφαση στην πρωτιά και γίνεται αυτοσκοπός. Όταν τα παιδιά επικεντρώνονται στη νίκη, μπορεί να αρχίσουν να αξιολογούν τον εαυτό τους με βάση το πόσο πολλές νίκες επιτυγχάνουν. Ακόμη και αν κερδίζουν σε ένα ποσοστό 90% δεν είναι ποτέ ευχαριστημένα. Όταν το παιδί τονίζει και επιθυμεί τη νίκη με κάθε κόστος, η πιθανή αποτυχία ή η ήττα, μπορεί να το ισοπεδώσει, να το μειώσει και να επηρεάσει αρνητικά την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του.

Επίσης το υπερβολικά ανταγωνιστικό παιδί προκαλεί εχθρότητα και επιθετικότητα στους συνομηλίκους του αλλά και στο γενικότερο περιβάλλον του με αποτέλεσμα αυτό να επηρεάζει τις κοινωνικές του σχέσεις. 

Ποιος ο ρόλος των ενηλίκων στην ανάπτυξη του ανταγωνισμού ανάμεσα στα παιδιά;

Είναι γεγονός ότι όταν εμείς οι μεγάλοι αναλαμβάνουμε τον έλεγχο των δραστηριοτήτων των παιδιών, μετατρέπουμε τις δραστηριότητες σε διαγωνισμούς, σε κάτι που γίνεται για χάρη της νίκης και των επάθλων.

Αυτός είναι ο λόγος που βλέπουμε σήμερα, ότι τα περισσότερα παιδιά που ξεκινούν αθλήματα και παιχνίδια όταν είναι μικρά, στα οποία τα κατευθύνουν οι ενήλικες, τα παρατάνε κάποια στιγμή επειδή η συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν τους προσφέρει πλέον καμία ευχαρίστηση. Ειδικά αν ένα παιδί δεν είναι ανάμεσα σε αυτά που ξεχωρίζουν για να δέχεται επαίνους και βραβεία, δεν το απολαμβάνει.

Αυτό γίνεται κάποτε και με την εκπαίδευση. Όταν ο εκπαιδευτικός καλλιεργεί τον έντονο ανταγωνισμό ανάμεσα στα παιδιά στη προσπάθεια του να τα κινητοποιήσει να προσπαθήσουν περισσότερο, αυτό δημιουργεί συχνά παιδιά «διαφορετικών ικανοτήτων» και μπορεί να επηρεάσει τόσο το γενικό κλίμα της τάξης όσο και το κάθε παιδί ξεχωριστά. Σε μερικές, ωστόσο, περιπτώσεις και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις ο ανταγωνισμός στη τάξη μπορεί να έχει θετικές συνέπειες:

• Σε δραστηριότητες που δεν είναι αγχογόνες (ασκήσεις εξάσκησης, σκάκι κλπ)
• Σε δραστηριότητες όπου δεν υπάρχουν κριτήρια σύμφωνα με τα οποία ο μαθητής μπορεί να αξιολογήσει τον εαυτό του
• Σε περιπτώσεις όπου όλοι οι συμμετέχοντες έχουν πιθανότητες επιτυχίας
• Σε δραστηριότητες όπου υπάρχουν και ισχύουν σαφείς και δίκαιοι κανόνες

Πώς θα καταλάβετε ότι ένα παιδί είναι παραπάνω ανταγωνιστικό απ’ ότι πρέπει;

• Του αρέσει να καυχιέται για πράγματα που κάνει
• Δεν νιώθει ποτέ ότι είναι αρκετά καλό
• Οι αντιδράσεις του είναι υπερβολικές σε τυχόν αποτυχία
• Δεν σέβεται τους «αντιπάλους» του
• Είναι αγχωμένο και δεν δείχνει να απολαμβάνει τη δραστηριότητα
• Αλλάζει τους κανόνες ενός παιχνιδιού, προσπαθεί να εξαπατήσει

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

Ο ρόλος των γονιών είναι αυτός που θα βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν να ανταγωνίζονται με έναν υγιή και εποικοδομητικό τρόπο. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις λέξεις που χρησιμοποιούν οι γονείς για να τα χαρακτηρίσουν τόσο στην μεταξύ τους επικοινωνία, όσο και στην επικοινωνία τους με τον υπόλοιπο κόσμο. Λέξεις όπως «ο καλύτερος», «ο εξυπνότερος», «ο πιο γρήγορος» μπορεί να προκαλέσουν πίεση στα παιδιά και μπορεί να πιστέψουν ότι η αγάπη των γονιών τους εξαρτάται από τις υψηλές επιδόσεις και από τις πρωτιές.

Είναι σημαντικό οι γονείς να σέβονται τις επιλογές του παιδιού καθώς και το επίπεδο που θέλει να ανταγωνιστεί. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από την επιλογή του ελεύθερου χρόνου και των δραστηριοτήτων τους.

Είναι σημαντικό για τα παιδιά να ενθαρρύνονται και να επιβραβεύονται για τα πράγματα που κάνουν καλά και πετυχαίνουν, χωρίς όμως να τα στρέφουμε ενάντια στους άλλους. Για παράδειγμα, είναι αλλιώς αν πούμε σε ένα παιδί «Μπράβο, τα πήγες πολύ καλά σ΄ αυτή την εργασία», και αλλιώς αν πούμε «Μπράβο, είσαι η καλύτερη της τάξης!».

Για να αναπτύξει το παιδί τον υγιή ανταγωνισμό και για να μη φοβάται την πιθανότητα της αποτυχίας, έχει ανάγκη από την υποστήριξη, την ενθάρρυνση και την άνευ όρων αγάπη των γονιών του. Από την άλλη πλευρά τα υπερβολικά ανταγωνιστικά παιδιά επιβαρύνονται με άγχος και νιώθουν πίεση αν αντιληφθούν έστω και λαθεμένα ότι η αγάπη των γονιών τους εξαρτάται από την επιτυχία τους. Μπορεί ακόμα να αποφεύγουν οποιαδήποτε δραστηριότητα στην οποία νιώθουν ότι δεν μπορούν να έρθουν πρώτα, γιατί φοβούνται ότι θα πέσουν στην υπόληψη των γονιών τους.

Είναι επομένως σημαντικό οι γονείς να ενθαρρύνουν και να δίνουν έμφαση στην προσπάθεια του παιδιού ανεξαρτήτως αποτελέσματος, και να αντιμετωπίζουν την αποτυχία ως μια προσωρινή κατάσταση. 

Ανταγωνισμός ανάμεσα στα αδέρφια.

Ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο που παρατηρείται σε όλες τις οικογένειες που υπάρχει παραπάνω από ένα παιδί, είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα αδέλφια. Ο ανταγωνισμός αυτός μπορεί να εκδηλωθεί με τσακωμούς, λογομαχίες, παράπονα, κοροϊδίες και αποσκοπεί συνήθως στη διεκδίκηση της προσοχής και του ενδιαφέροντος των γύρω τους (όχι απαραίτητα των γονιών τους). Τις περισσότερες φορές, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα αδέλφια οφείλεται στη ζήλια. Ειδικά στις περιπτώσεις που το μεγαλύτερο παιδί, είχε τη πλήρη αποκλειστικότητα των γονιών του πριν την είσοδο του «μικρού εισβολέα» στη ζωή του και που μπορεί ξαφνικά να αισθάνεται παραγκωνισμένο. Μελέτες έδειξαν ότι τα αδέρφια με μικρή διαφορά ηλικίας μπορεί να είναι πιο ανταγωνιστικά μεταξύ τους από τα αδέρφια με διαφορά ηλικίας πάνω από 5 χρόνια. 

Κάποιες άλλες φορές βέβαια, ο αδελφικός ανταγωνισμός δημιουργείται για λόγους αναμέτρησης και λόγω της ιδιοσυγκρασίας ενός παιδιού. Είναι σαν μια πρόκληση προς τον εαυτό τους, συχνά μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία τα παιδιά ψάχνουν την προσωπική τους αξία και αυτό συμβάλει στο χτίσιμο της αυτοεικόνας τους.

Πώς μπορούν οι γονείς να καλλιεργήσουν τον υγιή ανταγωνισμό ανάμεσα στα αδέρφια;

Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται! Αναγνωρίστε τις κλίσεις και τα ταλέντα του και δώστε του τις ευκαιρίες να τα αναπτύξει. Όταν αναγνωρίζετε τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού, αυτόματα το διαχωρίζετε από τα αδέρφια του σαν οντότητα και τονώνετε την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή του.

Αποφύγετε τις συγκρίσεις ανάμεσα στα αδέλφια. Όταν συγκρίνουμε ή επαινούμε τις συμπεριφορές του ενός παιδιού συσχετίζοντάς τες με τις συμπεριφορές του άλλου, συχνά δημιουργούμε εντάσεις μεταξύ τους.

Αφιερώστε χρόνο στο κάθε παιδί ξεχωριστά. Ανεξάρτητα από το χρόνο που περνάτε μαζί με όλα τα παιδιά, προγραμματίστε με τέτοιο τρόπο την ημέρα σας, έτσι ώστε να έχετε την ευκαιρία να χαρείτε το κάθε σας παιδί ξεχωριστά.

Ορίστε ξεκάθαρα όρια. Είναι απαραίτητο τα παιδιά να σέβονται το ένα το άλλο, πράγμα που σημαίνει πως είναι καλό το κάθε παιδί να έχει τον προσωπικό του χώρο και τα προσωπικά του αντικείμενα, τα οποία θα πρέπει να γίνονται σεβαστά.

Μην εμπλέκεστε σε όλες τις διαμάχες τους. Δώστε τους χώρο και χρόνο να διεκδικήσουν το δίκιο τους, να διαπραγματευτούν, να τα βρουν ή και όχι, χωρίς τη δική σας παρέμβαση. 

Αν θα εμπλακείτε, να είστε δίκαιοι στη διαχείριση μιας διαμάχης, χωρίς να δίνετε πάντα περισσότερη ευθύνη στο μεγαλύτερο παιδί.

Τονίστε την ανάγκη για συνεργασία και όχι τόσο την ανάγκη για υπεροχή.

Να είστε εσείς θετικά πρότυπα ως προς τη σχέση σας μαζί τους αλλά και με άλλους ανθρώπους που συναναστρέφεστε. Τα παιδιά βλέπουν, ακούν, καταγράφουν και αντιγράφουν!

Εν κατακλείδι, ο ανταγωνισμός σίγουρα από μόνος του δεν είναι κακός. Αλλά αν τα παιδιά βλέπουν τους συμμαθητές τους ή τους συνομηλίκους τους ως απειλή και εμπόδιο για την επιτυχία τους, ή αν πιστεύουν ότι μία αποτυχία μπορεί να τους στερήσει την ευτυχία, τότε ο ανταγωνισμός έχει περάσει σε ένα μη υγιές επίπεδο. Ο ρόλος των γονιών και των σημαντικών άλλων στη ζωή των παιδιών, είναι αυτός που θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν το αίσθημα του υγιούς ανταγωνισμού αλλά ταυτόχρονα και της ανάγκης για συνεργασία, κάτι που θα λειτουργήσει ως εγγύηση για τη μελλοντική επιτυχία και ευτυχία του παιδιού τους.

 

 Πηγή: Paidiatros.com

Ένα επιστημονικό πείραμα που προέκυψε κάπως τυχαία ήρθε πριν από μερικές δεκαετίες να μας αποδείξει το προφανές: Τη δύναμη της γονεϊκής φιγούρας, το “αποτύπωμα” από τις πρώτες στιγμές της ζωής μας καθορίζει το μέλλον μας. Στο πείραμα συμβαίνει το εξής: Τα νεογέννητα παπάκια βρέθηκαν αμέσως μετά τη γέννηση τους μπροστά στον επιστήμονα κι όχι στο φυσικό τους γονέα. Απουσία του δευτέρου άρχισαν να ακολουθούν το πρώτο καθώς αυτό άρχισε να κινείται!

Δυνητικά ήταν σε θέση να τον ακολουθούν μία ζωή!

Η αίσθηση του ανήκειν και η ανάγκη για προστασία.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τις υιοθεσίες: Τα παιδιά που μεγαλώνουν με τους θετούς τους γονείς τους αποδέχονται στον ρόλο του φυσικού, τους ακολουθούν και μεγαλώνουν μαζί τους για μια ζωή. Γιατί; Γιατί έχουμε ενστικτωδώς την ανάγκη να ανήκουμε κάπου, να ακολουθήσουμε ένα πρότυπο, να συνταχθούμε με κάποιον που έχει δύναμη και ισχύ.

Το ένστικτο της επιβίωσης μας οδηγεί στο κατόπι εκείνον που θα σταθεί δίπλα μας, γίνεται σημαντικός, τον αντιγράφουμε και μέσα από αυτόν μαθαίνουμε την ζωή. Μέσα από τη διαδικασία της μάθησης, αποκτούμε τις δεξιότητες για να επιβιώσουμε και να ενταχθούμε στην κοινωνία. Και οι δάσκαλοι μας σ' αυτή τη διαδικασία είναι πάνω από όλους οι γονείς!

Γονέας: o σημαντικότερος ρόλος ίσως στην παράσταση της διαβίωσης, στο έργο της διανόησης, ο πρώτος αγωνιστής που θα αναδείξει τους νέους πρωταγωνιστές.

 

Τα παιδιά μαθαίνουν από τη συμπεριφορά των γονιών

Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους, μαθαίνουν ότι βιώνουν, μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν με τα μάτια τους και ακούνε με τα αυτιά τους, όχι με θεωρίες , ούτε με λόγια αλλά με πράξεις, με έργα. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να έχουν συνείδηση της αξίας και της σημασίας του ρόλου τους. Να μην ξεχνάμε τον αντίκτυπο των πράξεων μας, των λόγων μας, της παραμικρής μας κίνησης. Λέμε συχνά “τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια, ρουφούν το κάθε τι που αντιλαμβάνονται” : Πόσο αλήθεια είναι! Πόσο μεγάλη ευθύνη προσδίδει στο ρόλο του γονέα, αλλά και πόση ευχαρίστηση να είναι κάποιος ευλογημένος με ένα τέτοιο χάρισμα! Τι καμάρι που νοιώθουμε όταν τα καταφέρνουμε, όταν ακούσουμε μία καλή κουβέντα για τα παιδιά μας και τι πίκρα αν συμβεί έστω και σε μικρή κλίμακα το αντίθετο.

 

Η αξία του να είσαι γονιός είναι ανεκτίμητη, μία μοναδική εμπειρία που μας ωριμάζει και δύναται να μας κάνει πολύ, πολύ, πολύ καλύτερους ανθρώπους.

Πηγή: Paidiatros.com