Xτίζοντας σχέση και επικοινωνία με το παιδί μου

21 Mar 2024

Συναισθηματική αγωγή

Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Οι δυσκολίες που παρουσιάζουν τα παιδιά μας έχουν αυξηθεί σε συχνότητα και ένταση και πολλοί γονείς δεν ξέρουν πώς να τις αντιμετωπίσουν. Νιώθουν ότι οι αλλαγές στη φύση της παιδικής ηλικίας είναι τόσο μεγάλες, σε βαθμό που να μην μπορούν να τις χειριστούν και αυτό τους οδηγεί συχνά σε αδιέξοδο.

Η νέα πραγματικότητα σπρώχνει τους γονείς σε μια διαρκή αναζήτηση πιο αποτελεσματικών τρόπων διαπαιδαγώγησης. Η πληθώρα αντικρουόμενων γνωμών, που εστιάζονται κυρίως στην αντιμετώπιση της προβληματικής συμπεριφοράς των παιδιών, προκαλεί περισσότερη σύγχυση στους γονείς παρά καθοδήγηση.

Οι γονείς φαίνεται να έχουν ανάγκη από «τεχνικές», που να τους βοηθούν να κατανοήσουν τα παιδιά τους και να αποκαταστήσουν μαζί τους μια ποιοτική και διαρκή επικοινωνία. Να μπορούν δηλαδή να τα καθοδηγούν, με στόχο την κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη και ωρίμανση.

Συχνά οι συμβουλές που δίνονται στους γονείς, αγνοούν τον κόσμο των συναισθημάτων. Βασίζονται σε θεωρίες ανατροφής των παιδιών, πλείστες από τις οποίες αποδίδουν ιδιαίτερη προσοχή στην κακή συμπεριφορά και παραγνωρίζουν τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από αυτή.

Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν ότι ο ρόλος τους είναι να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτυχθούν σύμφωνα με τα δικά τους ενδιαφέροντα και τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Πέρα από το να δημιουργήσουν υπάκουα και παθητικά άτομα, επιθυμούν να πετύχουν πολύ περισσότερα για τα παιδιά τους ή μέσω των παιδιών τους.

Επιδιώκουν να τα μεγαλώσουν εξασφαλίζοντάς τους δεξιότητες ενός υπεύθυνου αυριανού πολίτη, που θα μπορεί να κάνει τις δικές του επιλογές, που θα έχει καλές σχέσεις και θα χαίρεται τη ζωή του.

Μέσα από τη μακρόχρονη εμπειρία μου με γονείς και παιδιά, διαπίστωσα ότι, η επίδειξη ενδιαφέροντος και αγάπης από μόνη της δεν είναι αρκετή. Πολλοί γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους και ενδιαφέρονται γι΄ αυτά, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το θυμό, το φόβο ή τη λύπη των παιδιών τους, βρίσκονται σε ένα τρομερό αδιέξοδο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι γονείς σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με προκλήσεις που ήταν άγνωστες στις προηγούμενες γενιές. Οι γονείς σήμερα οφείλουν να κάνουν για τα παιδιά τους, πολύ περισσότερα από το να τους εξασφαλίσουν τροφή, μια καλή εκπαίδευση και μια άνετη ζωή.

 

Συναισθηματική αγωγή

Με ποιους τρόπους μπορούν, άραγε, οι σημερινοί γονείς να δώσουν στα παιδιά τους εκείνα τα εφόδια που θα τα κρατήσουν μακριά από τους καθημερινούς κινδύνους; Με ποιους τρόπους μπορούν να τα ενδυναμώσουν και να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν την αυτοεκτίμησή τους, ώστε να είναι ώριμα και υπεύθυνα άτομα και να κάνουν τις σωστές επιλογές στη ζωή τους;

Η απάντηση φαίνεται να βρίσκεται, σύμφωνα με έρευνες, στο κτίσιμο στενού συναισθηματικού δεσμού μεταξύ παιδιών και γονιών. Εντοπίζεται επίσης στη προσπάθεια των τελευταίων να διοχετεύσουν την αγάπη και το ενδιαφέρον τους, να βοηθήσουν τα παιδιά τους ώστε να αναπτύξουν κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες. Εκείνες δηλαδή τις δεξιότητες που χρειαζόμαστε σε όλες τις ανθρώπινές μας σχέσεις, είτε με ενήλικες, είτε με παιδιά.

Απαιτείται λοιπόν από τους γονείς μια δική τους προσωπική ανάπτυξη, χρειάζεται να αγωνιστούν για να μάθουν ώστε να μπορέσουν να διδάξουν περισσότερο τα παιδιά τους. Η συναισθηματική εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση - αλλιώς συναισθηματική αγωγή - προσφέρει το πλαίσιο στο οποίο βασίζεται η συναισθηματική επικοινωνία.

Όταν υπάρχει συναισθηματική επικοινωνία, τότε μπορούμε να αποκαταστήσουμε ποιοτική επικοινωνία με τα παιδιά μας ή αλλιώς συνεννόηση, δημιουργικό διάλογο. Να μιλά ο ένας και να ακούει ο άλλος. Να αντιλαμβάνεται ο ένας τα λόγια του άλλου και να απαντά. Να υπάρχει αλληλοσεβασμός στις διαφορετικές γνώμες που εκφράζονται.

Οι γονείς να μπορούν να θέσουν όρια: Η συμμόρφωση, η υπακοή και η υπευθυνότητα, στοιχεία που πρέπει να πηγάζουν από μια αίσθηση αγάπης και συναισθηματικών δεσμών, που τα μέλη της οικογένειας να νιώθουν ότι υπάρχει ανάμεσά τους.

Η συναισθηματική αγωγή, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, φαίνεται να βοηθά τα παιδιά να γίνουν υγιέστεροι και πιο πετυχημένοι ενήλικες.

Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι η συναισθηματική αγωγή είναι η λύση για όλα τα καθημερινά προβλήματα της οικογενειακής ζωής. Δεν σημαίνει ότι με την εφαρμογή της, θα εξαλειφθούν όλες οι οικογενειακές συγκρούσεις, που αποτελούν μια πραγματικότητα της οικογενειακής ζωής, ούτε ότι θα σταματήσουν να υπάρχουν πληγωμένα συναισθήματα ή αισθήματα λύπης, άγχους, θυμού ή φόβου.

 

Τι έχουμε να πετύχουμε;

Εύλογα λοιπόν οι γονείς μπορεί να διερωτηθούν: Γιατί λοιπόν μας εισηγείστε να εφαρμόσουμε αυτού του είδους την αγωγή; Τι έχουμε να πετύχουμε;

Και η απάντηση, συνοπτικά: Αν εφαρμόσετε αυτού του είδους την αγωγή, θα νιώσετε ότι βρίσκεστε πιο κοντά στο παιδί σας. Στην οικογένεια αρχίζει να υπάρχει οικειότητα και σεβασμός. Και όταν υπάρχει οικειότητα και σεβασμός, τα προβλήματα μεταξύ των μελών της οικογένειας σταματούν να μοιάζουν άλυτα.

Όταν ακόμη βρίσκεστε κοντά στα παιδιά σας, από συναισθηματική άποψη, είστε σε θέση να εμπλακείτε περισσότερο στη ζωή τους και να ασκήσετε μεγαλύτερη επίδραση. Όταν βρίσκεστε συναισθηματικά κοντά στο παιδί σας τότε, όχι μόνο δεν φοβάστε να θέσετε όρια, αλλά:

• Αυτά τα όρια γίνονται αποδεκτά από τα παιδιά,

• τα λόγια σας έχουν βαρύτητα,

• τα παιδιά νοιάζονται για τις απόψεις σας και δε θέλουν να σας δυσαρεστήσουν,

• μπορείτε να προσφέρετε κίνητρα και καθοδήγηση,

• μπορείτε επίσης να έχετε επικοινωνία με τα παιδιά σας.

Η αναγνώριση και η έκφραση των συναισθημάτων μέσα στην οικογένεια, δημιουργούν πλαίσια ασφάλειας και εμπιστοσύνης, που βοηθούν το παιδί να ηρεμεί και να ρυθμίζει τα συναισθήματά του. Τα βοηθά επίσης να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες, να γίνεται αποδεκτό από τους συνομήλικούς του, να δημιουργεί φιλίες και υγιείς σχέσεις.

Όταν τα παιδιά νιώθουν συναισθηματικά δεμένα με τους γονείς τους, τότε μόνο θετικά στοιχεία μπορούν να προκύψουν. Όταν επιδιώκουμε να κατανοήσουμε τις εμπειρίες των παιδιών μας, τα βοηθούμε να νιώσουν ότι έχουν ένα σημαντικό στήριγμα.

Όταν αποφεύγουμε να τα επικρίνουμε, να μειώσουμε αυτά που νιώθουν ή να αλλάξουμε τους στόχους τους, τότε μας αφήνουν να μπούμε στο κόσμο τους. Μας λένε πώς αισθάνονται. Εκφράζουν τη γνώμη τους. Τα κίνητρά τους αποσαφηνίζονται περισσότερο και αυτό μας οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανόηση. Τότε τα παιδιά αρχίζουν να μας εμπιστεύονται.

Έτσι, όταν εμφανιστούν συγκρούσεις, έχουμε έδαφος για την από κοινού επίλυσή τους. Με την υποστήριξή μας, μπορούν ακόμα να βρουν λύσεις στα αδιέξοδα των εσωτερικών τους συγκρούσεων . Και μπορεί πραγματικά να έρθει η ώρα που θα θέλουν να ακούσουν τις συμβουλές μας.


Συμβουλές για να κτίσουμε επικοινωνία με τα παιδιά μας

• Αποφεύγουμε να υποκύπτουμε στην «ύπουλη» συνήθεια να επικρίνουμε και να κάνουμε ταπεινωτικά σχόλια για τα παιδιά μας.

• Προσέχουμε να μην τα περιγελάμε.

• Αποφεύγουμε τις ταμπέλες. Προσπαθούμε να σχολιάζουμε μόνο τις συγκεκριμένες συμπεριφορές και να μην κάνουμε γενικεύσεις στο χαρακτήρα τους.

• Χρησιμοποιούμε τις μικρές επιτυχίες τους για τον έπαινο, για να αυξήσουμε την εμπιστοσύνη τους και να τα βοηθήσουμε να προχωρήσουν.

• Επιδιώκουμε να τους αποδείξουμε ότι ο κόσμος τους είναι σημαντικός για μας, για μια μεγαλύτερη και καλύτερη προσέγγιση. Δείχνουμε ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, τους χώρους, τα γεγονότα της ζωής των παιδιών μας.

• Περνούμε κάποιο χρόνο στον παιδικό σταθμό, στο σχολείο, στις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών μας. Μιλούμε με τα ίδια τα παιδιά, ώστε να μάθουμε για τους φίλους τους .

• Είμαστε πάντα ειλικρινείς με τα παιδιά μας. Οι επινοήσεις και τα τεχνάσματα, μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να χάσουμε την αξιοπιστία μας και να χαλάσουμε τη σχέση μας.

• Θυμόμαστε ότι ο στόχος μιας συζήτησης με τα παιδιά δεν είναι κατ’ ανάγκη η επίτευξη συμφωνίας, αλλά η επίδειξη κατανόησης. Πετυχαίνουμε καλύτερα αποτελέσματα, όταν αφήνουμε ανοικτή την προοπτική του διαλόγου.

• Προσπαθούμε να μην επιβάλουμε τις δικές μας λύσεις στα προβλήματα των παιδιών, ιδιαίτερα αν δε μας έχουν ζητηθεί τέτοιες λύσεις. Ως γονείς, μπορεί να ενοχληθούμε με την απροθυμία των παιδιών μας να δεχτούν συμβουλές που δεν έχουν ζητήσει. Το να προτείνουμε λύσεις στα παιδιά, πριν δείξουμε αναγνώριση και κατανόηση στα συναισθήματά τους, είναι σαν να τους ζητούμε να βάψουν μια επιφάνεια που μόνο εμείς βλέπουμε.

• Ενδυναμώνουμε το παιδί μας, προσφέροντάς του επιλογές και σεβόμενοι την επιθυμία του. Βέβαια, δεν είναι κακό να ζητούμε από το παιδί να υπακούει ή να συνεργάζεται. Ως γονείς πρέπει να καταλάβουμε ότι, όσο νωρίτερα μάθουμε το παιδί να εκφράζει τις προτιμήσεις του και να κάνει σωστές επιλογές, τόσο γρηγορότερα το βοηθούμε να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, έχοντας κατά νου ότι η δεξιότητα λήψης σωστών αποφάσεων και επιλογών, αποτελεί αναγκαίο εφόδιο στην εφηβεία.

• Συμμεριζόμαστε τα όνειρα και τη φαντασία του παιδιού μας. Η τεχνική αυτή βοηθά πολύ να δείξουμε κατανόηση και να μοιραστούμε τα συναισθήματα των παιδιών μας. Το να εκφράζουν τα παιδιά επιθυμίες, έστω κι αν ξεπερνούν τις δυνατότητές μας, είναι καλό και χρήσιμο. Το να ακούσουμε το παιδί μας, δε σημαίνει ότι θα πρέπει να το ικανοποιήσουμε. Είναι όμως πολύ σημαντικό να καταλαβαίνουμε το ίδιο και τις επιθυμίες του.

• Κάνουμε διάφορα πράγματα μαζί με τα παιδιά μας.

Ø Διαβάζουμε ένα βιβλίο,

Ø παρακολουθούμε μια ταινία ή ένα θεατρικό έργο,

Ø ακούμε μαζί μουσική,

Ø παίζουμε ένα παιχνίδι,

Ø κάνουμε ποδήλατο, περπάτημα ή τρέξιμο,

Ø κάνουμε μαζί γυμναστική,

Ø φτιάχνουμε ένα φαγητό ή ένα γλυκό,

Ø λύνουμε ένα σταυρόλεξο.

 

• Είμαστε σταθεροί και υπομονετικοί. Η συναισθηματική αγωγή χρειάζεται σταθερότητα και υπομονή.

• Θυμόμαστε ότι, για την επικοινωνία και την κατανόηση, τα λόγια δεν είναι πάντοτε απαραίτητα. Ένα αγκάλιασμα ή ένα χάδι, είναι πολύ συχνά πιο εύγλωττα από οποιαδήποτε λέξη, ιδίως εάν το παιδί νιώθει λύπη ή φόβο.

• Σεβόμαστε τις περιπτώσεις που το παιδί μας δεν είναι έτοιμο να μιλήσει για ένα θέμα. Ορίζουμε μια ημερομηνία για να το συζητήσουμε αργότερα και επανερχόμαστε στο θέμα, όπως είχαμε υποσχεθεί.

• Δίνουμε υποσχέσεις γι’ αυτά που μπορούμε να κάνουμε και τηρούμε την υπόσχεσή μας

• Αποφεύγουμε τους αγώνες υπεροχής. Όταν οι γονείς και το παιδί βρίσκονται μπλεγμένοι σε ανταγωνιστική πάλη και ο καθένας προσπαθεί να υποτάξει τον άλλο, μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσά τους μια σχέση με έντονα εκδικητικά στοιχεία.

• Θυμόμαστε ότι όλες οι συγκρίσεις είναι βλαβερές.

 

Συνταγή για να χτίσουμε επικοινωνία με τα παιδιά μας

Εκείνο που ποτέ δεν μπορεί να αποτελέσει συνταγή. Γιατί είναι πολύ ζωντανό, πηγαίο, προσωπικό, δε διδάσκεται, αλλά βιώνεται: Είναι η αγάπη.

Βοηθήστε τα παιδιά σας να σας αγαπήσουν, να σας εκτιμήσουν και να σας εμπιστευτούν. Να έχετε πάντα κατά νου ότι τα παιδιά ζητούν τη ζεστασιά και την οικειότητα με τους γονείς. Επίσης πρέπει να ξέρετε ότι πάντα υπάρχουν πολλές δεύτερες ευκαιρίες, ότι η συγγνώμη είναι αμφίδρομη.

Μπορείτε να κτίσετε επικοινωνία με τα παιδιά σας, αν έχετε καταφέρει να κτίσετε μια σχέση που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και όχι στον εκφοβισμό. Πρέπει, συνεπώς, να αναθεωρήσετε πεπαλαιωμένα πρότυπα πειθαρχημένης συμπεριφοράς και να εντάξετε τη συναισθηματική αγωγή στη σχέση σας.

Θα χρειαστεί να καταβάλετε μεγάλη προσπάθεια, αλλά να είστε σίγουροι ότι, από τη στιγμή που θα αποφασίσετε να είστε παρόντες στα συναισθήματα του παιδιού σας, τότε θα βρείτε ευκαιρίες να συνδεθείτε μαζί του, σε καθημερινή βάση.

Η επικοινωνία ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά πρέπει να βασίζεται στον αυτοσεβασμό και των δύο πλευρών. Χωρίς εμπιστοσύνη και οικειότητα, χάνεται η ακρόαση, η προσοχή φθίνει και η από κοινού επίλυση των προβλημάτων καθίσταται αδύνατη. Για να πετύχουμε αυτό το έργο πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα τα συναισθήματα επιτρέπονται, όχι όμως και όλες οι συμπεριφορές.

 

Συμπερασματικά

Κλείνω με αυτό που συχνά ακούμε στα μαθήματα της ψυχολογίας, τα 3 στοιχειώδη και αναγκαία εφόδια, που ο κάθε γονιός πρέπει να προσφέρει στο παιδί του: την ασφάλεια, την τρυφερότητα και την αναγνώριση. Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία της πραγματικής αγάπης. Αυτά θα βοηθήσουν το παιδί να πλαστεί και να δέσει ως άνθρωπος δυνατός, ανεξάρτητος, θετικός και χαρούμενος.

Πάντοτε βέβαια θα υπάρχουν δοκιμασίες, δυσκολίες, ακόμα και συμφορές, «όμως διαφορετικά αντιμετωπίζει τις ανεμοθύελλες ένα καλαμένιο καλυβάκι και διαφορετικά μια πέτρινη πυραμίδα».


Πηγή: Paidiatros.com

Παιδίατρος. Πώς να διαλέξω τον παιδίατρο του μωρού μου;

14 Mar 2024

Για τα παιδιά μας θέλουμε το καλύτερο. Φυσικά ο κάθε γονιός θέλει να έχει για το παιδί του τον καλύτερο παιδίατρο. Γι’ αυτό οι γονείς πριν γεννήσουν το πρώτο τους παιδί ψάχνουν να βρουν τον παιδίατρο που θα ταίριαζε περισσότερο σε αυτούς.


Πώς οι γονείς όμως πρέπει να διαλέγουν το παιδίατρο τους;

Καταρχήν, είναι χρήσιμο να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της παιδιατρικής εταιρείας της χώρας που ζείτε (Ελλάδα ή Κύπρο), όπου μπορείτε να βρείτε καταλόγους με τα ονόματα των παιδιάτρων. Δυστυχώς, κάποιες φορές, ειδικά στην επαρχία, μπορεί να υπάρχουν «παιδίατροι» που να μην έχουν τη κατάλληλη εκπαίδευση και γι’ αυτό να μη μπορούν να εγγραφούν στη εθνική τους παιδιατρική εταιρεία. Καλό είναι να αποφύγετε να έχετε παιδίατρο του παιδιού σας κάποιο γιατρό με ελλιπή εκπαίδευση.

Αν υπάρχουν κρατικά ή ιδιωτικά νοσηλευτήρια κοντά σας τότε καλό είναι να ρωτήσετε για τα ονόματα των παιδιάτρων που εργάζονται σε αυτά.

Βέβαια είμαι σίγουρος ότι θα πάρετε συστάσεις για κάποιο παιδίατρο από τους φίλους, τους συγγενείς, τους γείτονες κτλ.

Αφού λοιπόν καταρτίσετε κάποιο κατάλογο με ονόματα και καταλήξετε σε κάποια τελικά ονόματα τότε θα ήταν χρήσιμο να επισκεφθείτε και να κουβεντιάσετε από κοντά με τον πιθανό μελλοντικό παιδίατρο του παιδιού σας. Θα πρέπει όμως να πάτε προετοιμασμένοι με συγκεκριμένες ερωτήσεις και να ξέρετε τι ακριβώς να ρωτήσετε και να μάθετε.

 

Τι ερωτήσεις θα κάνετε στο πιθανό μελλοντικό παιδίατρο και τι πρέπει να λάβετε υπόψη για τη τελική σας απόφαση

  • Ποιο πανεπιστήμιο έχει τελειώσει;
  • Πού έχει κάνει την ειδικότητα της παιδιατρικής;
  • Πόσο κοντά είναι το ιατρείο του παιδίατρου από το σπίτι σας. Χρειάζεστε αυτοκίνητο για να πάτε ή μπορείτε να πάτε με κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς.
  • Ποιες είναι οι ώρες εργασίας του ιατρείου.
  • Ποιες είναι οι χρεώσεις για τις επισκέψεις και ποιες για τα εμβόλια;
  • Είναι συμβεβλημένος με την ασφάλεια που εσείς έχετε;
  • Δίνει το κινητό του στους γονείς και είναι εύκολα προσβάσιμος.
  • Αν έχετε κάποιο επείγον πρόβλημα με το παιδί μπορείτε να τον δείτε άμεσα;
  • Απαντά τα τηλέφωνα ο ίδιος ή έχει γραμματέα. Αν έχει γραμματέα, πόσο εύκολο είναι να του μιλήσετε ή πόσο γρήγορα επιστρέφει το τηλεφώνημα σας.
  • Δουλεύει μαζί με άλλους συναδέλφους παιδιάτρους.
  • Σε περίπτωση που το παιδί σας έχει κάποιο πολύπλοκο πρόβλημα είναι διατεθειμένος να παίξει το ρόλο του συντονιστή και να συντονίσει πολλές ειδικότητες για να έχει το παιδί τη καλύτερη δυνατή φροντίδα;
  • Ποιος το καλύπτει σε περίπτωση που πάει διακοπές.
  • Το ενδιαφέρον του για την υγεία των παιδιών είναι ουσιαστικό ή απλά κάνει αυτό που έχει σπουδάσει. Δείχνει να αγαπά τα παιδιά;
  • Τόσο ο γιατρός όσο και το υπόλοιπο προσωπικό είναι φιλικοί και ευγενικοί; Έχουν την απαιτούμενη υπομονή;
  • Δίνει ο γιατρός χρόνο στους γονείς για να τους ακούσει και στην συνέχεια να τους εξηγήσει με ηρεμία το πρόβλημα το παιδιού και πώς να αντιμετωπιστεί ή είναι πολύ βιαστικός; Μήπως κοιτά συνέχεια το ρολόι του και βιάζεται να δει τον επόμενο ασθενή;
  • Χρησιμοποιεί απλή εκλαϊκευμένη γλώσσα για να εξηγήσει το πρόβλημα του παιδιού ή αρέσκεται στο να χρησιμοποιεί ιατρικούς όρους;
  • Αν το παιδί σας έχει κάποιο χρόνιο πρόβλημα πρέπει να τον ρωτήσετε αν έχει εμπειρία στην διαχείριση του συγκεκριμένου χρόνιου προβλήματος.
  • Αν το παιδί σας χρειαστεί να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο, σε ποιο νοσοκομείο θα το παραπέμψει και ποιος θα το παρακολουθεί.

 

Αν μετακομίζετε από μια περιοχή σε κάποια άλλη

Σε αυτή τη περίπτωση η καλύτερη λύση είναι να ζητήσετε από το παιδίατρο που έχετε ήδη για το παιδί σας να σας συστήσει κάποιο στη καινούρια περιοχή που μετακομίζετε. Αν όχι τότε θα ακολουθήσετε τους τρόπους για εύρεση παιδιάτρου που περιγράφονται πιο πάνω.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να διαλέξετε το παιδίατρο του παιδιού σας. Είναι σημαντικό όμως να διαλέξετε κάποιο στον οποίο να έχετε απόλυτη εμπιστοσύνη και που να σας εμπνέει ασφάλεια. Η πείρα μου στην παιδιατρική έδειξε ότι ο κάθε παιδίατρος παρακολουθεί παιδιά που οι γονείς τους ταιριάζουν  - «έχουν χημεία» με το δικό του χαρακτήρα. Η συνεισφορά του παιδιάτρου στο μεγάλωμα ενός παιδιού είναι τεράστια. Ο παιδίατρος δεν πρέπει να παραμένει στα στεγανά όρια παρακολούθησης των αριθμητικών παραμέτρων ανάπτυξης ενός παιδιού. Χρειάζεται να παρακολουθεί και να αφουγκράζεται τη ψυχολογία του παιδιού και τις δικές του προσωπικές ανησυχίες ειδικά όταν το παιδί φτάσει στην εφηβεία.

Ο παιδίατρος δεν μπορεί να παρακολουθεί κάποιο παιδί σαν απομονωμένη μονάδα αλλά οφείλει να το βλέπει σαν ένα μέλος ολόκληρης της οικογένειας. Γι’ αυτό και στην ουσία πολλές φορές παίζει το ρόλο του οικογενειακού γιατρού.  Οφείλει να «πιάνει στον αέρα» προβλήματα της οικογένειας που πιθανότατα επηρεάζουν και το ίδιο το παιδί.


Πηγή: Paidiatros.com

Οδοντοφυία: Τα πρώτα δοντάκια του μωρού, συμπτώματα και φροντίδα

07 Mar 2024

Σημάδι ανάπτυξης και εξέλιξης, τα δοντάκια του μωρού σας δε φέρουν μόνο εκνευρισμό. Κάνουν και το χαμόγελό του ακόμη πιο παιχνιδιάρικο!

Να περιμένετε την πρώτη εντυπωσιακή εμφάνιση γύρω στον έκτο μήνα, χωρίς όμως αυτό να είναι κανόνας, μιας και υπάρχουν μωρά που γεννιούνται με δόντια και άλλα που φτάνουν να ξεπεράσουν τον ένα χρόνο και να μην ξεκινήσει ακόμη η οδοντοφυΐα τους. Οι λόγοι είναι συνήθως κληρονομικοί και δεν εμπνέουν καμία ιδιαίτερη ανησυχία. Γενικά, τα είκοσι συνολικά δοντάκια του παιδιού θα χρειαστούν τρία χρόνια περίπου για να εμφανιστούν.

Τα πρώτα συμπτώματα

Τα περισσότερα μωρά υποδέχονται τα πρώτα τους δοντάκια με γκρίνια και πολλά σάλια. Αυτά είναι στην πραγματικότητα τα μόνα συμπτώματα κι όχι ένδειξη πυρετού, όπως εσφαλμένα πολλοί γονείς πιστεύουν.

Όπως καταλαβαίνετε, η γκρίνια των μωρών δεν είναι αδικαιολόγητη καθώς η ενόχληση και ο ερεθισμός που νιώθουν στα ούλα τους τα κάνουν να διαμαρτύρονται λιγότερο ή περισσότερο έντονα. Υπάρχουν βεβαίως και τα τυχερά μωρά που δεν ενοχλούνται καθόλου και απλώς παρουσιάζουν έντονη σιελόρροια. Όποια ταλαιπωρία πάντως κι αν υποστείτε μαζί με το μωρό σας, να θυμάστε πως πρόκειται για μια απολύτως φυσιολογική διαδικασία η οποία δεν απαιτεί περισσότερες από μερικές ημέρες φροντίδας και υπομονής.

Απαραίτητες φροντίδες

Εφοδιαστείτε με αρκετές σαλιάρες και δώστε στο μωράκι σας ασφαλή αντικείμενα ή ειδικά λαστιχένια παιχνιδάκια που προορίζονται για την περίοδο της οδοντοφυΐας και αφήστε το να δαγκώνει και να μασουλάει. Η ανακούφιση που νιώθει εκείνη τη στιγμή είναι μεγάλη και παρηγορητική. Δοκιμάστε επίσης να τρίψετε με το δάχτυλο σας τα ερεθισμένα του ούλα και καταφύγετε σε φάρμακα και παυσίπονα μόνο εάν το πρόβλημα είναι έντονο και αφού έρθετε σε συνεννόηση με το γιατρό σας. Εάν παρατηρήσετε πως η ενόχληση και οι διαμαρτυρίες του μωρού είναι παρατεταμένες χωρίς να εμφανίζεται τελικά το δοντάκι, ψάξτε για κάποια μελανή διόγκωση στα ούλα του. Συνήθως πρόκειται για έγκλειστο δόντι που δυσκολεύεται και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να βγει. Ο παιδίατρος σας θα κρίνει εάν και πότε θα πρέπει να επισκεφτείτε οδοντίατρο γι’ αυτό το λόγο.

Η πρώτη οδοντόβουρτσα

Καθώς μπαίνει σιγά-σιγά στον κόσμο των μεγάλων και πλέον διαθέτει αρκετά δοντάκια, το μωρό σας πρέπει να μυηθεί και στα μυστικά της υγιεινής του στόματος. Φροντίστε να σας παρακολουθεί συχνά όταν εσείς πλένετε τα δόντια σας και μην αργήσετε να του δώσετε τη δική του οδοντόβουρτσα ώστε να προσπαθήσει να σας μιμηθεί. Αφήστε το να προσπαθήσει μόνο του, αφού έχετε από πριν καθαρίσει εσείς τα δοντάκια του, και μη αμελείτε την υγιεινή των ούλων και την απομάκρυνση των βακτηριδίων, ακόμη κι αν δεν έχουν φυτρώσει τα δόντια. Οι κανόνες υγιεινής διατροφής, επίσης πρέπει από τώρα να μπουν σε εφαρμογή. Αποφεύγετε τη ζάχαρη στα ροφήματα και στα φαγητά του, τις καραμέλες, τα μπισκότα και τις σοκολάτες. Προσέξτε πολύ επίσης τα φάρμακα και τα σιρόπια τα οποία αν και δίνετε για καλό, κάνουν πολύ κακό στα δοντάκια του μωρού, καθώς είναι ιδιαίτερα γλυκά και κολλώδη.


Πηγή: Paidiatros.com

Εφηβεία: Πώς την αντιμετωπίζουν γονείς και έφηβος;

29 Feb 2024

Εφηβεία ονομάζεται το αναπτυξιακό στάδιο κατά το οποίο αναπτύσσονται τα δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου. Ο έφηβος αποκτά την ικανότητα αναπαραγωγής.

Η εφηβεία είναι μια περίοδος που χαρακτηρίζεται με ραγδαίες αλλαγές (σωματικές, ψυχολογικές). Η εφηβεία χωρίζει το παιδί από τον ενήλικα. Μερικοί επιστήμονες θεωρούν ότι η εφηβεία αποτελεί περίοδο προπαρασκευής, ωρίμανσης για να μπορέσουν οι έφηβοι να αντιμετωπίσουν τις καινούργιες υποχρεώσεις. Η εφηβεία ξεκινά βαθμιαία στην ηλικία των δέκα με δώδεκα ετών στα κορίτσια, ενώ στα αγόρια ξεκινά στην ηλικία των δώδεκα με δεκατεσσάρων. Σε πολλές χώρες η εφηβεία ξεκίνα πιο νωρίς. Αυτό μάλλον συμβαίνει επειδή έχει βελτιωθεί κατά πολύ η διατροφή των νέων. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς ότι υπάρχουν διακυμάνσεις όχι μόνο στην ηλικία έναρξης της εφηβείας αλλά και στην ταχύτητα με την οποία συμβαίνουν οι μεταβολές από παιδί σε παιδί.

Οι αλλαγές που συμβαίνουν στην εφηβεία οφείλονται σε ορμονικές αλλαγές οι οποίες ξεκινούν μερικά χρόνια πριν η εφηβεία γίνει εμφανής. Γι' αυτό τα παιδιά - έφηβοι μπορεί να έχουν σκαμπανεβάσματα της συμπεριφοράς, της ψυχολογικής κατάστασης πολύ πριν μπουν πραγματικά στην εφηβεία.

 

Εφηβεία - Σωματικές αλλαγές

Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από σωματικές αλλαγές οι οποίες συμβαίνουν υπό την επίδραση των ορμονών (οιστραδιόλης στα κορίτσια, τεστοστερόνης στα αγόρια). Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από ραγδαία αύξηση ύψους σε αμφότερα τα φύλα (αγόρι, κορίτσι). Αποκτούν τρίχωση ο χώρος του εφηβαίου - μασχάλες. Μπορεί ακόμη να παρατηρηθεί ακμή. Στα κορίτσια παρατηρείται ανάπτυξη του στήθους. Χαρακτηριστικά μάλιστα ξεκινά η έμμηνος ρήση. Στα αγόρια παρατηρείται τριχοφυΐα στο πρόσωπο, αύξηση του μεγέθους των γεννητικών οργάνων, η φωνή σπάει και αποκτά την βραχνάδα της αντρικής φωνής. Ακόμη τα αγόρια έχουν νυχτερινές εκσπερματίσεις (ονειρώξεις).

 

Εφηβεία - Ψυχολογικές αλλαγές

Οι σωματικές αλλαγές της εφηβείας προκαλούν κάποιο φόβο, αβεβαιότητα στους εφήβους. Οι καλά πληροφορημένοι έφηβοι για αυτές τις αλλαγές νιώθουν περηφάνια που μεταβαίνουν από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή. Εντούτοις νιώθουν αβεβαιότητα για την καινούργια θέση στην οικογένεια ή στην κοινωνία.

Η διάθεση, η ζωή των εφήβων γενικότερα συχνά παρουσιάζει διακυμάνσεις - αμφιταλαντεύσεις. Ο ρυθμός ανάπτυξης των δύο φύλων αλλά και μεταξύ εφήβων του ιδίου φύλου είναι διαφορετικός. Γι’ αυτό συχνά κάποιος έφηβος, ο οποίος πιθανό να είναι λίγο πίσω σε σχέση με ένα άλλο έφηβο ανησυχεί / αναστατώνεται ότι οι άλλοι γύρω μεγαλώνουν ενώ ο ίδιος μένει στάσιμος.

Η εφηβεία χαρακτηρίζεται με ορμονικές διακυμάνσεις οι οποίες προκαλούν επίσης έντονα ή ευμετάβλητα συναισθήματα. Σε συνδυασμό με τις ορμονικές αλλαγές ο έφηβος προσπαθεί να βρει τη δική του ταυτότητα καθώς αλλάζει ο εαυτός του. Η περίοδος αυτή συχνά χαρακτηρίζεται από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Με τη διανοητική ωρίμανση ο έφηβος αποκτά ικανότητα να αναλύει, ελέγχει πιο αφηρημένες έννοιες. Έτσι μπορεί να απορροφηθεί με τις ώρες σε αφηρημένες σκέψεις ή διανοητικά παιχνίδια. Οι έφηβοι έχουν αυξημένες πιθανότητες να ταλαιπωρούνται από ασθένειες όπως ανορεξία, βουλιμία ή κατάθλιψη. Οι έφηβοι περνούν στάδια αμφισβήτησης ή απομυθοποίησης ατόμων που προσπαθούν να ελέγξουν, να επιβάλουν κάποια όρια ή να επιβληθούν σε αυτούς. Έτσι έρχονται σε σύγκρουση με τους γονείς, εκπαιδευτικούς αλλά καμιά φορά με την αστυνομία ή άλλες εξουσίες. Σταδιακά στρέφονται σε παρέες συνομηλίκων που θέλουν μια κοινή ταυτότητα. Ψάχνουν μαζί για νέα πρότυπα. Γι’ αυτό το λόγο οι έφηβοι πολύ συχνά πειραματίζονται και βρίσκονται σε πολύ ευάλωτη κατάσταση. Γι’ αυτό εύκολα παρασύρονται. Επιπλέον κάποιος επιτήδειος μπορεί να εκμεταλλευτεί ένα έφηβο παρουσιαζόμενος ως πρότυπα ή προτείνοντας ανταλλακτικές - εύκολες λύσεις.

Οι σχέσεις των δύο φύλων στην περίοδο της εφηβείας χαρακτηρίζεται από πειραματισμούς, αμφισβητήσεις, κρίσεις ταυτότητας. Τα πιο πάνω μπορεί να είναι αποτελούν πηγή ευχαρίστησης αλλά μπορούν να έχουν δυσάρεστες συνέπειες σαν πηγή άγχους - κατάθλιψης

 

Εφηβεία  - Αντιμετώπιση

Η εφηβεία αποτελεί πηγή άγχους, αβεβαιότητας τόσο για τον έφηβο όσο και για τα αδέρφια, γονείς, εκπαιδευτικούς ή άλλα πρόσωπα του οικογενειακού - κοινωνικού κύκλου.

Οι αντιπαραθέσεις σε αυτή στην εφηβεία είναι σχεδόν αναπόφευκτες. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι σπάνια οι έφηβοι αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα στην εφηβεία. Τα προβλήματα που πρέπει να ξεπεράσουν είναι σημαντικά για τους ίδιους. Γι’ αυτό πρέπει να τα επιλύουμε με σοβαρότητα, κατανόηση και ψυχραιμία. 

Οι ίδιοι οι έφηβοι πρέπει να συμφωνήσουν κυρίως με τους γονείς σε βασικούς κανόνες που θα διέπουν τη ζωή τους κατά την περίοδο της εφηβείας καταλαβαίνοντας ότι η οικογένειά θέλει να τους στηρίξει σε αυτή τη δύσκολη περίοδο αλλά μπορεί να μην ξέρει πως. Οι έφηβοι πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν την σωματική, ψυχική υγεία με σχολαστική ατομική υγιεινή, καλή διατροφή, φυσική και πνευματική άσκηση, καταπολέμηση του στρες, αποφυγή της βίας η της παραβατικότητας.

Οι γονείς ( μαμά, πατέρας) μεταξύ τους πρέπει να συμφωνήσουν να έχουν κοινή πολιτική αντιμετώπισης του εφήβου έτσι ώστε να μην παρέχουν αντικρουόμενες απόψεις στον έφηβο. Οι γονείς πρέπει να είναι προσιτοί. Να μπορούν να συζητήσουν, να διαπραγματευθούν με ψυχραιμία αποφεύγοντας τις συγκρούσεις. Οι γονείς πρέπει ακόμη να δίνουν το καλό παράδειγμα όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις. Οι γονείς πρέπει να αφήνουν τον έφηβο να έχει το δικό του χώρο - χρόνο, εφόσον ο έφηβος κατανοεί ότι εξακολουθεί να είναι μέλος της οικογένειας με δικαιώματα αλλά και ευθύνες.

Οι γονείς συχνά δυσκολεύονται να παραδεχτούν ότι το παιδί τους μεγάλωσε και μπορεί μερικά πράγματα να τα κάνει χωρίς αυτούς. Είναι πιο πιθανό ο έφηβος να περάσει την εφηβεία χωρίς σημαντικές αντιπαραθέσεις, αντιδράσεις, προβλήματα αν οι γονείς, τον αντιμετωπίζουν σαν υπεύθυνο άτομο το οποίο μπορούν να εμπιστευθούν έχοντας πάντα υπόψη τους βασικούς κανόνες που συμφωνήθηκαν. Τέλος αν οι έφηβοι παρουσιάσουν προβλήματα σωματικά ή ψυχικά που οι ίδιοι ή οι γονείς δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν καλό είναι να συμβουλευτούν κάποιο παιδίατρο ή άλλο ειδικό έχοντας υπόψη ότι τα περισσότερα εφηβικά προβλήματα είναι παροδικά. Καλό είναι οι έφηβοι να ξέρουν ότι αν δεν νιώθουν άνετα να συζητήσουν τα θέματα που τους απασχολούν μπροστά στους γονείς, έχουν το δικαίωμα να δουν ένα ειδικό μόνοι ή να ζητήσουν από τους γονείς να περιμένουν έξω ενώ συζητούν κάποια ευαίσθητα θέματα.

 

Πηγή: Paidiatros.com

Τηλεόραση και Εκφοβισμός. 92% των προγραμμάτων για παιδιά ηλικίας 2-11 χρονών έχουν περιεχόμενο κοινωνικού εκφοβισμού

21 Feb 2024

Είναι σε όλους γνωστό ότι τα μικρά παιδιά δυστυχώς παρακολουθούν πολλές ώρες τηλεόραση. Επίσης έχει τεκμηριωθεί ότι τα παιδιά παρακολουθούν πολλά προγράμματα που έχουν περιεχόμενο φυσικής βίας.

Πρόσφατη όμως μελέτη απέδειξε ότι τα παιδιά εκτίθενται μέσα από τη τηλεόραση σε σκηνές κοινωνικού εκφοβισμού και κοινωνικής επιθετικότητας. Συμπεριφορές όπως είναι το «σκληρό» κουτσομπολιό και πράξεις χειραγώγησης της φιλίας είναι πολύ συχνές σε προγράμματα τηλεόρασης που παρακολουθούν τα παιδιά.

Πρόσφατη έρευνα από το πανεπιστήμιο Illinois, μελέτησε τα 150 πιο δημοφιλή προγράμματα για παιδιά στην Αμερική, σύμφωνα με την εταιρεία Nielsen Media Research. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό Journal of Communication. 


Αποτελέσματα της μελέτης

Η ανάλυση των προγραμμάτων έδειξε ότι το 92% από αυτά περιέχουν σκηνές κοινωνικής επιθετικότητας, τουλάχιστον 14 φορές την ώρα!

Υπήρχε μεγάλη προσοχή από τους ερευνητές και καταγράφηκε με λεπτομέρεια κατά πόσο ο δράστης της σκηνής με κοινωνική επιθετικότητα δεχόταν τιμωρία ή ανταμοιβή ή αν η πράξη του δικαιολογείτο με κάποιο τρόπο. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε τα εξής.

1. Ο δράστης που τις περισσότερες φορές ήταν και ο πρωταγωνιστής σπάνια δεχόταν οποιαδήποτε τιμωρία για την συμπεριφορά του.

2. Οι σκηνές κοινωνικής επιθετικότητας και βίας ήταν περισσότερες από αυτές της φυσικής βίας και μάλιστα κάποιες φορές παρουσιάζονται με χιουμοριστικό τρόπο.

 

Συμπεράσματα της έρευνας και συμβουλές σε γονείς

1. Οι γονείς δεν πρέπει να αισθάνονται ήσυχοι αν το παιδί τους παρακολουθεί ένα πρόγραμμα στη τηλεόραση που δεν έχει φυσική βία. Ο κοινωνικός εκφοβισμός και η κοινωνική επιθετικότητα είναι εξίσου προβληματικές συμπεριφορές και ίσως πιο επικίνδυνες.

2. Τα παιδιά μαθαίνουν από την τηλεόραση.

3. Τα παιδιά μαθαίνουν να έχουν συμπεριφορά με στοιχεία κοινωνικής επιθετικότητας και η τηλεόραση είναι ένας πολύ «καλός» δάσκαλος.

4. Μην λαμβάνετε υπόψη μόνο την σωματική βία όταν ελέγχετε ένα πρόγραμμα τηλεόρασης για το παιδί σας. Η κοινωνική βία είναι εξίσου σημαντική.


Πηγή: Paidiatros.com

Βία και κακοποίηση στην οικογένεια

15 Feb 2024

Η βία στην οικογένεια φέρνει βία στην κοινωνία. Γι’ αυτό η βία στην οικογένεια δεν αποτελεί προσωπική ή οικογενειακή υπόθεση αλλά κοινωνικό πρόβλημα που αφορά όλους μας.

Η βία και η κακοποίηση στην οικογένεια είναι ένα φαινόμενο που υπήρχε πάντα αλλά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πιο εμφανές και αντιληπτό με την αύξηση των σχετικών αναφορών και καταγγελιών. Σημαντικό ρόλο στην πρόληψη και αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών παίζει η ενημέρωση του κοινού και των ειδικών για το τι συνιστά κακοποίηση στην οικογένεια. Στο πλαίσιο αυτό έχω καταλήξει μετά από μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας στον ακόλουθο ορισμό και εξηγώ αναλυτικά πιο κάτω τα διάφορα είδη βίας και κακοποίησης.

Βία είναι κάθε συμπεριφορά μέσω της οποίας το πιο δυνατό μέλος της οικογένειας (από άποψη σωματικής ή λεκτικής δύναμης, κοινωνικής ή οικονομικής θέσης και συνήθως ο σύζυγος ή γονιός) χρησιμοποιεί επιβολή – σωματική, λεκτική, συναισθηματική, κοινωνική, οικονομική ή σεξουαλική – πάνω στον πιο αδύνατο ή τον παραμελεί ή τον καταπιέζει, δείχνοντας του έλλειψη σεβασμού και εκμεταλλευόμενος τη θέση του ως δικαιολογία για να κακομεταχειρίζεται πιο αδύνατα άτομα (είτε σκόπιμα είτε όχι). Οι συνέπειες τέτοιας συμπεριφοράς πάνω στα θύματα μπορούν να είναι βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες, ψυχολογική, σωματική και σεξουαλική ζημιά, κυμαινόμενη από ελαφρά μέχρι πολύ σοβαρή.

 

Οι όροι βία και κακοποίηση χρησιμοποιούνται συνήθως ως ταυτόσημοι. Θεωρώ χρήσιμο το διαχωρισμό τους, αφού έρευνες και κλινική εμπειρία αποδεικνύουν ότι υπάρχουν διαφορετικές προεκτάσεις και συνέπειες ανάλογα με τη συχνότητα και την ένταση. Για παράδειγμα, διαφορετικά αισθάνεται κάποιος που έχει δεχτεί σωματική βία μια φορά και διαφορετικά κάποιος που έχει επανειλημμένα γίνει θύμα της. Έτσι, χρησιμοποιώ τον όρο βία για να περιγράψω μεμονωμένα επεισόδια της συμπεριφοράς που περιγράφηκε πιο πάνω στον ορισμό της βίας και τον όρο κακοποίηση για να περιγράψω ένα επαναλαμβανόμενο σχήμα τέτοιας συμπεριφοράς. Η βία μπορεί να είναι ενεργητική ή παθητική. Η ενεργητική βία συνίσταται σε πράξεις και αναφέρεται στη σεξουαλική, σωματική και ψυχολογική βία, ενώ η παθητική σε παραλείψεις και αναφέρεται συνήθως στη σωματική ή ψυχολογική παραμέληση.

 

Στο πλαίσιο αυτό παρατηρούνται τα ακόλουθα είδη βίας και κακοποίησης στην οικογένεια:

Σεξουαλική κακοποίηση: Περιλαμβάνει το βιασμό, την αιμομιξία και οποιαδήποτε μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης και παραβίασης που επιβάλλεται στο θύμα ενάντια στη θέληση και / ή συναίσθηση του, ή όταν η συγκατάθεση του επιτυγχάνεται μέσω σωματικού ή ψυχολογικού εκφοβισμού και ο θύτης εκμεταλλεύεται την ανάγκη που έχει το θύμα για σημασία από και επαφή με το γονέα ή σύζυγο του. Περιλαμβάνει επίσης την έκθεση ενός παιδιού σε πορνογραφικό υλικό και την εκπόρνευση.

Παραμέληση: Συνιστά παθητική βία η οποία μπορεί να είναι σωματική ή ψυχολογική. Σωματική παραμέληση είναι όταν ο γονιός στερεί το παιδί του από τις βασικές φυσικές του ανάγκες όπως διατροφή, ιατρική φροντίδα, ένα ασφαλές σπίτι για να ζει και προστασία από διάφορους κινδύνους (ανάλογα με την ηλικία και το βαθμό ικανότητας ενός παιδιού για αυτο-φροντίδα και αυτο-προστασία). Ψυχολογική παραμέληση είναι όταν ένας γονιός στερεί το παιδί του από τις βασικές συναισθηματικές και εκπαιδευτικές του ανάγκες, όπως για παράδειγμα την τρυφερότητα, προσοχή, υποστήριξη, εκπαίδευση και επαγγελματικές ευκαιρίες που μπορεί να του προσφέρει. Η πιο σοβαρή μορφή της παραμέλησης (τόσο σωματικής όσο και ψυχολογικής) ως μορφής κακοποίησης είναι η εγκατάλειψη ενός παιδιού ή έφηβου. 

Σωματική κακοποίηση: Αναφέρεται σε κατ’ επανάληψη σωματική κακομεταχείριση ή εκφοβισμό και περιλαμβάνει από ήπιες μέχρι και άγριες σωματικές επιθέσεις, οι οποίες προκαλούν στο θύμα σωματικό πόνο, γδαρσίματα, μώλωπες, εγκαύματα και άλλες κακώσεις που μπορεί να καταλήξουν μέχρι και σε μόνιμες σωματικές βλάβες ή ακόμα και στο θάνατο. Μερικά παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς χαρακτηριστικής των γονέων ή συζύγων που κακοποιούν σωματικά μέλη της οικογένειας τους είναι το σπρώξιμο, τράνταγμα, κλείδωμα στο σπίτι, χαστούκια, στραγγαλισμός, πρόκληση εγκαύματος και χρήση αιχμηρών και άλλων αντικειμένων όπως ζώνης, καρέκλας και άλλων για να χτυπήσουν το θύμα. Η σωματική βία συνοδεύεται πάντα και από συναισθηματική βία.

Ψυχολογική κακοποίηση: Περιλαμβάνει κατ’ επανάληψη συμπεριφορές ψυχολογικής κακομεταχείρισης και συνοδεύει συνήθως τις υπόλοιπες μορφές κακοποίησης, ενώ είναι αυτή που δυσκολότερα αναγνωρίζεται και γι’ αυτό συνήθως τα θύματα τυγχάνουν της λιγότερης κατανόησης και βοήθειας. Για ευκολότερη αναγνώριση και κατανόηση τη χωρίζω σε 5 είδη: λεκτική, συναισθηματική, κοινωνική, οικονομική και υπερ-προστασία / καταπίεση.


Η λεκτική – ψυχολογική κακοποίηση περιλαμβάνει άμεσες και έμμεσες λεκτικές επιθέσεις.

Ως άμεσες λεκτικές επιθέσεις χαρακτηρίζονται διάφορες εκφράσεις που ευθέως μεταδίδουν υποτίμηση, κριτική και απόρριψη του θύματος, όπως η εξύβριση, οι προσβολές και απειλές. Μερικά παραδείγματα: «Αν επιστρέψεις ξανά αργά στο σπίτι θα σε πετάξω έξω / θα σε χτυπήσω», να αποκαλεί κάποιος το παιδί του βλάκα, κακό, αχάριστο, ύπουλο, συμφεροντολόγο, αλήτη, ψυχοπαθή, πόρνη, άχρηστο, ανίκανο να πετύχει οτιδήποτε στη ζωή του και ανεπιθύμητο, π.χ. «Κανένας δε σε θέλει» ή «Εύχομαι να μη σε γεννούσα ποτέ».

Οι έμμεσες λεκτικές επιθέσεις υπονοούν αυτά που λέγονται ευθέως στην άμεση λεκτική κακοποίηση. Αναφέρονται στη χρήση διαφόρων εκφράσεων εναντίον του θύματος που μεταφέρουν «κρυμμένα» μηνύματα με πλάγιο τρόπο, όπως απειλές, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, κριτική και άλλα που στοχεύουν στην πρόκληση ενοχών και υπονοούν την απόρριψη του θύματος. Μερικά παραδείγματα τέτοιων επιθέσεων: η χρήση συγκρίσεων όπως «δεν είσαι τόσο έξυπνη όσο η αδελφή σου», το να λέει κάποιος στο παιδί του «σου αρέσει να πληγώνεις τους ανθρώπους», «θα με κάνεις να πεθάνω πριν την ώρα μου» κ.ά. Επιπλέον, λόγια όπως «κάποτε διερωτώμαι αν είσαι ψυχοπαθής», «μόνο οι πόρνες συμπεριφέρονται όπως εσύ», «με θυμώνεις τόσο πολύ που μπορεί χωρίς να το θέλω να σε σκοτώσω κάποια μέρα πάνω στα νεύρα μου» κλπ. Σε όλα τα πιο πάνω παραδείγματα αυτό που υπονοείται δε λέγεται με ξεκάθαρο τρόπο και αυτό είναι συνήθως που προκαλεί περισσότερη σύγχυση στα θύματα και αυτούς που προσπαθούν να τους βοηθήσουν. Οι γονείς / σύζυγοι συνήθως εξηγούν τέτοιες έμμεσες λεκτικές επιθέσεις ως την παράθεση απλά γεγονότων, ενώ το θύμα αισθάνεται μειωμένο, προσβεβλημένο και βιώνει συναισθήματα ενοχών και απόρριψης. Το να διαπιστώνει όμως κανείς ένα γεγονός ή να δίνει μια συμβουλή έχει διαφορετικό πλαίσιο και συνέπειες στον αποδέκτη, δηλαδή η επιλογή των λέξεων, ο τόνος φωνής, οι εκφράσεις προσώπου, οι χειρονομίες, το βλέμμα και άλλα μη λεκτικά στοιχεία επικοινωνίας είναι διαφορετικά σε τέτοιες περιπτώσεις και ως αποτέλεσμα ο αποδέκτης δεν τα εκλαμβάνει ως προσβολές ή απόρριψη. Συχνά επίσης, τέτοιες δηλώσεις δεν ανταποκρίνονται καθόλου στην πραγματικότητα ή δίνουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα της, έτσι όπως συμφέρει τον θύτη να παρουσιάζεται.


Η συναισθηματική – ψυχολογική κακοποίηση συνυπάρχει συνήθως με τη λεκτική κακοποίηση, μπορεί όμως να υπάρχει και από μόνη της. Περιλαμβάνει σχήματα κατ’ επανάληψη συναισθηματικής κακομεταχείρισης που εκφράζεται κυρίως με τα μη λεκτικά στοιχεία επικοινωνίας που αναφέρθηκαν πιο πάνω, όπως το να μιλά κάποιος στο παιδί του με επιθετικό, απειλητικό ή υποτιμητικό ύφος και τόνο (ακόμα και αν τα λεγόμενα από μόνα τους δε μεταδίδουν άμεσα ή έμμεσα απειλές, κριτική ή απόρριψη). Για παράδειγμα, ένας γονιός μπορεί να πει στο παιδί του «Ελπίζω να περάσεις τις εξετάσεις σου» με τέτοιο τρόπο που αυτό που λέει ουσιαστικά είναι «είσαι πολύ χαζός και ανίκανος για να περάσεις τις εξετάσεις», ή να χρησιμοποιεί ειρωνικά βλέμματα ή εκφράσεις προσώπου. Ένας γονιός θα μπορούσε επίσης να πει στο παιδί του «Θέλω να συζητήσω μαζί σου» χρησιμοποιώντας τέτοια επιθετική στάση με το σώμα και τις χειρονομίες του που στην ουσία αυτό που λέει να είναι «Σκάσε και άκουσε τι έχω να σου πω». Άλλες συμπεριφορές που μπορούν να θεωρηθούν ως συναισθηματική βία είναι η παρακολούθηση βίας πάνω σε άλλα άτομα (όπως παιδιά που γίνονται μάρτυρες βίας μεταξύ των γονιών τους), το διώξιμο από το σπίτι, ο εξευτελισμός, το να κάνει κανείς αποκαλύψεις σε ένα παιδί ακατάλληλες για την ηλικία του και η σιωπηλή μεταχείριση (τιμωρία με το να μη μιλά κάποιος παρατεταμένα στο παιδί του επειδή θύμωσε μαζί του).


Η κοινωνική – ψυχολογική κακοποίηση περιλαμβάνει συμπεριφορές που στοχεύουν και / ή καταλήγουν στην κοινωνική απομόνωση του θύματος, αποτρέποντας το από το να αναπτύξει και να διατηρεί στενές σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Τέτοια παραδείγματα γονεϊκής κοινωνικής – ψυχολογικής κακοποίησης περιλαμβάνουν το να λέει κάποιος στο παιδί του πράγματα όπως: «μόνο οι γονείς σου σε αγαπούν, οι άνθρωποι είναι κακοί, μόνο τους γονείς σου πρέπει να εμπιστεύεσαι, ο κόσμος είναι επικίνδυνος, ό,τι συμβαίνει σε αυτή την οικογένεια (συμπεριλαμβανομένης της κακοποίησης) είναι οικογενειακό ζήτημα και δεν πρέπει να μιλάς σε κανέναν γι’ αυτό». Περιλαμβάνονται επίσης συμπεριφορές που μεταδίδουν παρόμοια μηνύματα και καλλιεργούν εξάρτηση από το θύτη και φόβο να εμπιστευτεί το θύμα άλλους ανθρώπους.


Η οικονομική – ψυχολογική κακοποίηση αποτελείται από συμπεριφορές που στοχεύουν και / ή προκαλούν την πλήρη οικονομική εξάρτηση του θύματος από το θύτη. Περιλαμβάνει επίσης το να χρησιμοποιεί κάποιος τον οικονομικό παράγοντα ως ένα τρόπο να ελέγξει τη συμπεριφορά του θύματος και να του προκαλέσει ενοχές. Οι γονείς που κακοποιούν ψυχολογικά τα παιδιά τους σε οικονομικά θέματα τείνουν να μην τα αφήνουν να εργαστούν ή αλλιώς να τα αποτρέπουν από το να το κάνουν, να χρησιμοποιούν το χρήμα ως ένα τρόπο να τιμωρήσουν και να ελέγξουν τα παιδιά τους και συνήθως ελέγχουν τον τρόπο που ξοδεύουν τα χρήματα τους, π.χ. απαιτούν να γνωρίζουν πώς ακριβώς ξοδεύουν κάθε μικροποσό ή τους απαγορεύουν να τα ξοδεύουν με συγκεκριμένους τρόπους. Τέλος, τέτοιοι γονείς συχνά προκαλούν ενοχές στα παιδιά τους για τα χρήματα που τους δίνουν, π.χ. «αν δεν ξόδευα τόσα λεφτά πάνω σου, θα ζούσα πιο άνετα και ευτυχισμένα, στερούμαι χρήματα εξαιτίας σου, για να σε μεγαλώνω και να σε σπουδάζω». 

Η υπερ-προστασία ως μια μορφή κακοποίησης στην οικογένεια αναφέρεται σε καταπίεση που περιλαμβάνει υπερβολική και αχρείαστη προστασία ή έλεγχο του παιδιού / εφήβου / νεαρού ενήλικα, κάτι που μπορεί να καταλήξει σε δυσκολία του παιδιού να γίνει ένας ενήλικας ικανός να αναλαμβάνει ευθύνες και να παίρνει τις δικές του αποφάσεις. Χαρακτηριστικές συμπεριφορές των γονιών που καταπιέζουν (υπερ-προστατεύουν) τα παιδιά τους είναι: Τους απαγορεύουν να βγαίνουν έξω ή τους αφήνουν σπάνια σε σχέση με το πόσο συχνά βγαίνουν τα περισσότερα άτομα της ηλικίας τους, κρυφακούν τις προσωπικές ή τηλεφωνικές τους συνομιλίες, ψάχνουν τα προσωπικά τους αντικείμενα ή διαβάζουν το ημερολόγιό τους, ή εμπλέκονται στην προσωπική τους ζωή με οποιοδήποτε άλλο ακατάλληλο τρόπο, π.χ. λένε στους φίλους τους να σταματήσουν να κάνουν παρέα μαζί τους. Άλλα παραδείγματα αποτελούν το να επιβάλλει κανείς στο παιδί του τις επιθυμίες του σε θέματα προσωπικής επιλογής (όπως η επιλογή κλάδου σπουδών ή επαγγελματικής καριέρας) και άλλες συμπεριφορές που παραβιάζουν τον προσωπικό χώρο του θύματος. Η καταπίεση μπορεί να υπάρχει και από μόνη της χωρίς την υπερ-προστασία, όπως συμβαίνει στην περίπτωση ανάθεσης ευθυνών στο παιδί που δεν του αναλογούν ή στις οποίες δε μπορεί να ανταπεξέλθει. Αυτές μπορεί να είναι πρακτικές, π.χ. εξαναγκασμός σε οικιακή ή άλλη εργασία που η ηλικία του δεν το καθιστά ικανό να κάνει ή δυσανάλογα πολλή και σκληρή σε σχέση με αυτή που κάνουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, ή ψυχοσυναισθηματικές, π.χ. ένα παιδί να καθίσταται υπεύθυνο για την επίλυση συγκρούσεων μεταξύ των γονιών του και άλλων προβλημάτων.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ένα μεμονωμένο επεισόδιο δε συνιστά κακοποίηση στην οικογένεια, όπως προαναφέρθηκε, αλλά και ότι οι προθέσεις του θύτη συχνά όχι μόνο δεν είναι κακές αλλά είναι καλές, αφού σπάνια συναντά κανείς γονείς ειδικά που θέλουν εσκεμμένα να βλάψουν τα παιδιά τους. Κατ’ επανάληψη συμπεριφορές όμως όπως οι πιο πάνω συνιστούν κακοποίηση, κάτι που είναι σημαντικό να αναγνωρίζεται τουλάχιστον από τα θύματα και τα άτομα που τους περιβάλλουν, αφού σπάνια αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους θύτες. Οι συνδυασμοί συμπεριφορών όπως οι πιο πάνω, η σοβαρότητα / ένταση και η συχνότητα της επίθεσης καθορίζουν το είδος και τη σοβαρότητα της κακοποίησης που υπάρχει, κάτι που βοηθά στη σωστότερη αντιμετώπισή της. Είναι σημαντικό πάντως να κατανοήσουμε πως σε κάθε περίπτωση η κακοποίηση είναι κακοποίηση και πληγώνει, ανεξαρτήτως μορφής και έντασης, γι’ αυτό και πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.

Ενδεικτικά αναφέρονται μερικές συνέπειες της κακοποίησης που έχουν κατοχυρωθεί επανειλημμένα μέσα από διεθνείς έρευνες: κατάθλιψη, χρόνιο άγχος, αυτοκτονία, εγκληματικότητα, κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικών και ψυχοφαρμάκων, ανορεξία, ψυχοσωματικές διαταραχές, μανιοκατάθλιψη, σχιζοφρένεια, προβληματικές σχέσεις, εγκατάλειψη σχολείου και εργασίας, αίσθημα κενού, μοναξιάς και αποξένωσης, χαμηλή αυτοεκτίμηση, καχυποψία, ενοχές, ντροπή, σεξουαλικά προβλήματα και πολλά άλλα. Έχει διαπιστωθεί ότι οι συνέπειες πάνω στα θύματα είναι συχνά οι ίδιες ανεξάρτητα από τη μορφή ή μορφές κακοποίησης που έχει υποστεί ο καθένας και χρειάζεται συνήθως εντατική ψυχοθεραπεία και ψυχολογική στήριξη από άλλα άτομα ούτως ώστε να μπορέσει κάποιος να ξεπεράσει τις τόσο τραυματικές συνέπειες.


 Πηγή: Paidiatros.com

Βιταμίνη D και παιδιά.

07 Feb 2024

Η βιταμίνη D είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη ζωτικής σημασίας για τον ανθρώπινο οργανισμό.  Ρυθμίζει τα επίπεδα του φωσφόρου και του ασβεστίου στο αίμα συμβάλλοντας στην υγιή ανάπτυξη των οστών (κοκάλων).  Παράλληλα τα τελευταία χρόνια, πολλές ερευνητικές εργασίες έρχονται στο προσκήνιο και αποκαλύπτουν τη συσχέτιση της βιταμίνης D με πολλά νοσήματα όπως το άσθμα, η παχυσαρκία, τα αυτοάνοσα νοσήματα, το ανοσοποιητικό σύστημα κλπ. Πολλά από τα ανθρώπινα κύτταρα διαθέτουν υποδοχείς για τη βιταμίνη D γεγονός που δίνει το έναυσμα στους ερευνητές να διερευνούν διακαώς συσχετίσεις της βιταμίνης D με πληθώρα νοσημάτων.  Στην ουσία η βιταμίνη D υφίσταται βιοχημικές αλλαγές στον ανθρώπινο οργανισμό και συμπεριφέρεται ως ορμόνη. Συνδέεται με κάποιο υποδοχέα σε πολλά είδη κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού και οδηγεί σε μεταβολικές διεργασίες.


Ποιες είναι οι πηγές της βιταμίνης D;

Το ηλιακό φως παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της βιταμίνης D που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός. Σε μικρότερες ποσότητες η βιταμίνη D λαμβάνεται από ορισμένες τροφές όπως η μαργαρίνη, το συκώτι, τα ιχθυέλαια, ο κρόκος του αυγού, τα εμπλουτισμένα δημητριακά και γαλακτοκομικά προϊόντα.


Ποιες είναι οι μορφές της βιταμίνης D;

Η βιταμίνη D έχει δύο μορφές:

Εργοκαλσιφερόλη (D2): Ανευρίσκεται στο φυτικό βασίλειο.

Χοληκαλτσιφερόλη  (D3): Συντίθεται στο δέρμα με τη φωτολυτική δράση της υπεριώδους ακτινοβολίας.

Περιέχεται επίσης στα ιχθυέλαια (λάδι του ψαριού όπως σολομός, σαρδέλες,) εμπλουτισμένα γαλακτοκομικά προϊόντα, συκώτι , κρόκος του αυγού.

Οι δύο αυτές μορφές της βιταμίνης D, απορροφώνται από το έντερο, μεταφέρονται στο συκώτι και αποθηκεύονται ως 25-ΟΗ χοληκαλτσιφερόλη. Στη συνέχεια η τελευταία μετατρέπεται σε καλσιτριόλη στους νεφρούς. Η καλσιτριόλη είναι η ενεργός μορφή της βιταμίνης D και συμπεριφέρεται ως ορμόνη.


Τι μπορεί να προκαλέσει η έλλειψη βιταμίνης D στα παιδιά;

Η έλλειψη βιταμίνης D στα παιδιά μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση που ονομάζεται ραχίτιδα (rickets). Στη ραχίτιδα, τα οστά των παιδιών (κόκκαλα) δεν στερεοποιούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα με αποτέλεσμα να παραμορφώνονται. Αποτέλεσμα της χρόνιας έλλειψης βιταμίνης D στα παιδιά είναι η σκελετικές ανωμαλίες και το κοντό ανάστημα.

Πρώιμα σημεία της ραχίτιδας είναι: μια κατάσταση που ονομάζεται κρανιόφθιση δηλαδή παρατηρείται μαλάκυνση στο πίσω τμήμα του κρανίου (το ινιακό οστό), η καθυστέρηση της οδοντοφυΐας και η μεγάλη πρόσθια πηγή που αργεί να κλείσει.

Παράλληλα μπορεί να υπάρχει ανεπάρκεια της βιταμίνης D που δεν καταλήγει στην κλινική συμπτωματολογία. Η έλλειψη καθώς και η ανεπάρκεια της βιταμίνης D είναι σημαντικό να αντιμετωπίζονται για την υγιή ανάπτυξη των οστών.

 

Ποια παιδιά είναι υψηλού κινδύνου για έλλειψη/ανεπάρκεια βιταμίνης D;

  • Παιδιά της μαύρης φυλής.
  • Παιδιά που ζουν σε περιοχές χωρίς ή χαμηλή ηλιοφάνεια.
  • Θηλάζοντα βρέφη που δεν λαμβάνουν συμπληρωματικά βιταμίνη D.
  • Παιδιά με χρόνια νοσήματα που παρουσιάζουν ανεπαρκή απορρόφηση του λίπους όπως: η νόσος του Crohn, η κοιλιοκάκη, η κυστική ίνωση.
  • Παιδιά που λαμβάνουν χρόνια φαρμακευτική αγωγή με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα φαινυτοίνη ή φαινοβαρβιτάλη (αυξάνουν τις ανάγκες σε βιταμίνη D).
  • Παιδιά που λαμβάνουν χρόνια γλυκοκορτικοειδή (ανταγωνίζονται τη βιταμίνη D στη μεταφορά του ασβεστίου).
  • Παιδιά με χρόνια ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια.
  • Πρόωρα βρέφη.

 

Ποια παιδιά πρέπει να ελεγχθούν για έλλειψη βιταμίνης D;

Δε χρειάζεται να γίνεται έλεγχος σε όλα τα παιδιά για έλλειψη βιταμίνης D. Σύμφωνα με τις τελευταίες οδηγίες όλων των αρμόδιων διεθνών οργανισμών συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Παιδιατρικής έλεγχος για έλλειψη ή ανεπάρκεια βιταμίνης D χρήζει να γίνεται μόνο στις ομάδες υψηλού κινδύνου που αναφέρθηκαν πιο πάνω ή όταν υπάρχει υποψία από την κλινική εξέταση.

 

Πώς γίνεται η διάγνωση της έλλειψης βιταμίνης D; 

Η διάγνωση της έλλειψης βιταμίνης D γίνεται με τη μέτρηση της 25-ΟΗ Βιταμίνης D στο αίμα. Προς το παρόν δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένες οι φυσιολογικές τιμές της 25-ΟΗ βιταμίνης D για τα παιδιά. Οι πλέον αποδεκτές τιμές και ορισμοί είναι:

  • Φυσιολογικές τιμές 25ΟΗ βιταμίνης D:  ≥20 ng/mL (50 nmol/L)
  • Ανεπάρκεια βιταμίνης: 25OHD: 12 to 20 ng/mL (30 to 50 nmol/L)
  • Έλλειψη βιταμίνης D: 25OHD: <12 ng/mL (<30 nmol/L)


Χρειάζεται το παιδί μου να λαμβάνει προληπτικά συμπληρώματα βιταμίνης D;

Συμπληρώματα βιταμίνης D συνίσταται να λαμβάνουν προληπτικά:

  • Βρέφη που θηλάζουν αποκλειστικά (400 IU/την ημέρα) ή βρέφη που θηλάζουν μερικώς μέχρι να λαμβάνουν ποσότητα ενός λίτρου γάλα εμπλουτισμένο με βιταμίνη D ή εμπλουτισμένα δημητριακά με βιταμίνη D.
  • Πρόωρα βρέφη
  • Παιδιά με χρόνια νοσήματα που μπορεί να σχετίζονται με έλλειψη βιταμίνης D.

Όλοι οι αρμόδιοι διεθνείς παιδιατρικοί φορείς προτείνουν τη συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης  D σε δόση 400 IU/την ημέρα κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής εφόσον κρίνεται απαραίτητο από το ιστορικό. Η συμπληρωματική χορήγηση μετά την ηλικία του πρώτου χρόνου ζωής εξαρτάται από τη χώρα που κατοικεί (εάν υπάρχει αρκετή ηλιοφάνεια) το παιδί, το χρώμα του δέρματος και την ύπαρξη παραγόντων κινδύνου για ανεπάρκεια βιταμίνης D.

 

Πώς χορηγείται η βιταμίνη D;

Βιταμίνη D υπάρχει διαθέσιμη σε υγρή μορφή και δίνεται με τη μορφή σταγόνων ή με τη μορφή μασώμενων δισκίων ή χαπιών στα μεγαλύτερα παιδιά . Προτιμάται να δίνεται η Βιταμίνη D3 λόγω της καλύτερης αποτελεσματικότητας που παρουσιάζει. Χρειάζεται προσοχή στη χορήγηση ορθής δοσολογίας γιατί η υπερβιταμίνωση βιταμίνης D μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του ασβεστίου στο αίμα και βλάβη στα νεφρά.

 

Μπορώ να βάζω το μωρό στον ήλιο για να συνθέτει βιταμίνη D;

Σε χώρες που υπάρχει αυξημένη ηλιοφάνεια και σε παιδιά με ανοικτό χρώμα δέρματος η έκθεση στον ήλιο για 10-15 λεπτά ημερησίως το μεσημέρι είναι αρκετή για την παραγωγή της απαραίτητης ποσότητας βιταμίνης D στα παιδιά. Στην αντίθετη περίπτωση, το σκούρο χρώμα δέρματος και εάν κατοικούν σε χώρες με χαμηλή ηλιοφάνεια μπορεί να παρουσιάσουν συχνότερα ανεπάρκεια βιταμίνης D. Βέβαια χρήζει αναφοράς ότι προτείνεται η αποφυγή της έκθεσης στον ήλιο σε παιδιά κάτω των 6 μηνών αλλά και η περιορισμένη έκθεση σε μεγαλύτερα παιδιά λόγω του κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του δέρματος.

 

 Πηγή: Paidiatros.com

Κατάθλιψη σε παιδιά και έφηβους. Η μουσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει

31 Jan 2024

Πρόσφατη μεγάλη έρευνα καταδεικνύει ότι η μουσικοθεραπεία μειώνει την κατάθλιψη σε παιδιά και έφηβους με συναισθηματικά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Bournemouth University και του Queens University Belfast και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Child Psychology and Psychiatry. Η μουσικοθεραπεία εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια σε παιδιά και έφηβους με ψυχικές δυσκολίες και διαταραχές. Παρόλα αυτά, πρόκειται για τη μεγαλύτερη έρευνα στο είδος της μέχρι σήμερα, η οποία πραγματοποιήθηκε σε κλινικό πλαίσιο με 251 συμμετέχοντες.

 

Διαπαιδαγώγηση των Εφήβων στη Σημερινή Κοινωνία: Ελευθερία και Περιορισμοί

24 Jan 2024

Ένα ζήτημα που φαίνεται να προβληματίζει αρκετούς γονείς σήμερα είναι το θέμα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και κυριότερα των εφήβων. Από τη μια η διαμόρφωση της σημερινής κοινωνίας εμπεριέχει περισσότερους ίσως κινδύνους για τους έφηβους – όπως η ευκολότερη πρόσβαση στα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα – αλλά και περισσότερες δυνατότητες γνωστοποίησης προϋπαρχόντων προβλημάτων μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης – όπως η βία μεταξύ συνομηλίκων, η εφηβική εγκυμοσύνη και η αυτοκτονία. Από την άλλη, οι περισσότεροι γονείς σήμερα έχουν πετύχει ένα καλό βιοτικό επίπεδο για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, πράγμα που τους επιτρέπει να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο και ενέργεια στην ψυχολογική ανάπτυξη και συμπεριφορά των παιδιών τους (κάτι που ίσως δεν είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν στους ίδιους οι δικοί τους γονείς), και έτσι να αντιλαμβάνονται ευκολότερα την ύπαρξη προβλημάτων. Ο συνδυασμός όλων αυτών και άλλων παραγόντων αφήνει συχνά ανήσυχους, εκτεθειμένους και ακατάλληλα εξοπλισμένους τους γονείς να διαπαιδαγωγήσουν τα έφηβα παιδιά τους σε μια κοινωνία που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς στόχους, αξίες και συνήθειες, δημιουργώντας ένα χάσμα γενεών μεγαλύτερο ίσως από ποτέ.

Σοκολάτα και παιδί: ένα παρεξηγημένο έδεσμα

17 Jan 2024

Η σοκολάτα αποτελεί ένα ιδιαίτερα αγαπημένο τρόφιμο για μικρούς και μεγάλους. Η είδηση ότι η σοκολάτα μπορεί να είναι ευεργετική στη υγεία είναι κάτι που ακούγεται «γλυκά» στα αυτιά των περισσοτέρων ανθρώπων και ιδιαίτερα στους γονείς αν αναλογιστεί κανείς το πόσο συχνά την αναζητούν τα παιδιά μας. Κι όμως από τον 16ο αιώνα είχαν γραφτεί πολλά για τις θεραπευτικές ιδιότητες της σοκολάτας. Οι ευρωπαίοι εξερευνητές γνώριζαν, χάρις στους Αζτέκους και τους Μάγιας, τους σπόρους του κακάο που καλλιεργούνταν στην Νότια Αμερική για εκατοντάδες χρόνια. Το 17ο αιώνα, η ζεστή σοκολάτα είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη και ήταν το αγαπημένο ρόφημα όλων των αριστοκρατών και αυλικών της εποχής, οι οποίοι την κατανάλωναν ως αφροδισιακό και ως αντίδοτο για την κούραση και εξάντληση. Πέρασαν αρκετά χρόνια και μόλις τον 19ο αιώνα το κακάο και κατ’ επέκταση η σοκολάτα άρχισαν να χρησιμοποιούνται και ως υλικά στη ζαχαροπλαστική. Στις μέρες μας, η σοκολάτα αποτελεί το δημοφιλέστερο τρόφιμο στις γυναίκες και το δεύτερο δημοφιλές στους άνδρες.