Το καλάθι σας είναι άδειο
Οι περισσότεροι γονείς, ξεκινώντας το παιδί τους το Νηπιαγωγείο, επιθυμούν να του προσφέρουν τα καλύτερα, ενώ έχουν αγωνία για το αν το παιδί τους θα καταφέρει να ανταποκριθεί σε όλα όσα θα του ζητηθούν σε αυτό τον νέο χώρο. Στο πλαίσιο της ολόπλευρης ανάπτυξης του παιδιού, ένας από τους ρόλους του Νηπιαγωγείου είναι η σταδιακή προετοιμασία και η προσαρμογή των παιδιών στις μελλοντικές απαιτήσεις που θα συναντήσουν στο Δημοτικό.
Συναισθηματική αγωγή
Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Οι δυσκολίες που παρουσιάζουν τα παιδιά μας έχουν αυξηθεί σε συχνότητα και ένταση και πολλοί γονείς δεν ξέρουν πώς να τις αντιμετωπίσουν. Νιώθουν ότι οι αλλαγές στη φύση της παιδικής ηλικίας είναι τόσο μεγάλες, σε βαθμό που να μην μπορούν να τις χειριστούν και αυτό τους οδηγεί συχνά σε αδιέξοδο.
Για τα παιδιά μας θέλουμε το καλύτερο. Φυσικά ο κάθε γονιός θέλει να έχει για το παιδί του τον καλύτερο παιδίατρο. Γι’ αυτό οι γονείς πριν γεννήσουν το πρώτο τους παιδί ψάχνουν να βρουν τον παιδίατρο που θα ταίριαζε περισσότερο σε αυτούς.
Σημάδι ανάπτυξης και εξέλιξης, τα δοντάκια του μωρού σας δε φέρουν μόνο εκνευρισμό. Κάνουν και το χαμόγελό του ακόμη πιο παιχνιδιάρικο!
Να περιμένετε την πρώτη εντυπωσιακή εμφάνιση γύρω στον έκτο μήνα, χωρίς όμως αυτό να είναι κανόνας, μιας και υπάρχουν μωρά που γεννιούνται με δόντια και άλλα που φτάνουν να ξεπεράσουν τον ένα χρόνο και να μην ξεκινήσει ακόμη η οδοντοφυΐα τους. Οι λόγοι είναι συνήθως κληρονομικοί και δεν εμπνέουν καμία ιδιαίτερη ανησυχία. Γενικά, τα είκοσι συνολικά δοντάκια του παιδιού θα χρειαστούν τρία χρόνια περίπου για να εμφανιστούν.
Εφηβεία ονομάζεται το αναπτυξιακό στάδιο κατά το οποίο αναπτύσσονται τα δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου. Ο έφηβος αποκτά την ικανότητα αναπαραγωγής.
Το 92% των προγραμμάτων για παιδιά ηλικίας 2-11 χρονών έχουν περιεχόμενο κοινωνικού εκφοβισμού.
Η βία στην οικογένεια φέρνει βία στην κοινωνία. Γι’ αυτό η βία στην οικογένεια δεν αποτελεί προσωπική ή οικογενειακή υπόθεση αλλά κοινωνικό πρόβλημα που αφορά όλους μας.
Η βιταμίνη D είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη ζωτικής σημασίας για τον ανθρώπινο οργανισμό. Ρυθμίζει τα επίπεδα του φωσφόρου και του ασβεστίου στο αίμα συμβάλλοντας στην υγιή ανάπτυξη των οστών (κοκάλων). Παράλληλα τα τελευταία χρόνια, πολλές ερευνητικές εργασίες έρχονται στο προσκήνιο και αποκαλύπτουν τη συσχέτιση της βιταμίνης D με πολλά νοσήματα όπως το άσθμα, η παχυσαρκία, τα αυτοάνοσα νοσήματα, το ανοσοποιητικό σύστημα κλπ. Πολλά από τα ανθρώπινα κύτταρα διαθέτουν υποδοχείς για τη βιταμίνη D γεγονός που δίνει το έναυσμα στους ερευνητές να διερευνούν διακαώς συσχετίσεις της βιταμίνης D με πληθώρα νοσημάτων. Στην ουσία η βιταμίνη D υφίσταται βιοχημικές αλλαγές στον ανθρώπινο οργανισμό και συμπεριφέρεται ως ορμόνη. Συνδέεται με κάποιο υποδοχέα σε πολλά είδη κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού και οδηγεί σε μεταβολικές διεργασίες.
Πρόσφατη μεγάλη έρευνα καταδεικνύει ότι η μουσικοθεραπεία μειώνει την κατάθλιψη σε παιδιά και έφηβους με συναισθηματικά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Bournemouth University και του Queens University Belfast και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Child Psychology and Psychiatry. Η μουσικοθεραπεία εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια σε παιδιά και έφηβους με ψυχικές δυσκολίες και διαταραχές. Παρόλα αυτά, πρόκειται για τη μεγαλύτερη έρευνα στο είδος της μέχρι σήμερα, η οποία πραγματοποιήθηκε σε κλινικό πλαίσιο με 251 συμμετέχοντες.
Ένα ζήτημα που φαίνεται να προβληματίζει αρκετούς γονείς σήμερα είναι το θέμα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και κυριότερα των εφήβων. Από τη μια η διαμόρφωση της σημερινής κοινωνίας εμπεριέχει περισσότερους ίσως κινδύνους για τους έφηβους – όπως η ευκολότερη πρόσβαση στα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα – αλλά και περισσότερες δυνατότητες γνωστοποίησης προϋπαρχόντων προβλημάτων μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης – όπως η βία μεταξύ συνομηλίκων, η εφηβική εγκυμοσύνη και η αυτοκτονία. Από την άλλη, οι περισσότεροι γονείς σήμερα έχουν πετύχει ένα καλό βιοτικό επίπεδο για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, πράγμα που τους επιτρέπει να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο και ενέργεια στην ψυχολογική ανάπτυξη και συμπεριφορά των παιδιών τους (κάτι που ίσως δεν είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν στους ίδιους οι δικοί τους γονείς), και έτσι να αντιλαμβάνονται ευκολότερα την ύπαρξη προβλημάτων. Ο συνδυασμός όλων αυτών και άλλων παραγόντων αφήνει συχνά ανήσυχους, εκτεθειμένους και ακατάλληλα εξοπλισμένους τους γονείς να διαπαιδαγωγήσουν τα έφηβα παιδιά τους σε μια κοινωνία που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς στόχους, αξίες και συνήθειες, δημιουργώντας ένα χάσμα γενεών μεγαλύτερο ίσως από ποτέ.